Φόβοι όπως της μοναξιάς, των ανθρώπων, της τρέλας, του θανάτου, είναι σύμφυτοι με την ύπαρξη του ανθρώπου και δεν είναι εύκολο να συμφιλιωθεί μαζί τους. Άλλοι φόβοι είναι: ο φόβος να μη χάσουμε τα κεκτημένα, ο φόβος μήπως δεν μας αγαπούν, ο φόβος μήπως δεν είμαστε τέλειοι και κάνουμε λάθος, ο φόβος ότι θα πληγωθούμε ή θα πονέσουμε αν εμπιστευτούμε τους ανθρώπους κ.α.
Οι κυρίαρχοι αυτοί φόβοι τον συνοδεύουν σχεδόν σ΄όλη του τη ζωή και τον καθοδηγούν άμεσα ή έμμεσα, με τη θέληση του ή χωρίς αυτή. Όταν τους ξεπεράσει ή τους δει μ΄άλλο μάτι τότε ζει ευτυχισμένος και συναλλάσσεται με τους συνανθρώπους του χωρίς επιθετικότητα. Άλλες φορές όμως οι φόβοι αυτοί τον αποδιοργανώνουν συναισθηματικά τόσο ώστε να μην μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να καταφεύγει στην αποφυγή. Ενδίδει τότε στο φόβο του ζει και αναπνέει μ΄αυτόν, αποφεύγει τον κόσμο, κλείνεται μέσα στο σπίτι του και μερικές φορές (σπάνια) πεθαίνει από τον ίδιο του το φόβο.
Ο φόβος βασίζεται στην άγνοια: που σημαίνει ότι δεν έχουμε επαφή με τον πραγματικό μας εαυτό. Μας περισφίγγει και μας δένει σε μία βαρετή, μηχανική και ανιαρή ζωή. Ο φόβος άλλοτε κινητοποιεί τον οργανισμό για δημιουργία (όταν τον αντιμετωπίζουμε) και άλλοτε τον καταρρακώνει χωρίς όμως να του διαλύει την προσωπικότητα και τις νοητικές λειτουργίες. Το άτομο τότε δυσκολεύεται σιγά -σιγά να διαχωρίσει που και πότε κάτι είναι σωστό ή λάθος στην συμπεριφορά του, αδυνατεί να λειτουργήσει κοινωνικά και επαγγελματικά.
Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα για τις θετικές επιδράσεις του φόβου είναι αυτό που μας μιλάει για τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 1940. Ενώ αναμενόταν ότι ο αριθμός των εισαγωγών στα ψυχιατρικά ιδρύματα θα αυξανόταν, συνέβη ακριβώς το αντίθετο: μειώθηκαν οι εισαγωγές σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ η ζωή μέσα στο Λονδίνο κυλούσε ήρεμα. Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών χαρακτηριστικό είναι το απαράμιλλο θάρρος των νοσοκόμων και των πυροσβεστών, που ενώ κινδύνευσαν σωματικά δεν διατήρησαν ίχνη αντιδράσεων φόβου στην μετέπειτα ζωή τους. Η συμπεριφορά αυτή αποδόθηκε στην αυταπάρνηση και στο γεγονός ότι έκαναν μία δουλειά κοινωνικά πολύ χρήσιμη που τους έκανε ανθεκτικούς στο άγχος των βομβαρδισμών.
Αντιμετώπιση των φόβων-ρίσκο: Το θάρρος στη ζωή αποκτιέται μέσα από συνεχείς προσπάθειες καλλιεργώντας τη συνήθεια ν΄αρνείται κανείς ν΄αφήνει το φόβο να του καθορίζει τις πράξεις, μαθαίνοντας να διακινδυνεύει να ζει με ανασφάλεια, ν΄αντέχει τις στερήσεις, μαθαίνοντας να κερδίζει αλλά και να χάνει στο παιχνίδι της ζωής. Να μπορεί να ρισκάρει να μπορεί να μπει στην 1η γραμμή και να πει: «Όχι, πρέπει ν΄ αλλάξουν τα πράγματα αλλιώς θα καταστραφούμε». Να διακινδυνεύσει να χάσει τα κεκτημένα, την ιδέα που έχουν οι άλλοι γι αυτόν, να διακινδυνεύσει να εμπιστευτεί τους άλλους, να εκφράσει τη συναισθήματα του, να είναι διαφορετικός από τους άλλους, κρατώντας τα ιδανικά του και αυτά που πιστεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.