Η επόμενη μέρα..

Ανέκαθεν μέσα στην εποχή των μνημονίων, το blog πίστευε πως ίσως δύο ενδεχόμενα θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανατροπή της Νέας Κατοχής:
Πρώτον: το τυχαίο και απρόσμενο γεγονός, όπως η αυτοπυρπόληση ενός απελπισμένου που οδήγησε σαν ντόμινο στην "αραβική άνοιξη", έστω κι αν αυτή τελικά δεν υπήρξε και τόσο "άνοιξη".


Αυτό το "τυχαίο (και τυχερό) γεγονός" θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε το οποίο θα λειτουργήσει σαν την σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της λαϊκής οργής και θα φέρει την πολυπόθητη επανάσταση-εξέγερση, ακόμη και αν το ίδιο το γεγονός αυτό δεν θα συνδέεται άμεσα με την κακουργία των μνημονίων.

Η Ιστορία έχει δείξει πως ο ρούς της έχει αλλάξει πάμπολλες φορές από τέτοια τυχαία γεγονότα, τόσο τυχαία και τόσο άσχετα με την κάθε φορά ροή της,
..που ήταν αδύνατον να προβλεφθούν από τα εκάστοτε κατεστημένα, τα "συστήματα" της κάθε ιστορικής εποχής, και άρα να αντιμετωπιστούν έγκαιρα και ριζικά.

Εξ ού και η τεράστια αλλαγή που προέκυπτε κάθε φορά από τόσο δυσανάλογα "μικρά" γεγονότα.

Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι εντελώς συγκεκριμένο: βλέποντας πριν από τρία-τέσσερα χρόνια το αίσχος που γινόταν στην Ισπανία με τις μαζικές και βίαιες εξώσεις ιδιοκτητών απ΄ τα εκπλειστηριασμένα πιά σπίτια τους,
..το blog έλπιζε ενδόμυχα πως όταν το φαινόμενο φτάσει στην Ελλάδα, λόγω του μεγάλου συναισθηματικού δεσμού του Έλληνα με το σπίτι του, το σπιτικό του, οι αντιδράσεις θα είναι τόσο έντονες και ίσως και βίαιες, που θα οδηγήσουν στην εξέγερση-επανάσταση που λέγαμε πριν.
Τώρα πιά, λίγο μόνον καιρό πριν την εμφάνιση του ίδιου εγκλήματος κι εδώ (μαζικοί ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί), δεν το πιστεύει πιά.
Το εύχεται, το ελπίζει, μα δεν το πιστεύει.
Στα λίγα χρόνια που πέρασαν από την ισπανική τραγωδία των μαζικών πλειστηριασμών και εξώσεων μέχρι σήμερα,
..ο Έλληνας, ο Ελληνικός λαός έχει επιδείξει έναν ραγιαδισμό απρόσμενο και ολοκληρωτικό,
..τόσο, που φτάνει ο ραγιαδισμός αυτός να προσομοιάζει με ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό του λαού αυτού.
Η ισπανική κοινωνία που φάνηκε τόσο πολύ πιό οργανωμένη απ΄ την δική μας σε συλλαλητήρια, διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις στα χρόνια του δικού της μνημονίου, και δεν κατάφερε τίποτα παραπάνω να πετύχει από την οργή λόγω των πλειστηριασμών.
Θα πετύχει η δική μας με τις μονοήμερες προαναγγελμένες "απεργίες" και τα λυμφατικά συλλαλητήρια; Αστεία πράγματα.

Ο λαός αυτός, ο δικός μας λαός, εμείς δηλαδή, έχουμε παραδοθεί.
Δεν έχουμε ηττηθεί. Έχουμε παραδοθεί. Δεν το παλέψαμε καν.
Κι αυτό είναι ακόμη χειρότερο.

Αποκλείοντας λοιπόν το δεύτερο απ' τα δύο ποθητά -πλην τραγικά- ενδεχόμενα,
..μας μένει μόνο το πρώτο: το τυχαίο γεγονός.
Για να δούμε!..


Ουδέν Σχόλιον

( ο Μαντατοφόρος)