Η θανάσιμη μοναξιά του αναρχισμού

Ανάμεσα στην "Άγρια Νεολαία" και στη "Μαύρη Αναρχία" του Δεκέμβρη του 2008
Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάιν) δημοσιεύτηκε στην Ρήξη φ. 134
Ποια (και από ποιους) αλήθεια είναι η πραγματική κατοχή των Εξαρχείων και γιατί τελικά η διαχρονική σιωπή για την εγκληματική δράση του ψευτοαναρχισμού διαμόρφωσε κτηνωδία, τέρατα και ασχήμια…

(με αφορμή την ανακοίνωση του Ελευθεριακού Κοινωνικού Χώρου Nosotros https://athens.indymedia.org/post/1574257/)…

H διαχρονική απουσία διαχωριστικής θέσης και πολιτικής απάντησης στην ασχήμια, που στο όνομα του αναρχισμού συνεχίζει την αντικοινωνική και εγκληματική της δράση, θα συναντήσει ξανά το παρελθόν (π.χ. τράπεζα Μαρφίν 2010) κυοφορώντας μεγαλύτερες τραγωδίες στο μέλλον. Κινήματα και πολιτικοί χώροι που βηματίζουν με το χθες δεν έχουν καμία ελπίδα να παρακινήσουν και να εμπνεύσουν για την κοινωνική απελευθέρωση από τις αλυσίδες του καπιταλιστικού σφαγείου.

Αγαπητοί συντρόφισσες/φοι του Νosotros,
Εδώ και αρκετά χρόνια (ειδικά μετά τις συλλήψεις της 17Ν και την τυφλή και άκριτη ηρωοποίησή της από ένα μεγάλο ρεύμα του χώρου) είχα επισημάνει τον κίνδυνο από την εμφάνιση, με δήθεν πολιτικά χαρακτηριστικά ενός ιδιότυπου εσωτερικού εχθρού του αναρχισμού (με επαναστατικό φερετζέ) που έχει θεότητα την απόλυτη βία, την γενίκευση και ως πρόταγμα τη ΜΗ αλλαγή της κοινωνίας, απλά και μόνο τη «χαρά της καταστροφής»…

Είχα (έχετε μνήμη, θέλω να πιστεύω και όχι επιλεκτική…) εισπράξει απομόνωση, καταδίκες, εκφοβισμό και μάλιστα και ξυλοδαρμό μέχρι αναισθησίας από τη γνωστή εκείνη επίθεση σε όλους σας εναντίον μου στα Προπύλαια, τον Νοέμβρη του 2003, στη διάρκεια μιας συγκέντρωσης και πορείας. Η εν λόγω πολυμελής ομάδα που απέδιδαν τιμωρία και εκδίκηση στον «πασιφιστή» με χτυπούσε αποκλειστικά στο κεφάλι, κανείς τους δεν με χτύπησε από τον λαιμό και κάτω!
 
Τους έχω συγχωρέσει πράγματι, αν και δεν έχω ξεχάσει (αφήσανε πάνω μου ψυχοτραύματα και φοβίες) και είναι ένας βασικός λόγος «μη εμπιστοσύνης» πλέον στην «πολυμορφία του χώρου», λόγος που με οδήγησε ανάμεσα στα άλλα να μην περνώ από τα Εξάρχεια ή να μην συμμετέχω (όπου συμφωνώ) σε εκδηλώσεις και δρώμενα. Διαβάζοντας τα συνεχή περιστατικά με θύματα συντρόφους από τη δράση των βαρβάρων – δήμιων του «αναρχοδικείου» (που άλλαξε σε πρόσωπα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά όχι στον χρυσαυγιτισμό…), αναπόφευκτα θυμάμαι τα «δικά μου». Οι ομοιότητες με κινούν ώστε να κάνω αναφορά στο προσωπικό μου τότε θλιβερό συμβάν και τίποτα άλλο!

Συγχωρώ… και εσάς με την ευκαιρία, γιατί η «Αντιεξουσιαστική Κίνηση» ήταν τότε μπροστά στα Προπύλαια και αφέθηκε ως παρατηρητής στον τραμπουκισμό- «καθεστώς εξαίρεσης» εναντίον μου και κανένας δεν πήρε θέση παρέμβασης, κανείς δεν ήρθε να δώσει ένα χέρι να σηκωθεί από το πεζοδρόμιο ο «λαθεμένος, ανορθόδοξος, προδότης, αποστάτης και αιρετικός σύντροφός τους»!
Στο προκείμενο τώρα, στο πνεύμα της ανακοίνωσής σας που σε γενικές γραμμές με βρίσκει σύμφωνο…

Όταν δεν παίρνεις θέση χρόνια για φασισμούς, τρομοκρατία και αντικοινωνισμούς που έγιναν «στο όνομα» του πολύπαθου αναρχισμού στην χώρα μας, όταν οι «πολιτικές» συμμορίες ισοπέδωναν το περιοδικό Ρεσάλτο στην Σολωμού, όταν κάνανε επιθέσεις στον Γ. Καραμπελιά και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο στη Θεμιστοκλέους (λίγα μέτρα μακριά σας….), όταν σπάσανε το καφέ Φλοράλ (επίσης λίγα μέτρα μακριά σας….), όταν ξυλοκοπήθηκε ο βουλευτής Β. Οικονόμου και «πολιορκήθηκε» σε εστιατόριο στη Βαλτετσίου ο Γ. Βαρουφάκης, όταν σε δεκάδες άλλα γεγονότα με «σήμα» το τσεκούρι, τον ξυλοδαρμό και το μαχαίρι, προσβολής και διασυρμού της ιστορίας των Εξαρχείων και του Κινήματος Αμφισβήτησης ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΤΕ από κάθε είδους κριτική, διαχωρισμό και παρέμβαση (όχι μόνο εσείς, αλλά όλες οι σοβαρές αναρχικές συλλογικότητες), τα τωρινά γεγονότα (δυστυχώς) έρχονται να με δικαιώσουν…

Γκρουπούσκουλα του πολιτικού χουλιγκανισμού, πολιτικές μαφίες αγκαλιά με ποινικές μαφίες και εμπόρους ουσιών ΚΑΤΕΧΟΥΝ τα Εξάρχεια και για τα προσχήματα και για την «παράδοση» της εκτόνωσης … μιλάνε για «αστυνομική κατοχή» των Εξαρχείων!

Αυτή είναι η πραγματική Κατασταλτική Κατοχή των Εξαρχείων και όχι αυτή με τη «στολή»!!!

Η «αστυνομική κατοχή» (φαντασιακό συμπέρασμα του αυτισμού και της ιδεοληψίας του όποιου ψευτοπολιτικού υποκειμένου….) δεν κατέβηκε ξαφνικά από τον ουρανό, αυτοί που την προκαλούν συνέχεια, καταναλώνοντας την αφασία τους απέναντι στις διμοιρίες και στο σπίτι του Φλαμπουράρη, έχουν φέρει έναν πολιτικό χώρο σε αδιέξοδο και σε κοινωνική απαξίωση!

Η αποχή (σιωπή) θέσης από συνεχή συμβάντα που και την κοινωνία των Εξαρχείων στέλνουν στην άλλη όχθη της συντηρητικής αγανάκτησης, αλλά και τον Αναρχισμό συκοφαντούν ως «εγκληματική δράση», θα φέρει πραγματικά σε τραγική θέση ό,τι έχει απομείνει και προσπαθεί φιλότιμα από τον «χώρο», αλλά θα θεσμοθετήσει επίσημα την αστυνομική κατοχή και καταστολή, αυτνή τη φορά με υπαρκτό πρόσωπο, που με κοινωνική συναίνεση θα έχει μόνιμη παρουσία στην περιοχή.
Και όταν δεν απαντάς στη διασπορά του φόβου και στον κυνισμό που αντιπροσωπεύει τον πολιτικό φασισμό με «μαυροκόκκινο προφίλ», να είσαι έτοιμος να «θερίσεις θύελλες», να βρεις μπροστά σου χειρότερες εξουσίες από τις «νόμιμες» του δήθεν «δημοκρατικού τόξου»!…..

Συντροφικά και καλή δύναμη σε όσους εργάζονται ώστε να προστεθεί ένα λιθαράκι στον πολιτικό πολιτισμό που είναι ο «προθάλαμος» του Ανθρώπινου τοπίου…..