Και απόψε φεγγάρι μου μείναμε μόνοι μας
Κάθε πανσέληνο
Να Σε κοιτώ με μάτια βουρκωμένα
Να μιλάμε πάλι για τα περασμένα, μα…
Και για όλα αυτά που θα θέλαμε να ‘ρθουν
Και απόψε αυτό το φως σου φεγγάρι μου
Να σκίζει την σιωπή της νύχτας και της μοναξιάς
Να μαρτυράει όλα όσα νιώθω και να χάνομαι
Στου μυαλού τις σκέψεις να πιάνομαι
Και να ταξιδεύω…
Και το ξημέρωμα πάλι να κοιτώ
Μην σβήσεις να φοβάμαι και χαθείς
Στης μέρας μην πιαστείς το χρώμα
Να μην χαθεί το δάκρυ, για μια πανσέληνο ακόμα
Λυπάμαι, μα….
Σε προσμένω ακόμα…
Του Γαβριήλ Πιπερά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)