Άρχισα να χλευάζω την τεχνολογία. Ο υπολογιστής μου έγραφε ‘Ενημέρωση και επανεκκίνηση’. "Θέλεις ενημερώσεις; Πάρε ενημερώσεις", έλεγα καθώς πατούσα την επιλογή. "Πως θα ενημερωθείς ρε κουτορνίθι χωρίς ιντερνέτ; Δεν είσαι παρά ένα κομμάτι πλαστικό". Μετά ήρθε το γέλιο. Το χαχανητό της τρέλας καθώς ο υπολογιστής έψαχνε για δίκτυο. "Που πας ρε Καραμήτρο;". Είσαι παντελώς άχρηστο. Άνοιξα το PS4. Έψαξα και βρήκα οποιοδήποτε παιχνίδι δεν απαιτούσε σύνδεση και το είχα παρατήσει στη μέση.
Τα τερμάτισα όλα. Κάθε παιχνίδι που άνοιγα έψαχνε να κατεβάσει και ένα update. Εκείνο το γέλιο επέστρεφε. «Θέλεις Updates; Ε, πάρε Updates» μονολογούσα καθώς το λειτουργικό ζοριζόταν και πετούσε μηνύματα πως δεν έβρισκε δίκτυο. «ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΩΡΑ;», συνέχιζα να του λέω. Μετά με έπιασε κρύος ιδρώτας. Κι αν χαλούσε ο δίσκος της κονσόλας μου εκείνη τη στιγμή; Κι αν χάνονταν όλα τα σωσμένα αρχεία μου; Όλα τα trophies που είχα αποκτήσει πριν προλάβει να τα συγχρονίσει με τον κεντρικό server; Το έβαλα στην αναμονή και το χάιδεψα στοργικά λέγοντάς του «Και οι δύο είπαμε πράγματα που δεν εννοούσαμε. Όλα θα πάνε καλά.».
Ημέρα Πέμπτη
«Για μια στιγμή!», σκέφτηκα. Ο υπολογιστής μου διαθέτει DVD-rom. Ναι, αυτό το ξεχασμένο αντικείμενο που κάποτε κυριαρχούσε στην εποχή των Setup.exe. Χωρίς να χάσω χρόνο έψαξα και βρήκα μια μεγάλη κασετίνα με παλιά DVDs . Ένας πραγματικός θησαυρός.
Παλιά backup από την εποχή του Νώε, περίεργα CD-roms και ένα σωρό ταινίες. Ένα μικρό offline internet που είχα μαζέψει με τον καιρό. Εκείνη η ημέρα κύλησε ψαχουλεύοντας όλα τα παλιά μου αρχεία, διαβάζοντας παλιά κείμενα, ταξινομώντας παλιές φωτογραφίες, σβήνοντας άχρηστα αρχεία και απεγκαθιστώντας προγράμματα που δεν χρησιμοποιούσα πια.
Πρέπει να πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου πάνω από δώδεκα χιλιάδες αστείες φωτογραφίες και βιντεάκια με γάτες που μάζευα μανιωδώς πριν μια δεκαετία. Ωραίες αναμνήσεις τότε που η επαφή μας με το ιντερνέτ άκουγε σε περίεργα ονόματα όπως ‘kotsosnet’, ‘kazani’ και ένα σωρό άλλα. Όλα αυτά ανάμεσα σε απελπισμένες προσπάθειες να συνδεθώ σε οποιοδήποτε ρούτερ υπήρχε διαθέσιμο ή μπαίνοντας στις ρυθμίσεις του δικού μου και πειράζοντας όλες τις επιλογές μήπως και γίνει κάτι.
Τελικά το μόνο που κατάφερα ήταν να κολλήσει το software του router μου και να χρειαστεί να κάνω reset. Λίγο πριν την «Ώρα μηδέν» είχα καταφέρει να αγοράσω ένα παιχνίδι για το κινητό μου (το Puzzle Quest 2). Αυτό μου κρατούσε συντροφιά τις δύσκολες ώρες μιας και πρόκειται για αρκετά μεγάλης διάρκειας παιχνίδι. Έλα όμως που σε κάποιο σημείο το παιχνίδι απαίτησε να συνδεθώ στο ιντερνέτ για να μου προβάλλει μια διαφήμιση και δεν προχωρούσε παρόλο που το είχα αγοράσει ολόκληρο! Μετά από μια μικρή κρίση πανικού και πίστης στην τεχνολογία καθώς και μια επίσκεψη στο γειτονικό στέκι/ καφετέρια του οποίου τον κωδικό είχα αποθηκευμένο στο κινητό, κατάφερα τελικά να ξεπεράσω και αυτό το εμπόδιο.
Συνεχίζεται..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.