Και κει που χρόνια ζητούσαμε να πέσουν οι μάσκες, ήρθανε κι άλλες. Σιγά σιγά τις συνηθίζουμε. Λίγο ακόμα και θα ξεχάσουμε πως υπήρχαν καιροί δίχως (τέτοιες) μάσκες.
Πολύχρωμες, σινιέ, από οίκους μόδας… έξυπνες μάσκες των έξυπνων. Κρύβουν μύτη και στόμα. Μόνο τα μάτια να φαίνονται. Κι όταν τα κλείνεις, κι έχεις και στόμα και μύτη κλειστά, είναι δυο φορές πιο αποπνικτικό και μαύρο το σκοτάδι (μας). Κι όταν τ’ ανοίγεις πάλι, είσαι διπλά χαρούμενος που βλέπεις!
Τι να τα κάνεις στόμα, ανάσα, μιλιά; Φόρα τη μάσκα σου και μη μιλάς, μονάχα κοίταζε κι ανάσαινε όσο χρειάζεται, μην παίρνεις και πολύ αέρα, δεν ξέρεις ποιον θάνατο (θα πουν) κρύβει μέσα.
Βαγγέλης Κυρίτσης
via
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)