Για ποιά ακριβώς Βουλή συζητάμε;

Ιδανική συνταγή για να παίξεις… "μπλε φάλαινα",
αν σκεφτείς ότι υπάρχει κόσμος που τους ψηφίζει
Θα αναγκαστώ να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου και να σας πω ότι αυτή τη φορά δεν κάθισα να κάνω την καθιερωμένη (ταχεία) ανάγνωση στις χίλιες σελίδες του τέταρτου Μνημονίου. Βαρέθηκα... Μόνο και μόνο από τη "σύνοψη" στα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ με έπιασε ένα είδος αποστροφής και ναυτίας.


Το είχα κάνει βέβαια στα προηγούμενα τρία, καθώς και στις διάφορες "επικαιροποιήσεις" - ώρες ατέλειωτες μπροστά στον υπολογιστή. Στο τέλος, τύπωνα ντάνες από χαρτιά, σημείωνα points με φωσφοριζέ μαρκαδόρους και παρακολουθούσα στη τηλεόραση Βουλή, μήπως δεήσει κάποιος από τους εθνοπατέρες να μου λύσει τις απορίες.

Φυσικά, δεν έγινα καθόλου σοφότερος. Αλλωστε, για να καταλάβεις τι ακριβώς νομοθετείται με όλες τις παραπομπές σε προηγούμενες διατάξεις και το ατέλειωτο «ράβε - ξήλωνε» των… «νομοτεχνικών βελτιώσεων», πρέπει να είσαι ή ανώμαλος ή φωτεινός παντογνώστης.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι δεν έχουν καταλάβει Χριστό και όλοι αυτοί που το ψήφισαν ή το απέρριψαν, εκπροσωπώντας -υποτίθεται- εμάς, τον λαό. Ανώμαλοι εκεί μέσα σίγουρα υπάρχουν, αλλά όχι της εκδοχής του «σπασίκλα», με ενδελεχή ανάγνωση και κατανόηση ενός τέτοιου κειμένου μέσα σε τρεις μέρες. Και, από την άλλη, σίγουρα δεν υπάρχουν ιδιοφυΐες, που θα «έπαιρναν τα γράμματα» σε χρόνο μηδέν.

Το αντίθετο, θα έλεγα... Γιατί το Μνημόνιο δεν το διάβασα, αλλά Βουλή παρακολούθησα, στο μέτρο που μου επιβάλλει η επαγγελματική διαστροφή μου. Και εξοργίστηκα, ως συνήθως.
Εκτός από καμιά εικοσαριά «επαγγελματίες» (μπορεί να λέω και πολλούς), που στέκονται στο βήμα και νομίζεις ότι κάτι λένε, χωρίς στην ουσία να λένε τίποτα, οι υπόλοιποι εκλεγμένοι είναι για κλάματα. Κάποιοι επιλέγουν να μη μιλήσουν για να μην εκτεθούν. Καλά κάνουν. Γιατί αυτοί που παίρνουν τον λόγο δυσκολεύονται ακόμη και να εκφωνήσουν γραμμένη προσευχή σε σχολική γιορτή.

Αλλοι βγάζουν το «σκονάκι» και ξεχνούν τα μισά. Στο τέλος, αυτοσχεδιάζουν, μπερδεύουν τις παραγράφους, αρχίζουν τα σαρδάμ και τις χασμωδίες, και προσφέρουν ένα θέαμα οικτρό. Διερωτάσαι αυτόματα αν έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση…

Κάποιοι τρίτοι, με προεξάρχοντες τους βουλευτές του «απολιθωμένου» ΚΚΕ, μοιάζουν σαν κούκλες ασουλούπωτες, που τους πάτησες πλήκτρο και άρχισαν την κασέτα των «8 track», από αυτές που έβαζαν παλιά στα ταξί και δεν τελείωναν ποτέ. Ιδανική συνταγή για να σε πάρει ο ύπνος, αλλά και ιδανική συνταγή για να παίξεις «μπλε φάλαινα», αν σκεφτείς ότι υπάρχει κόσμος που τους ψηφίζει.

Υπάρχουν, τέλος, και οι γνωστοί «ηθοποιοί»: Αυτοί που παριστάνουν ότι τους πνίγει το δίκιο, ότι οι απέναντι ξεπουλάνε τη χώρα, ότι το κόμμα τους έχει το αλάθητο και ότι πονούν και οδύρονται για τα πάθη του κοσμάκη. Είναι οι ίδιοι που το βράδυ θα κοιμηθούν σαν…πουλάκια, σας διαβεβαιώ!

Θα μπορούσε ασφαλώς κάποιος να αντιτείνει ότι νούμερα, επιτήδειοι και λαμόγια υπάρχουν σε όλα τα Κοινοβούλια του «ανεπτυγμένου» κόσμου. Πιθανόν. Μόνο που η δική μας χώρα τελεί εδώ και έξι χρόνια υπό καθεστώς ξένης επιτροπείας και δανειακής ομηρίας. Οι αποφάσεις διαμορφώνονται αλλού. Τα νομοσχέδια έρχονται γραμμένα με mail. Ποιος ο λόγος, επομένως, να υπομένουμε και ένα τσούρμο από κρατικοδίαιτους παλιάτσους, οι οποίοι υποκρίνονται ότι κρατούν αντιστάσεις, «φυλάττουν Θερμοπύλες» και υπερασπίζονται τη δημοκρατία;

Ασκούν αυτοί νομοθετικό έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία; Θα αστειεύεστε βέβαια! Και να ήθελαν, δεν μπορούν. Η κεντρική διοίκηση έχει φύγει έξω από τα σύνορα του κράτους και ασκείται πλέον, απροκάλυπτα, από μεσαία υπαλληλικά στελέχη των Βρυξελλών, του ΔΝΤ και της Καγκελαρίας. Αυτοί κάνουν μέχρι και… face control στους «επενδυτές», που έρχονται να αρπάξουν τα «ασημικά».

Φτάνει, λοιπόν, το κοινοβουλευτικό θέατρο σε μια χώρα που πένεται και δυστυχεί εξαιτίας της ανικανότητας, της διαφθοράς και της υποτέλειας των πολιτικών της. Αν μη τι άλλο, αποτελεί πρόκληση προς τους πολίτες.

Το πρώτο πράγμα για το οποίο πρέπει να προνοήσει η πολυσυζητημένη συνταγματική αναθεώρηση είναι η δραστική μείωση του αριθμού των βουλευτών. Ούτε γερουσίες ούτε άλλα τέτοια εφευρήματα, που θα σιτίζουν νέες στρατιές χαραμοφάηδων. Μείωση του αριθμού των βουλευτών στο ένα τρίτο και προσθήκη ενός δεκαμελούς σώματος «αρίστων», που θα εκλέγεται (επιτέλους) από τους Ελληνες της διασποράς.

Τους υπόλοιπους εθνοπατέρες γιατί να τους έχουμε; Για να τους παρακολουθούν και να τους μπινελικώνουν όσοι μαζοχιστές δεν γύρισαν το κανάλι στο «Survivor»; Πιστέψτε με, υπάρχουν πολύ φθηνότερες λύσεις εκτόνωσης…

Γιώργος Χαρβαλιάς
 "Δημοκρατία"