Βασίλης Διαμαντόπουλος: ((Δεν πρέπει να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος από τους άλλους. Θα πρέπει να γίνεις καλύτερος από τον εαυτό σου))

Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος δεν ήταν απλά ένας ηθοποιός. Ούτε καν ο τίτλος "καλλιτέχνης" αντιστοιχεί στο μεγαλείο της προσωπικότητας που πρέσβευε. Ήταν πολλά παραπάνω.
"Αμετανόητος κομμουνιστής", σε αυστηρό πλαίσιο και μη διαπραγματεύσιμο χώρο όλες οι αξίες του και οι απόψεις. Έφερε στον ελληνικό πολιτισμό μια κουλτούρα αλλιώτικη από τις συνήθεις.

Γεννήθηκε στις 15 Νοέμβρη του 1920. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός που "καταδέχτηκε" να παίξει στη τηλεόραση, σε έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ο αυστηρός καθηγητής του ασπρόμαυρου "Νόμου 4000" του Γιάννη Δαλιανίδη, που χαρακτήρισε την αυστηρότητα στην μεγάλη οθόνη. Ο θεότρελος "παππούς" στο "Εκμέκ παγωτό" του Mega Channel που σατίρισε τα κακώς κείμενα της τρίτης ηλικίας, σε ένα σήριαλ πολύ πιο μπροστά από την εποχή του.

Μα πάνω από όλα, ο σπουδαίος "Εκείνος"-παρεάκι του Γιώργου Μιχαλακόπουλου στο "Εκείνος και Εκείνος" που γύρισε σελίδα στη μικρή οθόνη, με την πιο προχωρημένη ποιητικά ελληνική σειρά που έχει υπάρξει ποτέ, στα πιο "ανελέητα σιωπηρά" χρόνια. Μαθητής του Κάρολου Κουν, απόφοιτος τόσο της σχολής του, όσο και του Εθνικού Θεάτρου, πρωτοέπαιξε στην "Αγριόπαπια" του Ίψεν σε σκηνοθεσία Κουν. Συνεργάστηκε και με το θίασο της Κατερίνας, παίζοντας σημαντικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου. "Εντρύφησε" σε έργα του Τσέχωφ, ενώ έπαιξε Πιραντέλο, Ευγένιο Ο Νηλ, Ξενόπουλο, Τένεσυ Ουίλιαμς, Αριστοφάνη, Γκόργκι.

"Το όνειρο ενός ηθοποιού, σημαντικού ή ασήμαντου, δεν σταματά ποτέ. Αν ο ηθοποιός θέλει να ’ναι πραγματικά ηθοποιός αλλά και άνθρωπος, τα όνειρά του δεν πρέπει να σταματούν ποτέ. Ευτυχώς η ζωή, η φύση είναι απέραντες, δεν έχουν όρια. Διαφορετικά θα ’μασταν παγωμένοι, νεκροί. Αυτό μας γεμίζει ηδονές, εκπλήξεις. Γι’ αυτό πρέπει ν’ ανακαλύπτουμε διαρκώς.

Στόχος του ηθοποιού δεν πρέπει να είναι η διάκριση. Πρέπει να γίνει καλύτερος από τον εαυτό του. Είμαι εναντίον της σύγκρισης. Να διακριθώ σημαίνει να ξεχωρίσω από τους άλλους. Εάν αυτό γίνει αυτοσκοπός είναι λάθος. Δεν πρέπει να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος από τους άλλους. Θα πρέπει να γίνεις καλύτερος από τον εαυτό σου".

Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος έφυγε από τούτο τον μάταιο κόσμο από ανακοπή καρδιάς στις 5 Μαΐου 1999, σε ηλικία 78 ετών.