Σικέ…

Μπούχτισα πια. Βαρέθηκα να μετράω και να ακούω.
Πρώτα, κάθε τρεις και λίγο νάσου κι εμφανιζότανε εκείνος ο ανεκδιήγητος ο Λεβέντης κάνοντας προβλέψεις για το πότε θα γίνουνε εκλογές. "Εκλογές θα γίνουν τον Μάιο", "Εκλογές θα γίνουν τον Ιούνιο, τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο", κλπ, κλπ. Σχοινί κορδόνι το πήγαινε.
Από κοντά και οι δημοσιογράφοι στην καζούρα, αλλά με «σοβαρότητα» να τον ρωτάνε και να τον ξαναρωτάνε. Κι αυτός δώστου να συνεχίζει το χαβά του. Μέχρι που το καλαμπούρι κρύωσε και τον παρατήσανε και ησυχάσαμε και μείς από την απεραντοσύνη της μαλακίας που έδερνε και αυτούς που ρωτούσαν και αυτόν που σοβαρός-σοβαρός τους απαντούσε.

Τώρα, όλοι μαζί μιλάνε για προεκλογική περίοδο για να μπάσουνε τους κουτούς στην ανυπομονησία για το πότε θα γίνει το «σπουδαίο».

Πέρα από αυτούς πριν, τότε και τώρα έχουμε τον Κυριάκο που ζητάει κάθε λίγο και λιγάκι: «Να γίνουν εκλογές τώρα». Λες και δεν ξέρει πως εκλογές θα γίνουν όταν αυτοί που κουμαντάρουνε θα κουνήσουνε τα σκοινάκια και τότε θα βαρέσουνε τα προεκλογικά μεγάφωνα και οι ντουντούκες. Όμως αυτός εκεί, να φωνάζει: «Θέλω εκλογές», έτσι όπως ένα κακομαθημένο μειράκιο ζητάει, με κολλημένη τη βελόνα, από τον μπαμπάκα του να του πάρει παγωτό ή τραινάκι.

Έλα, όμως, που το πράμα είναι γυαλί! Άμα κάποιος γουστάρει να ρίξει μια κυβέρνηση, δεν το παίζει άτακτος κλαψιάρης μπόμπιρας. Αφού αυτοί πούχουν την κυβέρνηση είναι πείσιοι και δείξιοι και βλάφτουν τον τόπο και τους ανθρώπους, που εσύ τάχα μου συμπονάς, σκαρτάρουν και γράφουν στα παλαιά των υποδημάτων τους τούς κανόνες, τότε τους τραβάς την καρέκλα να κωλοκάτσουνε χάμω!

Θέλεις εκλογές; Δεν πρήζεις τα… αυτιά όσων, τέλος πάντων, σε ακούνε. Τραβάς κουπί! Οι συνταγές είναι γνωστές. Παίρνεις το κοπάδι σου από το κυνοβούλιο και πλακώνεσαι στις διαδηλώσεις. Όμορφα κι ωραία! Αλλά πού τέτοια! Ούτε στη φαντασία. Μόνο λόγια φτηνά της καραβάνας, που τα πετάει ο κάθε ταραμάς, για χάφτες και κουτεντέδες, για ξόανα και ψηφοφόρους. Και ενώ οι δουλειές κλείνουνε σε βάρος των κορόϊδων αβέρτα πάγκα, οι θεατρίνοι το παίζουν αδιάλλακτοι. Κοινώς, τρίχες κατσαρές, κοινοβουλευτικές!

Πάντως, την πικρή αλήθεια, για όλους και για όλα, την έγραφε ο παλιός, στους τηλεφωνικούς θαλάμους της Ομόνοιας: ΚΑΤΣ=ΑΠΑΤΗ, ΟΛΑ ΣΙΚΕ!

Μαγκίτης

anarchypress