Αστειευόμαστε πικρόχολα. Αλλά δεν αστειεύονται καθόλου όσοι το τελευταίο διάστημα υποστηρίζουν ότι όποιος είναι αντίθετος στον εμβολιασμό είναι ακροδεξιός ή σκοταδιστής. Και άντε να τα γράφουν αυτά διάφοροι κειμενογράφοι και σχολιαστές της επικαιρότητας των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης αλλά να τα διαβάζουμε και από άτομα που συμμετέχουν στο λεγόμενο "κοινωνικό ανταγωνιστικό κίνημα";
Ορισμένοι πάνε και παραπέρα τη θέση τους και μιλάνε και για "υποχρεωτικό εμβολιασμό". Αν ο Πεσόα ζούσε σήμερα δίπλα στον "Αναρχικό Τραπεζίτη" θα έγραφε και τον "Αναρχικό Πολιτευτή" για να σατιρίσει το άτοπο. Μέχρι σήμερα αναρχία και υποχρεωτικότητα δεν συμβάδιζαν, ίσως τελικά στη μετά-covid εποχή να αναδυθεί μια νέα τάση εκείνη του αναρχοπολιτευτισμού. Μόνο για εμβολιασμένους φυσικά.Διακρίνουμε μια επιμονή και διαρκή αναβάθμιση των όρων ώστε τα τείχη που υψώνονται να σηκώνονται όλο και ψηλότερα. Όπως έχουμε ξαναγράψει αυτή είναι η χαρά της κρατικής εξουσίας. Διαίρει και βασίλευε.
Είμαστε υποχρεωμένοι, από τη στιγμή που γράφονται και λέγονται απόψεις της μορφής "όποιος είναι αντίθετος στον εμβολιασμό είναι φασίστας και έτσι θα αντιμετωπιστεί", να επαναλάβουμε ορισμένες θέσεις. Η ομογενοποίηση και η ταυτόχρονη κατάταξη απόψεων σε ένα συγκεκριμένο πεδίο και σχήμα είναι μια διαδικασία που από μόνη της φέρει ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά. Όποιος αρέσκεται σε γενικεύσεις και ομαδοποιήσεις απόψεων παίζει σίγουρα με τη φωτιά. Με την έννοια ότι δεν θα είναι, όσο γίνεται, ακριβής στην ανάλυση του. Εκτός και αν δεν ενδιαφέρεται για την αλήθεια και την ακρίβεια της ανάλυσης του αλλά για την τεχνητή ή μη δημιουργία έντασης. Είναι η περίφημη στρατηγική της έντασης που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως αναπτύσσεται.
Μέχρι τώρα αναπτυσσόταν συντεταγμένα από το Κράτος και τα πλοκάμια του αλλά παρατηρούμε ότι εφαρμόζεται και από άλλους μη-ιεραρχικούς σχηματισμούς. Άλλωστε οι διαφορετικές προσεγγίσεις και οι εν τέλει διαφωνίες δεν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα αντικρατικής δράσης από ομάδες και συλλογικότητες. Διακριτά αλλά αντικρατικά. Με το να χαρακτηρίζονται και να κατατάσσονται από ορισμένους, εκείνες οι συλλογικότητες και πρωτοβουλίες που ξεκάθαρα εντάσσονται στο «κοινωνικό ανταγωνιστικό κίνημα» αλλά παράλληλα ασκούν δριμεία κριτική στη σύγχρονη βιοεξουσία, ως «σκοταδιστές», «ψεκασμένοι» και ακροδεξιοί λαμβάνουν μια σαφή στάση που ο μόνος σχηματισμός που ευνοείται είναι ο κρατικός. Τι ποιο λογικό αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αυτόνομοι να τάσσονται σθεναρά ενάντια σε πάσης φύσεως διαχωρισμούς βάσει μιας ιατρικής πράξης αλλά να αποφασίζει ο καθένας ατομικά και με ελεύθερη βούληση για το εάν και πως θα προβεί σε αυτή.
Ο ολοκληρωτισμός που αναπτύσσεται αφορά άπαντες, εμβολιασμένους και μη. Αλλοίμονο σε όποιον πιστεύει ότι επειδή σήμερα είναι εμβολιασμένος και διαθέτει από το Κράτος πασαπόρτι ελεύθερης μετακίνησης ότι δεν θα είναι ο αυριανός που θα δεχθεί περιοριστικά μέτρα. Συνεπώς οφείλουμε να είμαστε αμετακίνητοι στη θέση μας ότι η κάθε ιατρική πράξη φέρει τη συναίνεση του ατόμου και είναι ελεύθερο να αποφασίσει για το πως θα διαχειριστεί το σώμα του. Άλλωστε το αφελές επιχείρημα, που αναπτυσσόταν από τότε που διακινήθηκαν εμπορικά τα εμβόλια αντι-covid, ότι ο εμβολιασμένος δε φέρει τη νόσο καταρρίφθηκε. Σήμερα είναι καθολική επιστημονική θέση ότι και ο εμβολιασμένος είναι φορέας της νόσου. Άρα είτε είσαι εμβολιασμένος είτε όχι είσαι εν δυνάμει φορέας. Αυτό που διαφοροποιείται με τον εμβολιασμό anticovid σύμφωνα με τα δεδομένα που αποστέλλονται από τις ΜΕΘ είναι ότι προστατεύει πολύ περισσότερο αποτελεσματικά τα άτομα. Άρα ο εμβολιασμός απέναντι σε μεταλλασσόμενους κορονοϊούς δεν μπορεί επ’ ουδενί να χαρακτηριστεί ως μια κοινωνική στάση ευθύνης αλλά ως μια προσωπική επιλογή αυτό-προστασίας. Ισχυριζόμαστε ότι ορισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι πίστεψαν ή συνεχίζουν να πιστεύουν τις κρατικές επιτροπές ειδικών(!), εμβολιάστηκαν και εμβολιάζονται θεωρώντας ότι πράττουν κοινωνικά υπεύθυνα. Όμως αυτή τους η στάση δεν απαιτείται εκ του αποτελέσματος. Είναι τόσο κοινωνικά υπεύθυνη όσο είναι ρεαλιστική η «εταιρική κοινωνική υπευθυνότητα» που μάς λανσάρεται μέσω των καταχωρήσεων και ειδικών εντύπων στα μέσα ενημέρωσης.
Παρόλα αυτά συνεχίζεται η ίδια επιχειρηματολογία και η επίθεση στην ατομική βούληση που βαφτίζεται «ατομικός δικαιωματισμός». Διαβάσαμε στο διαδίκτυο το εξής: «Ένα συνεπές αναρχικό κίνημα λοιπόν θα έπρεπε να προτάξει την αντίθεση στον εξαναγκασμό, όχι όμως άνευ όρων και σίγουρα όχι παράλληλα με τους διάφορους “ψεκασμένους” και αντιεμβολιαστές(…) Έλα όμως που είναι μέσα από τέτοια εντελώς ατομικιστικά ιδεολογήματα, τα οποία δεν λαμβάνουν υπόψιν τους καθόλου τον κοινωνικό παράγοντα, που η “αντίθεση στον εξαναγκασμό του εμβολιασμού” μετατρέπεται στην αντιδραστική “αντίθεση στον εμβολιασμό” σκέτο. Καθώς, κανένα από αυτά τα υποκείμενα -ομάδες ή άτομα- που αναπαράγουν δημόσια αυτού του είδους τον λόγο, δεν μπορούν ειλικρινά να απαντήσουν στο ερώτημα: “Ναι, αλλά εφόσον δεν έχεις κανένα πρόβλημα υγείας που να σε αποτρέπει, γιατί δεν εμβολιάζεσαι, ώστε να προστατεύσουμε και τους γύρω μας“;
Η απάντηση θα περιστρέφεται πάντα γύρω από αυτό το λανθασμένο -στην συγκεκριμένη περίπτωση- ιδεολόγημα της ατομικής επιλογής, της αυτοδιάθεσης στο σώμα μας, την ίδια ώρα που κανείς τους δεν θα δεχτεί να αναλάβει το -απειροελάχιστο, έστω, σε σχέση με την κρατική ευθύνη- βάρος των δικών τους, προσωπικών ευθυνών σε περίπτωση μετάδοσης του ιού(…)». Ο συγγραφέας του συγκεκριμένου αποσπάσματος έχει λάβει την απάντηση του από τους γιατρούς που εμπιστεύτηκε. Πρώτον, και ο ίδιος είναι εν δυνάμει φορέας της νόσου. Δεύτερο, δεν προστατεύει κανέναν γύρω του. Τρίτο, από πότε υποβιβάστηκε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος σε ατομικίστικο ιδεολόγημα; Κάτι έχουμε χάσει. Αλα καρτ αυτοδιάθεση! Αλλά την απάντηση την δίνει ο ίδιος: «Κανείς δεν (πρέπει να) μπορεί να σου επιβάλλει ή να σε συμβουλέψει πως θα ντυθείς, πως θα φερθείς, με ποι@ θα κάνεις έρωτα, αν θα πάρεις ναρκωτικά, φάρμακα -και τι είδους, πως θα ζήσεις την ζωή σου -όσο φυσικά δεν είσαι βλαπτικός για τους γύρω σου. Το “my body my choise” ισχύει σε κάθε περίπτωση για όλα τα παραπάνω». Αυτοδιάθεση στη πρέζα και στα lexotanil αλλά όχι αυτοδιάθεση στην άρνηση λήψης ενός πειραματικού εμβολίου!
Γιατί είναι ξεκάθαρο ότι τα συγκεκριμένα εμβόλια είναι πειραματικά βάσει των πρωτοκόλλων που ίσχυαν όταν πρωτοδιακινήθηκαν. Αλλά παρόλα αυτά είναι αυτονόητο ότι ο καθένας/μία αποφασίζει για το εάν θα κάνει χρήση αυτών και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του. Όπως και το να φορά μάσκα όπου θέλει και όσες θέλει. Δεν περιμένει καμία κρατική οδηγία, κρίνει και αποφασίζει ατομικά. «Παπαγαλίζουν» λοιπόν ότι το «αντιεμβολιαστικό κίνημα» έχει αυτή τη στάση δίοτι θεωρούν ότι πράττουν αντισυστημικά. Καταρχήν όσοι δεν είναι εμβολιασμένοι με anticovid δεν σημαίνει ότι είναι αντιεμβολιαστές. Μπορεί να έχουν χρησιμοποιήσει δεκάδες άλλα εμβόλια στη ζωή τους.
Είναι επιφυλακτικοί, δύσπιστοι, αντίθετοι με το συγκεκριμένο για λόγους που έχουν αναπτυχθεί διεξοδικά από πλήθος ιατρών και βιολόγων διεθνώς. Επίσης ένα ποσοστό όσων δεν έχουν εμβολιαστεί δεν έχουν ξεχάσει σε τόσο μικρό διάστημα το σκάνδαλο Novartis και άλλων φαρμακοβιομηχανιών. Άρα ποιόν να εμπιστευθούν και γιατί; Τις φαρμακοβιομηχανίες που «λάδωναν» ή τους κρατιστές που «λαδώνονταν»; Ένα άλλο ποσοστό πιστεύει πράγματι ακραία ζητήματα περί της νόσου και της διαχείρισης αυτής και εμφανίζουν ουσιαστικά μια «μηδενιστική» λογική. Είναι κυρίως αυτή η τάση που φωτίζεται περισσότερο από τα κυρίαρχα μμε ώστε να τσουβαλιαστεί μαζί με αυτή και κάθε άλλη προσέγγιση και πρακτική. Και τέλος οφείλουμε να αναφέρουμε ότι υπάρχει και ένα σημαντικό κομμάτι ανθρώπων που εμβολιάστηκαν είτε εθελοντικά είτε εκβιαστικά αλλά παραμένουν αταλάντευτα αντίθετοι στους διαχωρισμούς. Σε αντίθεση με κάποιους που έγραψαν με αφορμή τη στάση του Άρη Σερβετάλη ότι: «πίσω απ’ τη γλώσσα του «ατομικού» δικαιώματος κρύβεται η γλώσσα των διαχωρισμών· η βαθύτερη ουσίας τού κράτους! Αυτός είναι λοιπόν σήμερα ο διαχωρισμός: άνθρωποι ή τσογλάνια». Προφανώς εκείνος που έγραψε αυτές τις γραμμές θεωρεί τον Σερβετάλη τσογλάνι. Πέρα από ένα μικροαστισμό που διακρίνεται από αυτούς τους χαρακτηρισμούς να θυμίσουμε ότι οι αναρχικοί και η «άγρια νεολαία» αποκαλούνταν συχνά-πυκνά από τα κυβερνητικά χείλη ως τα τσογλάνια και οι αλήτες της ελληνικής κοινωνίας. Οπότε δεν αποτελεί ύβρις για κάποιον που αντιστέκεται το πως τον χαρακτηρίζουν οι εξουσιαστές και τα «κινηματικά παπαγαλάκια».
Με αφορμή λοιπόν την υπόθεση Σερβετάλη πολλοί αναφέρθηκαν στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και τον χλεύασαν για αυτές. Πρώτοι και καλύτεροι οι αριστεροί και οι παρατρεχάμενοι τους. Δεν μπορούμε όμως να μην θυμηθούμε και να μην αναφέρουμε έναν άλλον Άρη ο οποίος είχε μαζί στο βουνό σταθερά δίπλα του και ως γραμματέα τον περίφημο παπα-Ανυπόμονο. Χριστιανό ιερέα. Επειδή μάς ξενίζει πολύ όλη αυτή η έπαρση και αλαζονεία που φέρουν άτομα που ασκούν ισοπεδωτική κριτική σε προσωπικές επιλογές κάποιου και επειδή ο Βελουχιώτης αποτελεί πρότυπο για πολλούς από αυτούς που «δολοφόνησαν» τον Σερβετάλη, να πούμε μόνο ότι για πολλοστή φορά η υποκρισία σας περισσεύει. Γιατί εκτός από τους σκοταδιστές υπάρχουν και οι συσκοτιστές. Και αυτοί είναι χειρότεροι.
Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 221, Δεκέμβριος 2021
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.