Ερείπια και... ερείπια!

Υπάρχουν και άνθρωποι με αξιοπρέπεια!

Δυσεύρετο πράγμα στην εποχή μας, αλλά υπάρχουν!

Σύροι πρόσφυγες άρχισαν να γυρίζουν μαζικά στην πατρίδα τους και στις μικρές τους, ερειπωμένες, αλλά ελεύθερες πια κωμοπόλεις, με τη βοήθεια και τον ηρωικό αγώνα των συριακών στρατευμάτων!

Όλοι αυτοί που επιστρέφουν, γνώριζαν τι θα αντικρίσουν!

Κι όμως στέκονται περήφανοι και αξιοπρεπείς, μπροστά στα ερείπια που άφησαν πίσω τους οι μισθοφόροι (ISIS) της «δημοκρατικής» Δύσης.

Ερείπια που άφησε πίσω του ένας αισχρός και βρόμικος πόλεμος της Δύσης, με βραχίονα τον ISIS, γιατί η χώρα αυτή έκανε το ασυγχώρητο σφάλμα να μη δεχτεί να γίνει το σκυλάκι του ΔΝΤ, όπως δε δέχτηκε και το να γίνει «διάδρομος» αερίου και πετρελαίου για τις μεγάλες εταιρίες Αμερικής και Ευρώπης!

Στέκονται, μπροστά στα ερείπια της κωμόπολής τους, με πίστη στην ανακοίνωση της κυβέρνησής τους ότι θα προχωρήσει η ίδια στην ανοικοδόμηση των πόλεων!

Μια κυβέρνηση που θα ελέγχει ΑΥΤΗ το νόμισμα, την οικονομία και το εμπόριο της χώρας της και όχι οι... «δανειστές» της διεθνούς μαφίας!

Αυτός ο πολίτης μπορεί να διαθέσει όλες τις δυνάμεις του, στην υπεράσπιση της πατρίδας του και να υπομείνει πολλά, για να έχει το δικαίωμα να είναι αξιοπρεπής, ελεύθερος και περήφανος!

Υποκλίνομαι, μπροστά σ` αυτούς του ανθρώπους!

Γιατί αυτοί – για αρκετό καιρό - θα τρώνε και θα κοιμούνται μπροστά στα ερείπια ντουβαριών, που θα τα ξαναχτίσει η δύναμή τους, η αξιοσύνη τους και το δικό τους ψυχικό σθένος, που το κράτησαν ανέπαφο και αλώβητο !

Τον ‘Ελληνα, όμως, προσπαθούν να τον πείσουν ότι είναι «ελεύθερος» και ασφαλής, καθότι... «Ευρωπαίος» και τα ντουβάρια... ανέπαφα.

Δεν του εξηγούν ότι τα ντουβάρια τα αφήνουν ακόμα ανέπαφα γιατί θέλουν να του τα πάρουν... ανέπαφα!

Αυτό είναι ίσως το λιγότερο.

Το χειρότερο είναι ότι, στην πραγματικότητα, ζει και κινείται ανάμεσα σε ερείπια!

Ανθρώπινα ερείπια!

Ότι ζει και κινείται μπροστά και δίπλα σε ανθρώπους απελπισμένους και καταθλιπτικούς. Μπροστά και δίπλα σε ανθρώπους που το όνειρο έχει σβηστεί από τα μάτια τους και το μοιραίο μοιάζει αναπόφευκτο.

Την ώρα που οι επαναπατριζόμενοι Σύροι πρόσφυγες, στέκονται μπροστά στα ερείπια ντουβαριών, αλλά περήφανοι για την πατρίδα τους και με το όνειρο της νέας αρχής ζωγραφισμένο στα μάτια τους...

Την ίδια ώρα ο Έλληνας, στέκεται μπροστά στα ερείπια της ζωής του και του μέλλοντος του, αντικρίζοντας με περιφρόνηση και αηδία όλους αυτούς που το έπαιξαν και το παίζουν... «κυβερνώντες», παίζοντας στα ζάρια των... «αγίων αγορών» και των «δόσεων» τα όνειρά του και το μέλλον των παιδιών του!

Τα ερείπια των πόλεων και των οικονομιών ξαναχτίζονται, από λαούς που έχουν πάρει την τύχη στα χέρια τους.

Από λαούς που δεν αποδέχτηκαν και εξακολουθούν να μην αποδέχονται να παραδώσουν, τη χώρα τους και τη ζωή τους στα νύχια της κάθε τρόικας των «αγορών»!

Τα ερείπια, όμως, των ονείρων και της αξιοπρέπειας, χάνονται δια παντός. Δεν ξαναχτίζονται με τίποτε!

Αυτά τα ερείπια έχουν σωρεύσει στον τόπο μας όλοι αυτοί, που πέρασαν σαν γύπες και μολυσμένα τσιμπούρια, από το κορμί της δύσμοιρης χώρας μας κι από την πλάτη του λαού μας!

Όλοι αυτοί που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να κατασπαράζουν τα σωθικά της χώρας, εμπαίζοντας το λαό, με την προσμονή ανάπτυξης μέσα στην... κατοχή!

Του Κώστα Γιαννιώτη

 dromosanoixtos