Μια υπόθεση σκοταδισμού, θεομπεξίας, αγυρτίας, χριστεμπορίας και η γιαλαντζί Αριστερά

Με αφορμή τη συζήτηση για το "Άγιον Φως"
Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή:
Είναι δικαίωμα κάθε κληρικού και κάθε πιστού να πιστεύει πως το Άγιον Φως, που μας έρχεται κάθε χρόνο από τα Ιεροσόλυμα, ανάβει «θαυματουργικώ τω τρόπω» και το παίρνει ο ελληνορθόδοξος πατριάρχης, ο οποίος έχει μπει μόνος του στο κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου.


Είναι δικαίωμα κάθε κληρικού και πιστού να πιστεύει και να το διακηρύσσει πως το Άγιον Φως δεν καίει και μπορεί ο κάθενας να περάσει τα χέρια του από αυτό, να το ακουμπήσει στα γένια του ή τα μαλλιά του και να μην καεί.

Είναι δικαίωμα των πατριαρχών, μητροπολιτών, παπάδων και καλογήρων, εκεί στα Ιεροσόλυμα, να πλακώνονται κάθε τρεις και λίγο με τα σκουπόξυλα και να βρίζονται σαν χουλιγκάνοι με τους αρμένηδες ρασοφόρους, για το ποιος θα σκουπίσει λίγους πόντους παραπάνω από το δάπεδο του ναού.

Είναι δικαίωμα του ιερατείου να πιστεύει και να κανοναρχεί και τους πιστούς για το Μέγα Θαύμα που συντελείται κάθε Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι γύρω από το κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου.
Μέχρις εδώ σε όλους τους άλλους δεν πέφτει λόγος. Δουλειά τους είναι αυτή και ρέστα μη γυρεύεις, παραφράζοντας και τα «Λεμονάδικα» του αξέχαστου Βαγγέλη Παπάζογλου.

Μια άθλια παράσταση

Μας πέφτει όμως λόγος και μας παραπέφτει όταν όλη αυτή η ιστορία με το Άγιον Φως καταντάει μια κυβερνητική και πολιτική υπόθεση στην οποία αγύρτες και θεομπαίχτες πολιτικοί, από τους οπαδούς του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», μέχρι και τους γιαλαντζί αριστερούς, επιδίδονται σε ένα άθλιο παιχνίδι ψηφοθηρίας, εκμεταλλευόμενοι το θρησκευτικό συναίσθημα ενός λαού βασανισμένου και τυραγνισμένου από αυτούς τους ίδιους.

Όλοι αυτοί στήνουν μια άθλια παράσταση, με υπουργούς που δίπλα στους χρυσοστολισμένους δεσποτάδες με το ένα χέρι σταυροκοπιούνται και με το άλλο σπρώχνουν για να τους πιάσει ο τηλεοπτικός φακός και να δουν οι πιστοί και ψηφοφόροι πόσο ευλαβείς είναι. Μια παράσταση με ταρατατζούμ, ευσταλείς ευζώνους και στρατιωτικά αγήματα, που αποδίδουν σε ένα φανάρι τιμές αρχηγού κράτους, μεταφέροντας μας στα χρόνια του Μεσαίωνα.
Και όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι απλώς αντικείμενο ενός σκετς σε μια επιθεώρηση, αν δεν ήταν μια ακόμη προσβολή σε ένα λαό που υποφέρει. Μια προσβολή στη νοημοσύνη μας και στο λογικό μας.

Πολύ περισσότερο που σήμερα, μέσα σε συνθήκες κρίσης, δίνει και παίρνει το χριστεμπόριο. Δεν περνάει βδομάδα που να μην διαβάσουμε (κυρίως σε εκκλησιαστικές ιστοσελίδες) για τις κάρες αγίων, τις χείρες μαρτύρων, τα δάχτυλα οσίων , τα κομμάτια του Τίμιου Ξύλου, που περιφέρονται σε όλη τη χώρα, σε τελετές που παίρνουν τη μορφή κρατικών εκδηλώσεων με τιμητικά αγήματα, στρατιωτικές μπάντες και βεβαίως τους απαραίτητους ευσεβείς κυβερνητικούς και πολιτικούς μαϊντανούς που τρέχουν να πουλήσουν ευσέβεια για να τους θυμηθεί ο λαουτζίκος την ώρα της κάλπης.

Συνέχεια
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_206.html