Τα ασχολίαστα…

Του Νικόλα από την Ρήξη φ. 137
Ξεκίνησε η σχολική χρονιά και οι γονείς τρέχουν πέρα δώθε να ανταποκριθούν στις ανάγκες των μαθητών. Τσάντες, βιβλία, μολύβια, τετράδια και ένα σωρό άλλα. Το ερώτημα που βασανίζει περισσότερο τους γονείς φέτος είναι το ακόλουθο: «Τι φύλο να ψωνίσω για το παιδί μου;» Οι επιλογές είναι αναρίθμητες.

 
Οι σταρ της μουσικής βιομηχανίας, οι αστέρες του Χόλυγουντ και οι ήρωες των ηλεκτρονικών παιχνιδιών είναι πλέον τόσοι πολλοί, ώστε οι γονείς πελαγώνουν μέχρι να βρουν το πρότυπο που ταιριάζει περισσότερο στην ψυχοκοινωνικοσεξουαλική ταυτότητα του βλαστού τους. Άλλωστε, τα πρότυπα με τα οποία από γενέσεως κόσμου ανατράφηκε ο… πλανήτης θεωρούνται πλέον ντεμοντέ. Πρέπει να βρουν κάτι καινούριο. Η κυβέρνηση, λοιπόν, με αίσθημα ευθύνης, αποφάσισε να λύσει τα χέρια των γονέων, αφήνοντας τα ίδια τα παιδιά να αποφασίσουν μόνα τους για το ποιο σεξ σύμπολ εκφράζει καλύτερα την ταυτότητά τους.

Παρεμπιπτόντως, δεν είχε μόνο ο Σύριζα διαρροές στο διαβόητο νομοσχέδιο για το φύλο των ελτζιμπιτικιουκιουαϊτουες* δεκαπεντάχρονων. Είχαν και οι Ανέλ: ο τρανσύριζαλ Κώστας Ζουράρις έσπευσε να σπάσει την κομματική γραμμή και να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο. Ασφαλείς πληροφορίες της στήλης αναφέρουν ότι θα αναλάβει να συγγράψει και ενημερωτικό φάκελο που θα διανεμηθεί στους μαθητές των νηπιαγωγείων κατά τη θεματική εβδομάδα έμφυλων ταυτοτήτων. Τίτλος του πονήματος: «Το αμφιομοετεροσεξουαλικόν συναμφότερον ως φαντασιακή κοινότητα ταυτοτήτων».
* (LGBTQQI2-S): Πρόκειται για τα αρχικά των λέξεων λέσμπιαν, γκέι, μπάι, κουίρ, κουέστιονινγκ, ιντερσέξ, του-σπίριτεντ. Μέχρι να τυπωθεί η εφημερίδα ενδέχεται να έχουν προστεθεί και άλλοι όροι.

Όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, τα ΜΜΕ έσπευσαν να προβάλουν διάφορους κανίβαλους, ως διαφωνούντες, για να παρουσιάσουν τα δύο στρατόπεδα όπως τα συμφέρει: προοδευτικοί και ταλιμπάν. Ή είσαι με την παγκοσμιοποίηση ή είσαι με τους φασίστες. Έτσι διαφημίσανε και το γελοίο πρωτοσέλιδο της Ελεύθερης Ώρας, που ενόχλησε τάχα τον κύριο Κοντονή. Το σύστημα πάντα επιλέγει να προβάλλει τους αντιπάλους που το βολεύουν… Πριν την κρίση το κόλπο δούλευε και όλοι έσπευδαν να διακηρύξουν τον προοδευτισμό τους. Σήμερα, όμως, που βγαίνει ο κάθε Τραμπ πλανητάρχης, μήπως ήρθε ο καιρός να σταματήσουν οι «προοδευτικοί» να διαφημίζουν τους φασίστες και να αφήσουν να ακουστεί και κάποια διαφορετική φωνή;

Πάντως, η ευελιξία της κυβέρνησης στο να ψηφίζει αψήφιστα τα ψηφιζόμενα είναι παροιμιώδης: Όταν οι μνημονιακοί της ΝΔ και του Πασόκ δεν θέλουν να ψηφίσουν μνημονιακά μέτρα, ο Τσίπρας τα ψηφίζει παρέα με τον αντιμνημονιακό Καμμένο. Και όταν ο Καμμένος δεν θέλει να ψηφίσει τα πιο… προχώ νομοσχέδια, αναλαμβάνει το «προοδευτικό» μπλοκ των Πασοκοποταμίσιων να βάλει πλάτη. Η Νέα Δημοκρατία δεν κατάφερε να στηρίξει τελικά το επίμαχο άρθρο – ο Κούλης έφτασε μέχρι τους εξωγήινους για να μπορέσει να βρει έναν λόγο να καταψηφίσει. Πάντως, με τέτοιες συμμαχίες δεξιά κι αριστερά, Πάνο και κάτω, ο Τσίπρας καταφέρνει να περνάει τα πάντα και να μένει αμετακίνητος… Όλοι τελικά σπεύδουν να τον στηρίξουν. Και μετά λένε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών!



Σύμφωνα με το τελευταίο χοτ τόπικ του ημικαλλιτεχνικού ρεπορτάζ, ο Κώστας Γαβράς ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει ταινία για τον γνωστό αστέρα της σόου μπιζ Yanis Varoufakis – το βαρύ πυροβολικό των κεντροαριστερών εκσυγχρονιστών – οπαδών της παγκοσμιοποίησης στον αγώνα τους εναντίον των κεντροδεξιών εκσυγχρονιστών – οπαδών της παγκοσμιοποίησης. Η ταινία θα αφορά στους αγώνες του Yanis εναντίον του συντηρητικού ευρωπαϊκού κατεστημένου – πρόκειται δηλαδή για κωμωδία επιστημονικής φαντασίας. Μετά από απαίτηση του Yanis, τον ρόλο του Yanis θα αναλάβει ο ίδιος ο Yanis. Τα γυρίσματα θα γίνουν εξολοκλήρου στην Αίγινα και τα έσοδα από τα εισιτήρια θα διατεθούν για τις ανάγκες του κοινωνικού παντοπωλείου του Δήμου Βρυξελλών.

Μετά, λοιπόν, τον Γιωργάκη πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (κάθε εποχή έχει τον σοσιαλιστή που της αξίζει) και τον Τσίπρα ομιλητή στην κηδεία του Κάστρο (o tempora o mores) έχουμε και τον Βαρουφάκη σε ρόλο διεθνούς πολιτικού παράγοντα. Στο ευρωπαϊκό κόμμα που έφτιαξε, το Diem 25, έχει μαζέψει την αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής διανόησης – μόνο ο Γιαν Φαμπρ λείπει. Αυτή η χώρα τελικά δεν σταματάει να δίνει τα φώτα της στον υπόλοιπο κόσμο. Μήπως να στέλναμε και τον Άδωνη στις ΗΠΑ, να αναλάβει τους νεοσυντηρητικούς του τι-πάρτι; Δηλαδή η Σάρα Πέιλιν που κυνήγαγε ελάφια στην Αλάσκα καλύτερη είναι; Μετά τον διαβόητο Milos Yiannopoulos, o Τραμπ θα είχε και έναν δεύτερο σπουδαίο Έλληνα ευπατρίδη στο επιτελείο του.



Πάντως η κεντροαριστερά, πανευρωπαϊκά έχει δεχτεί αρκετά εκλογικά χτυπήματα. Και μιας και η άσκηση πολιτικής δεν περιλαμβάνεται πλέον στο τζομπ ντεσκρίπσιον των υποψήφιων πολιτικών, τα κεντροαριστερά κόμματα επιλέγουν όλο και συχνότερα για ηγέτη τους διάφορα νεαρά γκόλντεν-μπόι με φωτογένεια, μήπως και ανακάμψουν τηλεοπτικά. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχουμε ούτε Μακρόν, ούτε Ρέντσι.

Έχουμε Φώφη και Καμίνη. Μόνον ο Σταύρος διασώζεται από τη στυλιστική μετριότητα του χώρου. Η στήλη ελπίζει να εκλεγεί, ώστε να αποκτήσει και η δική μας κεντροαριστερά την τηλεπερσόνα που της αξίζει. Άλλωστε, χρειάζεται ένας τηλεπαρουσιαστής για πρόεδρος του Νεοπασόκ, μιας και η ελληνική βουλή μοιάζει όλο και περισσότερο με βραδυνή εκπομπή της Ανίτας Πάνια…

ardin-rixi