Ο θάνατος του ΝΑΤΟ – ένας επικήδειος

Του Μαρκ Μπλάκλοκ (Mark Blacklock) * 

Ανακοινώθηκε ο θάνατος ενός 73χρονου που έφυγε από τη ζωή μετά από πολλά χρόνια φθίνουσας φυσικής κατάστασης και αυξανόμενης ανημπόριας. Γεννημένο στις 4 Απριλίου 1949, το ΝΑΤΟ ήταν παιδί Αμερικανού πατέρα και Ευρωπαίας μητέρας.

Η σύλληψη πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους, αλλά καθώς οι δεκαετίες προχωρούσαν, το ΝΑΤΟ έγινε τελικά μέρος μιας μεγάλης εκτεταμένης οικογένειας, τα αδέλφια της οποίας εξαπλώθηκαν σε 30 χώρες.

Οι γονείς, οι οποίοι γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ονόμασαν τον απόγονό τους Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου, ένας τίτλος που υποδήλωνε τις φιλοδοξίες τους για το παιδί, αν και είναι αμφίβολο αν ο νεαρός θα πετύχαινε ποτέ τους στόχους που είχαν θέσει οι γονείς.

Ξεκίνησε τη ζωή του με μεγάλη αισιοδοξία ως “αμυντική συμμαχία”, αλλά κατά τη διάρκεια των χρόνων της ενηλικίωσής του, γινόταν όλο και πιο σαφές ότι ο πόλεμος που έλεγε συνεχώς στους ανθρώπους ότι αποτελούσε μια τέτοια απειλή, δεν επρόκειτο να συμβεί στην πραγματικότητα. Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν έγινε ποτέ “Θερμός” και, ελλείψει πραγματικού σκοπού, η ψυχική υγεία του ΝΑΤΟ άρχισε να υποφέρει – μαστιζόταν από χρόνιο άγχος και παράνοια, καθώς φαινόταν ανίκανο να καταλάβει γιατί οι καταστροφές που προέβλεπε και ενάντια στις οποίες θα “αμύνονταν”, δεν συνέβησαν ποτέ. Πρέπει να ήταν μεγάλη απογοήτευση για τους γονείς, αν και συνέχισαν να ικανοποιούν τις φαντασιώσεις του κακομαθημένου παιδιού τους.

Κατά τραγικό τρόπο, καθώς γερνούσε, το ΝΑΤΟ έδειξε να υποφέρει από ένα είδος κρίσης μέσης ηλικίας και προσπάθησε να επανεφεύρει τον εαυτό του ως ένα είδος παγκόσμιου αστυνόμου, κάνοντας μια νέα δήλωση αποστολής. Σκόπευε να βρει νέα δουλειά στη διαχείριση κρίσεων. Ωστόσο, ένα συγκεκριμένο εγχείρημα στον τομέα αυτό, που αρχικά είχε προγραμματιστεί ως σύντομες οικογενειακές διακοπές στο Αφγανιστάν, κατέληξε να διαρκέσει 20 χρόνια. Και όταν τελικά το ΝΑΤΟ επέστρεψε στην πατρίδα του, άφησε πίσω του μια πολύ μεγαλύτερη κρίση από αυτή που υπήρχε πριν από την εμπλοκή του. Υπήρχαν επίσης οικογενειακές διαμάχες: ο πόλεμος στη Συρία αποτέλεσε αιτία περαιτέρω ανησυχίας για την ευημερία του ΝΑΤΟ, όταν ένα μέλος, η Τουρκία, έγινε “απειλή” για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, λόγω μιας κρίσης που δημιουργήθηκε από ένα άλλο μέλος, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η άνοδος του ΝΑΤΟ από τις ταπεινές του ρίζες στην αυτοαποκαλούμενη αστυνομική δύναμη ασφαλείας για 600 εκατομμύρια ανθρώπους είχε σοβαρό προσωπικό φόρο αίματος. Εκτός από την παράνοια, άρχισε να πάσχει από αυταπάτες μεγαλείου και να αναπτύσσει προβλήματα παχυσαρκίας, διογκούμενο με όλο και περισσότερες χώρες. Έγινε επιρρεπές σε εκρήξεις θυμού: κατά καιρούς υπέστη εκρήξεις βίας μακριά από τις γειτονιές όπου μεγάλωσε, όπως η Λιβύη. Κάποιοι στενοί γνωστοί, ακόμη και κάποια μέλη της οικογένειας, προέτρεπαν σε αυτοσυγκράτηση και ένας από αυτούς – η Γαλλία – ήταν ο πρώτος που έκανε τη διάγνωση ότι το ΝΑΤΟ ήταν “εγκεφαλικά νεκρό”. Η εκτίμηση αυτή αποδείχθηκε ακριβής και σηματοδότησε το σημείο στο οποίο η παρακμή του ΝΑΤΟ φαινόταν να είναι μη αναστρέψιμη. Στην πραγματικότητα, ο ενθουσιασμός του ΝΑΤΟ για επέκταση είχε αναπτύξει έναν εθισμό, μια εξουθενωτική συνήθεια, η οποία δυστυχώς είχε ενθαρρυνθεί από τον Αμερικανό πατέρα του, με τη βοήθεια κακώς πληροφορημένων μελών της Γερουσίας στην Ουάσιγκτον, που του επέτρεψαν – το ενθάρρυναν – να αποκτήσει νέα μέλη.

Ωστόσο, ο εθισμός αυτός, αντί να το βοηθά να διαχειριστεί οποιαδήποτε κρίση, στην πραγματικότητα δημιουργούσε νέες κρίσεις, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Ουκρανία, όπου η απειλή της συνεχιζόμενης επέκτασης προς Ανατολάς ανακηρύχθηκε ως ένα από τα αίτια της σύγκρουσης με τη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ είχε προειδοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια ότι η ορμητική συμπεριφορά του θα οδηγούσε μια μέρα σε προβλήματα, αλλά όπως πολλοί εθισμένοι έδειχνε να μην μπορεί να σταματήσει τον εαυτό του. Αυτό που είχε ξεκινήσει ως μια ήπια μορφή ενθουσιασμού εξελίχθηκε σε μανία για ένα ναρκωτικό στο οποίο δεν φαινόταν να υπάρχει αντίδοτο. Όπως πολλοί εθισμένοι, θα μπορούσε να βοηθηθεί μόνο αν ήθελε να βοηθήσει τον εαυτό του, και δυστυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ.

Ήταν σε άρνηση για αρκετό καιρό, και όπως πολλοί εθισμένοι, το ΝΑΤΟ έλεγε ψέματα για να πετύχει το δικό του σκοπό. Αν και τίποτα δεν διατυπώθηκε γραπτώς, διαβεβαίωσε επανειλημμένα τη Ρωσία ότι δεν είχε καμία πρόθεση να επεκταθεί προς τα ανατολικά, ούτε καν “κατά μία ίντσα”. Οι συνέπειες της αποτυχίας να αναγνωρίσουμε αυτή τη διπροσωπία φαίνονται σήμερα στην Ουκρανία.

Σε αυτό το στάδιο, η αιτία του θανάτου του ΝΑΤΟ δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί, αλλά είναι πιθανό να πρόκειται για επιπλοκές που προκλήθηκαν ως αποτέλεσμα κατάχρησης. Το ΝΑΤΟ αφήνει πίσω έναν κόσμο που έχει κουραστεί από οργανισμούς που ισχυρίζονται ότι είναι πρώτα μια αμυντική συμμαχία και στη συνέχεια ένας οργανισμός διαχείρισης κρίσεων, ενώ η αλήθεια είναι ότι στην πραγματικότητα αποτελούν όχημα για την προβολή της αμερικανικής ηγεμονίας στον κόσμο. Είναι ένα απλό εργαλείο (με έναν Αμερικανό στρατηγό πάντα επικεφαλής) για την επίτευξη όχι της ειρήνης ή της σταθερότητας, αλλά της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία τις περισσότερες φορές δεν περιλαμβάνει ούτε ειρήνη ούτε σταθερότητα.  Λόγω της δυσκολίας του να αναγνωρίσει την αλήθεια μιας κατάστασης, το ίδιο το ΝΑΤΟ μπορεί να μην αντιλαμβάνεται καν ότι είναι νεκρό. Όπως λέει και η παροιμία – είναι νεκρό, αλλά δεν οριζοντιώνεται.

* Mark Blacklock, Δημοσιογράφος και συγγραφέας. Ζει στη Μ. Βρετανία.

Ξενόγλωσση Πηγή: Global Times

Μετάφραση: antapocrisis

Πηγή: antapocrisis.gr 

πηγή