Άμα λέγαμε σε κάποιον, πριν έστω 20χρόνια, ότι drones θα επιτηρούν διαδηλώσεις, θα παρακολουθούν και θα καταγράφουν κάθε βήμα των διαδηλωτών, μάλλον θα μας κοιτούσε με δυσπιστία.
Και όμως η δυστοπία της ψηφιακής παρακολούθησης και καταγραφής κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας ολοένα και γιγαντώνεται. Ένας εφιάλτης χωρίς τέλος, με την πλήρη καταβύθιση σ’ έναν ψηφιακό κόσμο προ των πυλών, με το απόλυτα διασυνδεμένο σώμα ν’ αποτελεί το νέο «άγιο δισκοπότηρο».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στον ελλαδικό χώρο πριν την χούντα η τεχνολογία ήταν εντελώς πρωτόγονη. Οι περιβόητοι «φάκελοι» ενημερώνονταν με υλικό από παρακολουθήσεις, κατέγραφαν τις συλλήψεις, τις οικογενειακές σχέσεις, τις εξορίες κλπ. Εκτός από τους ασφαλίτες, το δίκτυο των χαφιέδων συμπεριελάμβανε τον περιπτερά, τον θυρωρό ή τον ταξιτζή κλπ. Αυτό συνέχισε και επί χούντας με μια διαφορά. Σ’ αυτήν την περίοδο και συγκεκριμένα το 1972 τοποθετήθηκαν οι πρώτες 4 κάμερες στο κέντρο της Αθήνας.
Αργότερα το 1977 τοποθετούνται άλλες 40 με κόστος 33 εκατομμύρια δραχμές από την εταιρία Philips. Όλες σε νευραλγικά σημεία, εκεί που πραγματοποιούνται διαδηλώσεις ή έξω από γήπεδα. Στην συνέχεια η κυβέρνηση του Πασοκ εξακολουθεί, φυσικά, να τις χρησιμοποιεί, αλλά πολλές φορές οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι τις καταστρέφουν είτε ξηλώνοντάς τες, είτε κόβοντας τα καλώδια τους.
Στην δεκαετία του ’90, όμως, η κατάσταση, όσον αφορά την ψηφιακή παρακολούθηση, μεταβάλλεται ραγδαία. Το 1997 τα τηλέφωνα γίνονται ψηφιακά, που σημαίνει ότι οι παρακολουθήσεις μπορούν πλέον να είναι μαζικές. Στην επίσκεψη Κλίντον το 1999 ακούγεται για πρώτη ίσως φορά, ότι δορυφόροι θα παρακολουθούν την Αθήνα.
Με αφορμή την ολυμπιάδα του 2004 το κράτος τοποθετεί εκατοντάδες κάμερες τελευταίας τεχνολογίας, ενώ μεγάλο βάρος πέφτει και στην παρακολούθηση των κινητών τηλεφώνων, γεγονός που δίνει άλλες διαστάσεις στην επιτήρηση. Και τα χρόνια πέρασαν και ήρθαν καινούρια συστήματα παρακολούθησης, με τον πληθυσμό στην πλειονότητά του να προσφέρει αφειδώς προσωπικά στοιχεία και δεδομένα, δηλαδή να αυτοφακελώνεται μέσω Facebook, twitter, istangram, ψηφιακών αγορών, της δημοσιοποίησης και καταγραφής κάθε στιγμής της προσωπικής του ζωής, των σχέσεων του, των ιδιαίτερων προτιμήσεων ή συνηθειών, του φιλικού ή οικογενειακού περιβάλλοντος, των απόψεων του κοκ.
Με τα smartophones οι περισσότεροι είναι πλέον εθισμένοι στην διαρκή διασύνδεση τους με ένα κινητό, ενώ χρησιμοποιούνται ήδη εμφυτευμένα τα «μαγικά» τσιπάκια, που φέρουν υποδόρια τα ηλεκτρονικά ίχνη των «αναβαθμισμένων» ανθρώπων.
Στον ελλαδικό χώρο στην επέτειο του Πολυτεχνείου το 2019 χρησιμοποιήθηκαν από το κράτος drones, χωρίς βέβαια οι κάμερες να θεωρούνται ξεπερασμένες. Πρόσφατο παράδειγμα είναι φυσικά και η πανδημία, όπου τα smartphones, αποδείχθηκαν πολύτιμα εργαλεία καταγραφής προσωπικών δεδομένων, ελέγχου και επιτήρησης.
Η συνέχεια; Ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» της επονομαζόμενης αλληλεπίδρασης ανθρώπου και μηχανής μοιάζει να αναδύεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σαρώνοντας με σπασμένα τα «φρένα» κάθε πτυχή του «παλαιού κόσμου».
Οι αναρχικοί υποστηρίζαμε και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ότι όσο οι άνθρωποι δεν απελευθερώνονται από τα κρατικά δεσμά πάντα οι δυνάστες του θα βρίσκουν καινούριους τρόπους να τον ελέγχουν και να του μετατρέπουν την ζωή σε εφιάλτη. Το πλέον εφιαλτικό, όμως, είναι οι εξουσιαζόμενοι να μην αναγνωρίζουν, να μην βλέπουν τα «αόρατα» δεσμά μέσω των οποίων επιχειρείται η πλήρης καθήλωσή τους, και το χειρότερο να κάνουν τα πάντα για να τα «αποκτήσουν»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.