Υπάρχουν φαντάσματα και μυστικά καταφύγια στο μετρό της Μόσχας;

Οι φήμες ότι στο μετρό της Μόσχας υπάρχουν μυστικοί σταθμοί, κυβερνητικά καταφύγια, φαντάσματα και σημεία όπου καταγράφηκαν παράδοξα φυσικά φαινόμενο, κυκλοφορούν ανάμεσα στους κατοίκους της Μόσχας εδώ και πολλά χρόνια.

Τι όμως είναι αλήθεια από όλα αυτά και τι επινόηση; Ο ανασκαφέας Ντανίλα Βελέτσκι, ο οποίος ασχολείται με την έρευνα της «υπόγειας» Μόσχας, θεωρεί ότι πολλά από αυτά που κυκλοφορούν ως αφηγήσεις για τις υπόγειες σήραγγες είναι επινοήσεις:

Το Μετρό είναι μια φυλασσόμενη εγκατάσταση, ελάχιστοι θα καταφέρουν να βρεθούν στις σήραγγες του και να τις ερευνήσουν. Η πλειοψηφία των αφηγήσεων για ποντίκια γίγαντες και διάφορα άλλα δαιμονικά πλάσματα είναι απλά ιστορίες ανθρώπων, οι οποίοι γνωρίζουν ότι κανείς δεν μπορεί να τις ελέγξει. Η πληροφορία ότι υπάρχουν σταθμοί, οι οποίοι δεν απεικονίζονται στο χάρτη του μετρό είναι μια καθαρή αλήθεια.

Πιστεύεται πως ένα μυστικό κυβερνητικό καταφύγιο θα πρέπει να βρίσκεται στον ειδικό, κλειστό για τους επιβάτες, σταθμό «Σοβιέτσκαγια», ο οποίος βρίσκεται ανάμεσα στους σταθμούς «Τεατράλναγια» (παλιότερα είχε την ονομασία «Πλόστσαντ Σβερντλόβα») και «Μοσκόβσκαγια».

Με προσωπική διαταγή του Στάλιν ο σταθμός «Σοβέτσκαγια» θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως υπόγειος σταθμός διοίκησης του Επιτελείου της Μόσχας της Πολιτοφυλακής, όπως διαβάζουμε στη "Φωνή της Ρωσίας".

Έτσι, στο κέντρο της Μόσχας εμφανίστηκε μια ασυνήθιστα μεγάλη απόσταση ανάμεσα σε σταθμούς, πράγμα που προκάλεσε πολλές απορίες στον πληθυσμό. Γι’ αυτό συγκεκριμένα και αποφάσισαν να κατασκευαστεί ένας ακόμη σταθμός, ο «Γόργκαβσκαγια», ο σημερινός «Τβερσκάγια», ο οποίος εγκαινιάστηκε το 1979. Σύμφωνα με πολλούς, αν κοιτάξει κάποιος προσεκτικά στη σήραγγα λίγο πριν την Τβερσκάγια» μπορεί να διακρίνει την αποβάθρα και το διάδρομο της «Σοβέτσκαγια».

Ορισμένοι σταθμοί έχουν μια εντελώς κακή φήμη. Για παράδειγμα, ο σταθμός «Σοκόλ». Τον έχτισαν βαθιά κάτω από την επιφάνεια της γης, στο μέρος ταφής των πολεμιστών που σκοτώθηκαν στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι μηχανοδηγοί προσπαθούν πάντα να διασχίσουν αυτή τη σήραγγα με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα. Σε πολλούς ευαίσθητους ανθρώπους εκεί αρχίζει να πονάει το κεφάλι και σχεδόν πάντα υπάρχει μια παράξενη και δυσάρεστη μυρωδιά. Παρόμοια είναι η κατάσταση με το σταθμό «Πρεομπρεζένσκαγια Πλόστσαντ», ο οποίος κατασκευάστηκε κάτω από το ομώνυμο νεκροταφείο.

Ο Ντανίλα Βελέτσκι θυμάται μέχρι σήμερα το θρύλο που κυκλοφορούσε ανάμεσα στη νεολαία της Μόσχας για το τραίνο–φάντασμα:

Μερικές φορές το μήνα, τα μεσάνυχτα, το τραίνο–φάντασμα εμφανίζεται στη γραμμή Κολτσεβάγια. Ουσιαστικά δεν ανοίγει ποτέ τις πόρτες του. Στο εσωτερικό του βρίσκονται οι ψυχές των καταδικασμένων οικοδόμων του μετρό, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του. Όταν κάποιος βλέπει αυτό το τραίνο είναι κακό σημάδι. Αν πάλι το τραίνο ανοίξει τις πόρτες του, δεν κάνει να μπεις σ’ αυτό, γιατί θα χαθείς για πάντα...