Έρευνα: Στην Κόλαση της Νορβηγίας [Πώς θα είναι αύριο η Ευρώπη]

Το σύγχρονο παιδομάζωμα είναι δυτικό, κρατικό και επιδοτούμενο. Γίνεται σε σκανδιναβικά κράτη και αλλού. Καταλήγει σε βίαιη διάλυση της οικογένειας και στην παιδική κακοποίηση. Τα παιδιά ανήκουν στο κράτος, το οποίο δεν ανήκει στους πολίτες του. Υπουργός παιδείας δηλώνει ότι θέλει να κάνει ομοφυλόφιλα όλα τα παιδιά. Η παιδεία προωθεί την ιδέα επιλογής φύλου, την πρώιμη σεξουαλικότητα και την αποβλάκωση. Οι αντιδρώντες διώκονται ανηλεώς, σύμφωνα με το νόμο. Καλώς ορίσατε στην δημοκρατική κόλαση του 21ου αιώνα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Όταν πρωτοδιάβασα τη συνέντευξη μιας Ρωσίδας μάνας [Irina Bergseth] που ζούσε στη Νορβηγία δεν πίστευα στα μάτια μου. Κάθε φράση της, κάθε λέξη της ήταν μια δυνατή γροθιά στο στομάχι! Όμως αξίζει να τη δούμε για να αντιληφθούμε πώς θέλουν κάποιοι την Ευρώπη των Εσχάτων. Όταν μάλιστα το μέλλον αυτής της «σύγχρονης κοινωνίας», καθοδηγείται προς διαμόρφωση με τον πιο ύπουλο, τον πιο βρώμικο τρόπο πάνω στις ψυχές των παιδιών και αυτός ο εφιάλτης, βρίσκεται προ των πυλών και για την δική μας Πατρίδα, νομίζω πως επιβάλλεται με κάθε τρόπο να το αποτρέψουμε

Το κείμενο από το οποίο σταχυολογούμε τα βασικά του σημεία, είναι από συνέντευξη της 9ης Μαΐου 2013 μιας μάνας που η “τύχη” την έριξε στην “προηγμένη”, πλούσια και “προοδευτική” αυτή χώρα του Βορρά. Δημοσιογράφος ήταν ο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας “ΑΥΡΙΟ”.

Η Ιρίνα παντρεύτηκε το 2005 στην Μόσχα με πολίτη της Νορβηγίας, έχοντάς ήδη έναν γιο τότε 7 ετών. Εγκαταστάθηκαν στη Νορβηγία, στο χωριό Άουρσκογκ του Χιόκλαντ. Εν συνεχεία περιγράφει τη νορβηγική κοινωνία που αποδομείται ηθικά ταχύτατα, αντιγράφοντας αμερικανικές νοοτροπίες. Κατά τη ρωσίδα αυτή μητέρα παρά τον πλούτο της χώρας που οφείλεται στην εξόρυξη πετρελαίου η Νορβηγία δεν έχει αναπτύξει τις επιστήμες, παρά εκμεταλλεύτηκε την ξένη επιστημονική και τεχνολογική συνδρομή. Η Ιρίνα κατόρθωσε να διοριστεί δασκάλα σε μια γειτονική κοινότητα. Αμέσως μετά στη συνέντευξή της η Ιρίνα περιγράφει τις βασικές δομές του νορβηγικού σχολείου που το χαρακτηρίζει: “φτιαγμένο για διανοητικά καθυστερημένους”. Έτσι, σύμφωνα με τη Ρωσίδα αυτή δασκάλα, το έργο του κρατικού σχολικού προγράμματος για το δημοτικό σχολείο συμπεριλαμβάνει οι δάσκαλοι να διδάξουν στα παιδιά το αλφάβητο, έως 13 ετών να μάθουν να μετράνε και να διαβάζουν τις ετικέτες των τιμών στα καταστήματα. Το διάβασμα μεγαλόφωνα στην τάξη δεν επιτρέπεται, επειδή το παιδί αισθάνεται «ντροπή» [εδώ να δείτε προσοχή στη “διαφορετικότητα”!].

 Μάλιστα ειδικός δάσκαλος βγάζει το παιδί στον διάδρομο και μόνο εκεί ακούει το παιδί να διαβάζει, έτσι ώστε να μην ντροπιάσει το «μικρό»! Ακόμη, ο δάσκαλος έχει το δικαίωμα να κάνει στα παιδιά μέσα στην ημέρα δύο ασκήσεις μαθηματικών! Αν τα παιδιά δεν μάθουν το μάθημα, τρεις ημέρες αργότερα, πάλι προσπαθεί να τους εξηγήσει την ύλη του περασμένου μαθήματος. Εργασία για το σπίτι για την εβδομάδα το πολύ 5-8 λέξεις στα αγγλικά, κατά την διακριτική ευχέρεια του παιδιού! Ουσιαστικά το διαφημιζόμενο από πολλούς εγχωρίους “παιδαγωγούς” ως κορυφαίο, είναι απλώς παράδειγμα της πλήρους υποβάθμισης της εκπαίδευσης. Άλλωστε, δεν υπάρχουν μαθήματα λογοτεχνίας, ιστορίας, φυσικής, χημείας, φυσικής επιστήμης. Υπάρχει μόνο μια μορφή “μελέτης περιβάλλοντος”, που ονομάζεται «αναθεώρηση», όπου τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο σε γενικές γραμμές. Ξέρουν απλώς ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε. Όλα τα άλλα στοιχεία, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, είναι «κακοποίηση του παιδιού και της ψυχής του»! Μάλιστα, η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο δεν ταΐζει τα παιδιά στα σχολεία και στα νηπιαγωγεία. Μόνο τρέφουν τα παιδιά, άπαξ εβδομαδιαίως, με κάποια «αηδιαστική σούπα», που ονομάζεται «ντοματόσουπα» από έτοιμη συσκευασία!

Ο μεγαλύτερος γιος της Ιρίνας, έχοντας κάνει μαθήματα για δύο χρόνια σε ρωσικό σχολείο της Νορβηγίας ήταν σαν ένα παιδί θαύμα. Έως την 7η τάξη, δε διάβαζε τίποτα, μιας και δεν υπήρχε καμία ανάγκη για να διδαχτεί. Στους τοίχους των σχολείων, άλλωστε υπάρχουν κατατοπιστικές απίστευτες ανακοινώσεις, όπως: “Εάν οι γονείς σας επιβάλουν να κάνετε τα μαθήματα, καλέστε στο [τάδε] τηλέφωνο. Εμείς θα σας βοηθήσουμε να ελευθερωθείτε από τέτοιους γονείς.»!!! Για την Ιρίνα μόνος τρόπος ασκήσεως της μνήμης του γιου της ήταν το πιάνο. Μάλιστα του έλεγε συχνά: “Μην τολμήσεις και πεις κάπου ότι έχεις μια τέτοια απαιτητική μητέρα.» Μετά από έξι χρόνια παραμονής της Ιρίνα στη Νορβηγία ήρθε η ώρα να μάθει για το περιβόητο σύστημα παιδικής πρόνοιας “Barnevernet”. Πριν γνωρίσει όμως αυτό το “σύστημα”, η Ιρίνα μετά τη γέννηση του δεύτερού της παιδιού, χώρισε από τον άνδρα της. Τότε, πήρε δάνειο, αγόρασε διαμέρισμα και είχε μια φυσιολογική ζωή, χωρίς ποτέ να απασχολήσει τις αρχές του κράτους. Τα παιδιά έμειναν μαζί της, δεδομένου ότι ο μπαμπάς στεναχωρούσε τον γιο της (από τον πρώτο γάμο), και έθεσε θέμα να μην υπάρξουν συναντήσεις με αυτόν τουλάχιστον τον γιο. Η Ιρίνα προσπάθησε τουλάχιστον ώστε ο πατέρας του παιδιού να μην μείνει μαζί του το βράδυ, διότι υπήρχε απειλή ξυλοδαρμού.

Το νηπιαγωγείο κι άλλες κρατικές υπηρεσίες την πίεζαν να δίνει το παιδί στον πατέρα του. Έτσι ο μικρός γιος παρέμεινε με τον πατέρα του στην αρχή από δύο ώρες το Σάββατο ή την Κυριακή. Αλλά την τελευταία φορά, όταν έκλεισε τα τέσσερα του χρόνια, πέρασε με τον πατέρα του σχεδόν μια εβδομάδα. Στις 7/3/2011 η Ιρίνα πήγε στην αστυνομία του χωριού «Bjorlelangen», επειδή το μικρό αγόρι της είπε, ότι η θεία και ο θείος του, συγγενείς του πατέρα του, τον πόνεσαν στο στόμα και στον ποπό! Της μίλησε για πράγματα, που εκείνη δεν μπορούσε στην αρχή να τα πιστέψει. Τότε αναλογίστηκε στα σοβαρά μια νορβηγική λαϊκή παράδοση, συνδεδεμένη με το να σχετίζονται οι συγγενείς εξ αίματος στενά με παιδιά: αγόρια και κορίτσια! Αρχικά, η Ρωσίδα μητέρα δεν μπορούσε να πιστέψει σ΄ αυτή την τρέλα ή ανοησία ή κόλαση. Πάντως, πήγε στην αστυνομία και έκανε καταγγελία. Την 8η Μαρτίου κλήθηκα στην υπηρεσία της επιμέλειας των παιδιών «Barnevernet». Η ανάκριση διήρκεσε έξι ώρες.

Εκεί ήταν μόνο η Ιρίνα και τα παιδιά της. Υποτίθεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα «υποδειγματικό» σύστημα προστασίας των παιδιών, που δημιουργήθηκε «για τα μάτια του κόσμου», ότι δήθεν αγωνίζονται και πολεμάνε την αιμομιξία. Αργότερα η Ιρίνα συνειδητοποίησε, κάτι που νωρίτερα είχαν καταγγείλει και άλλοι γονείς, ότι τα κέντρα «Barnevernet», που υπάρχουν σε κάθε χωριό[!], σκοπό έχουν να εντοπίσουν την δήθεν «ομολογία» του παιδιού περί μη «καλής» μητέρας (ή πατέρα), να απομονώσει τα παιδιά αυτά από τους γονείς τους και να τους «τιμωρήσει» (παιδιά και γονείς ταυτόχρονα)! Εκείνη την εποχή οι εφημερίδες στη χώρα έγραψαν ότι ένα κορίτσι 8 ετών, καταδικάστηκε σε καταβολή των δικαστικών εξόδων και καταβολή αποζημιώσεων στον βιαστή της για την παραμονή του στη φυλακή!

Τότε κατάλαβε και η Ιρίνα πλήρως ότι στη Νορβηγία, όλα είναι από την «ανάποδη». Ουσιαστικά αντιλήφθηκε ότι η παιδεραστία, ουσιαστικά, δεν θεωρείται έγκλημα [κάτι που συμβαίνει και σε άλλες “προηγμένες” ευρωπαϊκές χώρες, όπως την Ολλανδία]. Πάντως στις 8/3/2011 ήταν η πρώτη φορά που κατασχέθηκαν και τα δύο παιδιά της Ιρίνα! Η κατάσχεση γίνεται ως εξής: το παιδί δεν επιστρέφει από το νηπιαγωγείο ή το σχολείο, δηλαδή ουσιαστικά το κλέβουν από τους γονείς, εξαφανίζεται! Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί «το απομακρύνουν» για το … καλό του, από τους γονείς σε μυστική διεύθυνση.

Οι υπεύθυνοι της είπαν αφοπλιστικά: «Καταλάβετε την κατάσταση, εσείς μιλάτε για παιδική κακοποίηση. Πρέπει να εξεταστείτε από γιατρό και κριθείτε ότι είστε υγιείς.» Έτσι η Ιρίνα έσπευσε στην κοντινή πολυκλινική [δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο]. Στο αυτοκίνητο την έβαλε η υπάλληλος της «Barnevernet», λέγοντας: “Εμείς θα σας βοηθήσουμε, θα παίξουμε με τα παιδιά σας, θα είναι στην υπηρεσία της προστασίας των παιδιών”. Όταν η Ιρίνα με τη συνοδεία της υπαλλήλου έφτασε στην κλινική, ο μεγαλύτερος της γιος [13 τότε ετών], της τηλεφώνησε και την πληροφόρησε ότι βρίσκονταν ήδη σε ανάδοχη οικογένεια σε μυστική διεύθυνση! Η Ιρίνα προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, γιατί ακόμη και το κλάμα θεωρείται ψυχική ασθένεια, και σε αυτή την περίπτωση η «Barnevernet» θα εφάρμοζε καταναγκαστική ψυχιατρική!

Τελικά αποδεικνύεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα κρατικό πρόγραμμα, ποσόστωσης για την απομάκρυνση των παιδιών από τους γονείς τους. Τα όργανα «προστασίας παιδιών» ανταγωνίζονται για την υλοποίησή του. Δημοσιεύονται μάλιστα ανά τρίμηνο πίνακες και διαγράμματα με τον αριθμό των «κατασχεμένων «παιδιών ανά επιλεγμένη περιοχή! Τέτοια σχετικά έγγραφα είναι διαθέσιμα και σε περιπτώσεις απομάκρυνσης παιδιών από οικογένειες και στη Σουηδία. Μια τέτοια έκθεση αναφέρει, ότι στη Σουηδία κατασχέθηκαν 300.000 παιδιά! Πρόκειται για μια ολόκληρη γενιά που κλάπηκε από τους βιολογικούς γονείς! Στη Σκανδιναβία συνεπώς οι παραδοσιακές οικογένειες βιώνουν ένα πογκρόμ!

Μάλιστα, κάθε ανάδοχη οικογένεια εισπράττει 10 χιλιάδες Κορόνες [1100 ευρώ] Νορβηγίας/μήνα για κάθε ένα θετό παιδί. Ακόμη, κάθε υπάλληλος της Barnevernet λαμβάνει από τον κρατικό προϋπολογισμό ένα μεγάλο μπόνους γι’ αυτή τη “δουλειά”, δηλαδή για την καταστροφή της «οικογενειακής φωλιάς», και την κλοπή των απογόνων. Μάλιστα ο ανάδοχος γονέας μπορεί να επιλέξει το παιδί «της αρεσκείας του», όπως στα σκλαβοπάζαρα. Για παράδειγμα, λέει η Ιρίνα: “σας άρεσε εκείνο το γαλανομάτικο κοριτσάκι ρωσικής καταγωγής και θέλετε να το πάρετε για αναδοχή, τότε καλέσετε τη Barnevernet και να πείτε: «είμαι έτοιμος, έχω ένα μικρό δωμάτιο για το παιδί …» αναφέροντας το όνομα του παιδιού. Και θα σας το παραδώσουν αμέσως”. Συνεπώς, πρώτα βρίσκεται η ανάδοχη οικογένεια, και στη συνέχεια αποσύρεται από τους βιολογικούς γονείς «κατόπιν παραγγελίας» το παιδί! Μάταια κάποιοι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων μάχονται μ’ αυτό το παντοδύναμο σύστημα της Barnevernet».

Μάλιστα, οικογένειες που υπέφεραν από το σύστημα Barnevernet στις 3 Μαΐου 2013 διοργάνωσαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του βίαιου διαχωρισμού γονέων και παιδιών στη Νορβηγία. Πάντως η χώρα αυτή, όσον αφορά την κλοπή των παιδιών από τους γονείς τους, είναι μπροστά από τα υπόλοιπα κράτη, κι αυτό γιατί φαίνεται πως ο διαχωρισμός των παιδιών από τους γονείς τους αποτελεί εθνικό σχέδιο. Νορβηγική εφημερίδα με πηχιαίο πρωτοσέλιδο έγραφε πέρυσι: “Το ένα πέμπτο των παιδιών στη Νορβηγία έχει “διασωθεί” από τους γονείς τους”. Συνεπώς περί τα 150 χιλιάδες παιδιά, “σωσμένα”, ζουν πλέον όχι στο σπίτι με τη μητέρα τους, αλλά σε μοντέρνα άσυλα, δηλαδή φυλακές οικογενειακού τύπου.

Πολλοί ανάδοχοι στη Νορβηγία δείχνουν προτίμηση σε παιδιά με αναπηρία [μήπως άραγε τα κάνουν ανάπηρα;] γιατί μπορούν να πάρουν μεγαλύτερες επιδοτήσεις. Όσο μεγαλύτερο είναι το τραύμα του παιδιού, τόσο περισσότερο κέρδος για τον “ανάδοχο”! Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, από δέκα νεογέννητα μόνο τα δύο γεννιούνται από Νορβηγούς γονείς και τα οκτώ από τα δέκα είναι παιδιά των μεταναστών. Οι μετανάστες παρέχουν υγιές πληθυσμό στη χώρα, αφού στους μετανάστες δεν συνηθίζονται στενές σχέσεις μεταξύ συγγενών [αιμομιξίες], όπως αντίθετα συνηθίζονται στους Νορβηγούς. Αξίζει να σημειωθεί πως τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν στη Νορβηγία και έπεσαν στα νύχια του συστήματος Barnevernet είναι παιδιά ρωσικής καταγωγής. Σχεδόν όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν από ένα ή δύο Ρώσους γονείς είναι εγγεγραμμένα στις λίστες του «Barnevernet» κι αποτελούν την ομάδα «υψηλού κινδύνου» για “σωτηρια”, δηλαδή αρπαγή. Άμεσο αποτέλεσμα: Κάθε μήνα στη Νορβηγία αυτοκτονεί μια ρωσίδα γυναίκα!

Συνέχεια
http://www.newsnowgr.com/article/1018143/erevna-stin-kolasi-tis-norvigias-pos-tha-einai-avrio-i-evropi.html