Αρκετά χρόνια πριν οι εξελιγμένοι ιατρικοί εξοπλισμοί μπορούσαν να προσδιορίσουν με σιγουριά ότι κάποιος είχε αποχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο και είχε βάλει πλώρη για τον «άλλο κόσμο», πολλοί άνθρωποι φοβούνταν ότι θα… θαφτούν ζωντανοί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θεσπιστούν αυστηρές διαδικασίες, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε. Ο Jan Bondeson στο βιβλίο του «Buried Alive:
The Terrifying History of Our Most Primal Fear» αναφέρει μερικά από τα μέτρα που είχαν ληφθεί στο παρελθόν για να αποτραπεί το ενδεχόμενο να θαφτεί κάποιος ζωντανός, όπως, για παράδειγμα, η κατασκευή φέρετρων με… κουδούνια ή σημαίες που ο θεωρούμενος νεκρός μπορούσε να κινήσει, σε περίπτωση που… τελικά δεν είχε αποδημήσει εις Κύριον!
Το 1915 μια γυναίκα 30 ετών από τη Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ, η Essie Dunbar, υπέστη μια θανατηφόρα κρίση επιληψίας. Ή τουλάχιστον αυτό πίστεψαν όλοι τότε. Αφού ανακοίνωσαν το θάνατό της, οι γιατροί τοποθέτησαν το σώμα της σε ένα φέρετρο και προγραμμάτισαν την κηδεία της για την επόμενη ημέρα, προκειμένου να μπορέσει να παραστεί σε αυτήν και η αδερφή της, η οποία ζούσε σε άλλη πόλη.
Εκείνη όμως άργησε να φτάσει και πρόλαβε να δει μόνο τις τελευταίες φτυαριές από το χώμα, να σκεπάζουν τον τάφο της αδερφή της. Ήθελε όμως να δει την Essie για μία τελευταία φορά και διέταξε να γίνει εκταφή. Όταν άνοιξαν το φέρετρο, η Essie ανακάθισε και χαμογέλασε σε όλους γύρω της! Πέθανε 47 χρόνια μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)