Ας υποσχεθούμε πως θα παλέψουμε για να βγούμε από ότι μίζερο μας έχουν φορτώσει οι άλλοι και μάλιστα ερήμην μας... ώστε να πανηγυρίσουμε Αύριο... όταν τελικά βγούμε από τα " ΣΤΕΝΆ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ", να χρειαστούμε λίγο χρόνο για να συνηθίσουμε την αλλαγή και το φως. Όλα θα μας φαίνονται διαφορετικά και σίγουρα θα είμαστε κι εμείς διαφορετικοί.
Πόσο ακόμη ... για να ξεδιπλώσουμε τα φτερά μας και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα της κυριαρχίας της Αγάπης και της Τιμής. Όμως τελικά δεν θα χαθούμε, θα νιώσουμε δυνατοί και ασφαλείς, και ανοίγοντας τα φτερά μας θα δούμε τον κόσμο διαφορετικά, πιο καθαρά και πιο συνειδητοποιημένα, και θα ακούσουμε ξανά τους χαμένους ποιητές και θα ανοίξουμε δρόμο και για την επόμενη γενιά... είναι το ελάχιστο χρέος.
ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ...
lolek
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
ΑπάντησηΔιαγραφήτα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ άστρο του φονιά