ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Λένε ότι η εμπιστοσύνη χρειάζεται χρόνο για να χτιστεί ενώ μπορεί να χαθεί σε δευτερόλεπτα. Ο μόνος τρόπος να αποδεικνύουμε καθημερινά την αξιοπιστία μας είναι να μένουμε συνεπείς και αφοσιωμένοι σε αυτά που έχουμε αναλάβει.

Είτε είναι προσωπική σχέση, είτε επαγγελματική σχέση η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι το ήμισυ του παντός.

Δεν μπορούμε να πείσουμε κανέναν για τις καλές μας προθέσεις αν δεν τις αποδεικνύουμε με τις πράξεις μας. Η σκληρή καθημερινότητα ,οι διαφορετικές προτεραιότητες και αξίες των ανθρώπων διαβρώνουν αργά αλλά σταθερά κάθε τι που μπορεί να έχει μεν καλή πρόθεση, χρειάζεται όμως καθημερινή προσπάθεια επικοινωνίας και από τα δύο μέρη.

Τα όρια ανοχής του ενός δεν είναι τα ίδια όρια ανοχής με του άλλου, και αυτό έχει να κάνει με μια πλειάδα δεδομένων όπως η ιδιοσυγκρασία, τα βιώματα, την στιγμιαία κατάσταση κ.α.

Ο χρόνος κυλά χωρίς να γυρνά πίσω και όλοι μας είμαστε το αποτέλεσμα των επιλογών μας.

Όλοι μας παλεύουμε για το καλύτερο με βάση τις γνώσεις μας, την παιδεία μας, τους ανθρώπους πρώτου χρόνου που επηρεάζουν τις αποφάσεις μας.

Η εμπιστοσύνη που δεν έρχεται με το καλημέρα, είτε είναι επαγγελματική είτε προσωπική χρειάζεται θυσίες, επαναπροσδιορισμό θέσεων, αλλά πάνω από όλα χρειάζεται καλή προδιάθεση.

Πολλές φορές χρειάζεται ένας χρόνος αναμονής, που να μπορεί κανείς είτε λόγω έκτακτων γεγονότος ,είτε λόγω ανασφάλειας, είτε λόγω σφοδρής επιθυμίας να σκεφτεί, να μπει στα "παπούτσια" του άλλου ,για να προσδιορίσει τα θέλω, αλλά και να επιβεβαιώσει την ύπαρξη εμπιστοσύνης ή απώλειας αυτής.

Σε κάθε περίπτωση τα μη διακριτά όρια ανοχής του καθενός μας, χρειάζονται ψυχραιμία κατανόηση και ευελιξία. Ο χρόνος αργά ή γρήγορα δείχνει την διαφορά μεταξύ της αλήθειας και του ψέματος ,την υπαρκτή ανάγκη ή μη για να υπάρξει εμπιστοσύνη μεταξύ των ενδιαφερομένων.

Το συναίσθημα του φόβου ως προς μια ενδεχόμενη αποτυχία ή μια δυσάρεστη βιωματική κατάσταση στον κόσμο της ψυχολογίας αναφέρεται στο ότι ο φόβος είναι ένα ακόμη χρήσιμο συναίσθημα. Ένα αρχέγονο συναίσθημα που στο ‘φυσιολογικό’ του βίωμα συνήθως αποσκοπεί στο να προστατέψει κι όχι στο να καθηλώσει. Που έρχεται να προειδοποιήσει, όχι για να κατακτήσει.

Ένα συναίσθημα που, όπως και κάθε άλλο συναίσθημα, ευχάριστο ή δυσάρεστο, έρχεται και φεύγει.

Η εμπιστοσύνη δεν είναι συναίσθημα αλλά απόφαση. Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί ποτέ να αποδείξει απόλυτα και κατηγορηματικά ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης (Rowan, 1997). Η εμπιστοσύνη χτίζεται κι αυτό αποτελεί μια διαδικασία. Όσο και εάν είναι δύσκολη είναι μια καθημερινή μάχη με τον εαυτό μας με τους γύρω μας για να την αποκτήσουμε, η εμπιστοσύνη είναι θεμελιώδης και βασική αρχή για να προχωρήσουν τα πράγματα.

Χρειάζεται να πιστεύεις και να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, διαφορετικά η ζωή γίνεται ανυπόφορη.' Άντον Τσέχωφ.

 Χατζηαναγνώστου Γιώργος 
 
entrepreneur Mικρομεσάιων Επιχιερήσεων.

fotavgeia