Το πρόβλημα των Θεσμών

Τα μέτρα που επιβάλλονται στην Ελλάδα δεν έχουν καμία οικονομική λογική, αφού δεν αντιμετωπίζουν ούτε την ύφεση, ούτε την ανεργία, οπότε μόνο ως ρατσιστικά μπορούν να θεωρηθούν.
.

«Εύλογα αναρωτιέται κανείς εάν η Ελλάδα, η οποία δεν έχει βιώσει το διαφωτισμό, έχοντας υποχρεωθεί να είναι σκλαβωμένη για πολλούς αιώνες, χρειάζεται μία αντίστοιχη επανάσταση με τη γαλλική, για να ξεφύγει από την κρίση – εμποδιζόμενη από ανάλογους μη λειτουργικούς και διαφθαρμένους Θεσμούς».

Άρθρο:……

Προφανώς δεν πρόκειται για μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης, με κριτήριο την αύξηση του ΦΠΑ κατά 23% στα τρόφιμα ή την επιβολή φόρου 5% στις εισφορές – αφού και τα δύο θα μειώσουν έμμεσα, όπως συμβαίνει με την υποτίμηση ενός νομίσματος, τους μισθούς και τις συντάξεις. Εάν δε πρόκειται πράγματι για μέτρα ύψους 7,9 δις € για τους επόμενους 18 μήνες, εκ των οποίων τα 7,3 δις € είναι αυξήσεις των φόρων, ενώ τα 0,6 δις € μειώσεις των δαπανών, τότε η ύφεση θα ξεπεράσει ίσως το 3%, βυθίζοντας τη χώρα σε μία νέα μεγάλη κρίση.

Αντίθετα τώρα με την οικονομική λογική, το 2010 μειώθηκαν κατακόρυφα οι δημόσιες δαπάνες, ενώ αυξήθηκαν ελάχιστα οι φόροι (ανάλυση) – όταν έπρεπε να υιοθετηθεί μία ακριβώς αντίθετη πολιτική (αύξηση των φόρων, μικρή μείωση των δαπανών). Σήμερα επιχειρείται αυτό που όφειλε να δρομολογηθεί το 2010, αλλά όχι το 2015 – γεγονός που θα ολοκληρώσει δυστυχώς την καταστροφή.

Ας μην ξεχνάμε δε ότι, η κυβέρνηση δεσμεύθηκε προεκλογικά πως θα καταργήσει τα δύο προηγούμενα μνημόνια – όχι ότι θα φέρει ένα τρίτο, αφήνοντας ως έχουν τα υπάρχοντα!
Όσον αφορά τώρα τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους δεν θα μπορούσε να επιτύχει κάτι καλύτερο,υπενθυμίζουμε πως αυτή ακριβώς ήταν η δική της υπόσχεση, η οποία την έφερε στην εξουσία – ενώ φυσικά κανένας δεν την ανάγκασε να εκβιάσει τις πρόωρες εκλογές, ούτε να κυβερνήσει.

Περαιτέρω, σε σχέση με τη διάσωση της χώρας μας, όλοι αναφέρονται συνεχώς στα χρήματα – ενώ το πρόβλημα είναι εντελώς διαφορετικό. Ειδικότερα, εάν η Ελλάδα δεν αποκτήσει λειτουργικούς Θεσμούς (άρθρο), καθώς επίσης εάν δεν πάψει να ζει από τον ορό της Ευρωζώνης, εξερχόμενη στις αγορές (γεγονός που προϋποθέτει την ονομαστική διαγραφή του δημοσίου χρέους), δεν πρόκειται να ξεφύγει από την παγίδα – όσο δάνεια και αν της δοθούν.

Η χώρα μας χρειάζεται μία λειτουργική δημόσια διοίκηση, ένα αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, καθώς επίσης ένα ολοκληρωμένο κτηματολόγιο – χωρίς τα οποία δεν πρόκειται να διενεργηθούν επενδύσεις ούτε από Έλληνες, ούτε από ξένους. Χωρίς επενδύσεις όμως η Ελλάδα δεν θα ξεφύγει από την κρίση – αφού δεν θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης, καταπολέμησης της ανεργίας κοκ.

Η ΕΕ και τα χρηματοδοτικά προγράμματα που υποσχέθηκε, ύψους 35 δις € περίπου έως το 2020, ή τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ δεν πρόκειται να βοηθήσουν – επειδή η ιστορία διδάσκει πως καμία χώρα δεν τα κατάφερε ποτέ μέσω των εξωτερικών επεμβάσεων. Επομένως, είτε θα δημιουργηθεί στο εσωτερικό της πατρίδας μας μία πολιτική πλειοψηφία που θα θελήσει να αλλάξει τα πάντα, βαδίζοντας μπροστά, είτε δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα – με την Ελλάδα να παραμένει στο τέλμα.

Περαιτέρω, υπάρχουν πολλά παραδείγματα, τα οποία επιβεβαιώνουν πως το βασικό πρόβλημα μίας χώρας είναι οι κακοί Θεσμοί της – όπως αυτό της Αργεντινής, η οποία ναι μεν είναι πλούσια, έχοντας προοπτικές μεγάλης ανάπτυξης, αλλά η διαφθορά, καθώς επίσης η κατάχρηση της εξουσίας, εμποδίζουν ξανά και ξανά την πρόοδο της, με αποτέλεσμα να παραμένει για πολλές δεκαετίες μία αναδυόμενη, υπό χρεοκοπία οικονομία.

Σε αντίθεση με την Αργεντινή, η Ισλανδία, διαθέτοντας τους κατάλληλους Θεσμούς, όπως σε κάποιο βαθμό και η Κύπρος, έχουν αντιμετωπίσει σωστά τα τεράστια τραπεζικά τους προβλήματα – ενώ είναι γνωστά τα αποτελέσματα της γαλλικής επανάστασης, μέσω της οποίας επιτεύχθηκε ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης, θέτοντας τις βάσεις για την ισχυρή ανάπτυξη που βίωσε η Γαλλία το 19ο και τον 20ο αιώνα.

Όλες οι απόψεις των ιστορικών της οικονομίας συγκλίνουν πάντως στο ότι, οι ριζικές μεταρρυθμίσεις στους Θεσμούς που προκάλεσε η γαλλική επανάσταση, ειδικά από το Ναπολέοντα και μετά το 1850, διευρυνόμενες περαιτέρω στην κατεκτημένη γερμανική αυτοκρατορία, στην Ελβετία και στην Ολλανδία, αποτέλεσαν τα θεμέλια της ευημερίας τόσο των παραπάνω χωρών, όσο και της Ευρώπης – με εξαίρεση τότε την Ισπανία και την Ιταλία, λόγω των διεφθαρμένων καθεστώτων που παρέμειναν στην εξουσία.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς εάν η Ελλάδα, η οποία δεν έχει βιώσει το διαφωτισμό, έχοντας υποχρεωθεί να είναι σκλαβωμένη για πολλούς αιώνες, χρειάζεται μία αντίστοιχη επανάσταση με τη γαλλική, για να ξεφύγει από την κρίση – εμποδιζόμενη από ανάλογους μη λειτουργικούς και διαφθαρμένους Θεσμούς.

Μία δημιουργική καταστροφή δηλαδή μέσω της χρεοκοπίας της, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα την εξυγίανση της – εκδιώκοντας τους ξένους εισβολείς, τη σκιώδη εξουσία δηλαδή που έχει κατακτήσει τα εδάφη της, καθώς επίσης αποδυναμώνοντας ολοκληρωτικά τη διεφθαρμένη εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ.

Μπορεί φυσικά να κάνουμε λάθος, να είμαστε απαισιόδοξοι ή υπερβολικοί με τη διαπίστωση μας. Είμαστε όμως απολύτως βέβαιοι για τη θανατηφόρα διάγνωση της Τρόικας (ανάλυση), καθώς επίσης για την χείριστη κατάσταση των ελληνικών Θεσμών – οι οποίοι παραμένουν ως έχουν για πολλές δεκαετίες, έχοντας αντισταθεί σθεναρά και με επιτυχία, σε οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής τους.

Δεν πρέπει πάντως να είναι καθόλου βέβαιη η αποδοχή του μνημονίου της κυβέρνησης από την Τρόικα – αφενός μεν γιατί δεν είναι εφαρμόσιμο, αφετέρου επειδή έχει στοιχεία που δεν εγγυώνται τα ανάλογα έσοδα(όπως, για παράδειγμα, τα 100 εκ. € από το φόρο των τηλεοπτικών διαφημίσεων ή τα έσοδα από το 5G στην κινητή τηλεφωνία, αφού η τεχνολογία δεν υπάρχει ακόμη).



Analyst Team

Πηγή