Μυστηριώδης σπειροειδής δομή ανακαλύφθηκε στο ανδρικό σπέρμα

Οι ερευνητές ανακάλυψαν μια μέχρι πρότινος άγνωστη σπειροειδή νανοδομή στην ουρά του ανθρώπινου σπέρματος (Πηγή φωτο: Πανεπιστήμιο του Γκετεμποργκ)

Διεθνής επιστημονική ομάδα ανακάλυψε μια μέχρι πρότινος άγνωστη σπειροειδή νανοδομή στην ουρά του ανδρικού σπερματοζωαρίου, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Scientific Reports.

Το σπερματοζωάριο έχει ολικό μήκος 50 μm και αποτελείται από τρεις μορφολογικά και λειτουργικά διακριτές περιοχές: την κεφαλή, τον αυχένα ή μέσο τμήμα και την ουρά ή μαστίγιο.

Το σπερματοζωάριο χρειάζεται μια πολύ αποτελεσματική ουρά για να μπορεί να «κολυμπήσει» όσο γρηγορότερα γίνεται προς το ωάριο και να προσπαθήσει να το γονιμοποιήσει.

Κάθε ουρά αποτελείται από χιλιάδες δομικά τμήματα, τα σημαντικότερα των οποίων είναι οι τουμπουλίνες που σχηματίζουν μικροσωληνίσκους. Οι τελευταίοι προσκολλώνται σε χιλιάδες κινητικές πρωτεΐνες οι οποίες έλκουν και λυγίζουν τους μικροσωληνίσκους, δίνοντας την δυνατότητα στο σπερματοζωάριο να κινείται.

«Η κίνηση των χιλιάδων κινητικών πρωτεϊνών πρέπει να συντονίζεται λεπτομερώς ώστε να μπορεί το σπέρμα πραγματικά να κινείται», εξηγεί η ερευνήτρια Γιοχανα Χααγκ, από το Τμήμα Χημείας και Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, που έλαβε μέρος στη μελέτη.

Οι ερευνητές εξέτασαν εξονυχιστικά την ουρά του σπερματοζωαρίου μελετώντας δείγματα με την βοήθεια της βραβευμένης με Νόμπελ τεχνικής της κρυοηλεκτρονικής τομογραφίας. Η μέθοδος αυτή επιτρέπει στον ερευνητή να ψύχει μικροσκοπικές δομές, όπως το σπερματοζωάριο, και μέσα από μια σειρά δισδιάστατων εικόνων μπορούν να συνδυαστούν για να παραχθεί μια λεπτομερέστερη τρισδιάστατη εικόνα. Επιπλέον, αυτή η τεχνική δεν απαιτεί χημικά πρόσθετα που μπορεί να καταστήσουν δυσδιάκριτες τις μικροσκοπικές κυτταρικές δομές.

«Όταν μελετήσαμε τις πρώτες τρισδιάστατες εικόνες του τελικού τμήματος της ουράς του σπερματοζωαρίου, εντοπίσαμε κάτι που δεν είχαμε προσέξει μέχρι πρότινος εντός των μικροσωληνίσκων, μια σπειροειδή νανοδομή που εκτεινόταν από το άκρο του σπερματοζωαρίου και είχε μήκος περίπου το ένα δέκατο της ουράς», λέει η Δρ Χααγκ.

Οι ερευνητές ονόμασαν την ελικοειδή δομή ΤAILS (tail axoneme intra-lumenal spiral, δηλαδή ενδοαυλική σπείρα ουραίου αξονήματος) χωρίς προς το παρόν να είσαι σε θέση να πουν με βεβαιότητα σε τι χρησιμεύει, από τι αποτελείται και ποια η σημασία της.

Σκοπεύουν, όμως, να την μελετήσουν σε βάθος καθώς εικάζουν ότι ενδεχομένως να λειτουργεί ως «φελλός» εντός των μικροσωληνίσκων εμποδίζοντάς τους από το αναπτυχθούν και να συρρικνωθούν όπως θα συνέβαινε υπό φυσιολογικές συνθήκες, και δίνει την δυνατότητα στο σπεραματοζωάριο να διοχετεύσει όλη την ενέργειά του στο να «κολυμπήσει» ταχύτατα προς το ωάριο.

Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr