Τι ωραίο εφεύρημα, αυτός "ο απλός πολίτης"

Του Θωμά Μαυροφείδη  Τι ωραίο εφεύρημα, αυτός "ο απλός πολίτης", που υποφέρει τα πάνδεινα από όλους τους ανεύθυνους, τούτου του ...σοβιετικού κράτους.
Κατά σύμπτωση, αυτός ο "απλός πολίτης" δεν είναι ποτέ:

- εργάτης καθαριότητας που απεργεί,
- οδηγός λεωφορείου που απεργεί,
- υγειονομικός που απεργεί,
- δικηγόρος που απέχει,
- εκπαιδευτικός που απεργεί,
- αγρότης που κλείνει το δρόμο,
- δανειολήπτης που τον έγδυσαν,
- διαδηλωτής που περπατά στο οδόστρωμα,
- λιμενεργάτης ή ναυτεργάτης που αρνείται να γίνει θύμα,
- ταξιτζής που το κλείνει το ρημάδι,
- φοιτητής που διαμαρτύρεται για στέγαση, σίτιση, βιβλία,
- (συμπληρώστε ελεύθερα)


Είναι πάντα κάποιος άλλος, κάποιος άγνωστος, κάποιος που πρέπει να υπάρχει έστω και χωρίς ταυτότητα, χωρίς υπόσταση.

Ένα μυθικό πρόσωπο, ο ιδεότυπος του φιλήσυχου πολίτη που συμφωνεί με ό,τι κι αν κάνει η εξουσία, κι όλα καλά τα βρίσκει, και παράπονο δεν έχει - αλλά κι αν έχει, κατανοεί ότι η εξουσία ενεργεί με γνώμονα το καλό του και μόνον αυτό, και κάνει υπομονή γιατί έχει εμπιστοσύνη σε αυτούς "που ξέρουν".


Χρόνια τώρα ψάχνω να γνωριστώ με τον απλό πολίτη, αλλά δεν έχω τύχη.
Να δεις που στο τέλος, θα πεθάνω με την απορία, πού κρύβεται, και γιατί κρύβεται.