Το αριστερό τσαρδί, το αριστερό πριγκιπόπουλο και ο αχάριστος λαός…

Ήταν μια φορά και έναν καιρό, που ήρθε με φορά το «αετόπουλο» της αριστεράς ο Τσίπρας και ο συριζα φούσκωνε, και φούσκωνε και παραφούσκωνε, τότε που ο λαός ήταν θυμωμένος με τα μνημόνια και το «γερασμένο» πολιτικό σύστημα. Και βασίλεψε το αριστερό ηρωικό πριγκιπόπουλο και τα βάλε με τους τρανούς και μεγάλους βασιλιάδες, τροϊκάνους τους λέγανε και τη κακιά μάγισσα τη Μέρκελε και τους θησαυροφύλακες τους Δουνητάδες, που έπιναν το αίμα των λαών.

Αλλά ήταν μικρό και ανίδεο το πριγκιπόπουλο και το έπιασαν από το αυτί, του έδωσαν και από μια στον αριστερό πισινό και του είπαν να κάτσει καλά και φρόνιμα.

Και έκατσε καλά, τι να κάνει και έκατσε και φρόνιμα, όπως τ’ ορμήνεψαν έπραξε, συνετά, υπάκουα και πάντα αριστερά. Και έβαλε και τον λαό του που είχε επαναστατήσει, να πει το ναι, δηλαδή το όχι, που τελικά ήταν ναι. Και έγινε το καλύτερο δουλικό, γιατί τα καλύτερα δουλικά, είναι τα αριστερά δουλικά.
Παρ’ όλα αυτά, κοιταζόταν στον αριστερό καθρέπτη και φούσκωνε και καμάρωνε σαν το παγώνι, επειδής βασίλεψε τόσο νέος και μάλιστα για σχεδόν πέντε χρόνια, δεν τα λες και λίγα και αυτοθαυμαζόταν που μπόρεσε και είπε τόσα και τόσα μεγάλα ψέματα. 

Και μετά ήρθε ο σφετεριστής του θρόνου του από τα παλιά δεξιά αρχοντικά τζάκια, και του είπαν οι μεγάλοι και τρανοί βασιλιάδες να κάτσει λίγο στην άκρη και να περιμένει, αφού αυτή ήταν η συμφωνία. 

Και έκανε στην άκρη, στην ακρούλα, δίχως να δημιουργήσει προβλήματα το τίμιο αριστερό και υπάκουο πριγκιπόπουλο. Και περίμενε. Και περίμενε. Δίχως να μιλά, δίχως να φέρνει αντιρρήσεις στον νέο άρχοντα. Όμως ο λαός άρχισε να τον ξεχνά, η μπογιά του δεν περνούσε πια, ξεθώριασε, γέρασε πρόωρα, και έμοιαζε όλο και περισσότερο μ’ εκείνους τους γερασμένους και χορτασμένους από τα αξιώματα άρχοντες, που αντικατέστησε. 

Ποιος; Αυτός. Το λαβωμένο ηρωικό πριγκιπόπουλο της αριστεράς, ο φαρμακωμένος από την αχαριστία του λαού, ο Αλέξιος ο Τσίπρας, ο μεγαλύτερος ηγέτης της ευρωπαϊκής ή μάλλον της παγκόσμιας αριστεράς, το καλό παιδί και το άξιο παλικάρι, που πολέμησε τους δράκους και τις νυχτερίδες, τον Σόιμπλε και τα μνημόνια, έπεσε άδοξα, νικήθηκε, συντρίφτηκε από τον πονηρό και καπάτσο Μητσοτάκη. 

Και τώρα ο λαουτζίκος τον πετάει σαν στημένη λεμονόκουπα. Αυτόν τον γίγαντα, τον ακατάβλητο, που βασίλεψε για πρώτη φορά αριστερά, που κάποτε όλοι υποκλίνονταν μπροστά του. Έτσι απλά, νέτα σκετά. Τρεις ημέρες και τρεις νύκτες έξυνε το κεφάλι του να βρει λύση. Στην αρχή το έξυνε αργά μετά ολοένα και πιο γρήγορα. Έξυνε, έξυνε, έξυνε. Ήξερε ότι οι αριστεροί αυλικοί θα στενοχωρηθούν, όχι όλοι βέβαια. Και τελικά αποφάσισε. Και τι να κάνει; Θα αφήσει τα αξιώματα, όχι όλα, είπαμε δεν είναι και κορόιδο. Μπορεί να είναι ληγμένο προϊόν, αλλά και αυτά, όπως ξέρουμε μένουνε στο ράφι για κάμποσο. Μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και σε καλύτερη τιμή…
Ειδικά εάν όλα πάνε «στραβά». 

Λεόν

πηγή