Του Κώστα Καφίρη
Ο στόχος είναι η ενοχοποίηση και δη η αυτοενοχοποιηση των υποτελών τάξεων. Η αποδοχή ότι τίποτα δεν είναι δικαίωμα άλλα όλα είναι παραχώρηση για τα όποια οφείλουν ευγνωμοσύνη. Είτε είναι μισθός , σύνταξη η οποιαδήποτε "κοινωνική παροχή". Η παιδεία , η υγειά , η στέγαση ούτε κατά διάνοια δεν πλησιάζουν στην περιοχή του αυτονόητου.
Και νταν κάτι νιώθεις ότι στο "χαρίζουν" φυσικά δεν μπορεί να έχεις και απαίτηση για το μέγεθος του.
Η βόλτα , η συναναστροφή , το ταξίδι , οι διακοπές όταν μας αναλογούν θα τα θεωρούμε "κλεμμένα" και καθ υπέρβαση.
Και τα συναισθήματα φυσικά...αυτά κ αν είναι .
Έτσι έχει σκοπό ο καπιταλισμός να μας βάλει να πορευόμαστε. Σε μια διαρκή άγρια αγωνιώδη μάχη επιβίωσης όπου το μέγιστο ζητούμενο μας θα είναι να εκπληρώνουμε υποχρεώσεις λαμβάνοντας το "πινάκιο φακής " που μας αναλογεί. Μια κοινωνία πάνω στη σχέδια του "ναυαγίου της Μέδουσας". Πέρασαν οι "πέντε- έξι εβδομάδες" , "τέλειωσαν όλες οι τροφές" και τώρα καθημερινά ρίχνουμε τον κλήρο " για να δούμε ποιος θα φαγωθεί". Κοινωνικός αυτοματισμός κατά την ξύλινη γλώσσα.
Στην πιο ξύλινη δεν χρειάζονται τόσες φλυαρίες...
Είναι ο καπιταλισμού θα λέγαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)