"ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΔΩΣΕΙ"

"Δε θέλουμε ν’ απομακρύνουμε τη σάρκα, …. αλλά τη φθορά. Όχι το σώμα, αλλά το θάνατο. Άλλο πράγμα είναι το σώμα και άλλο ο θάνατος, άλλο το σώμα και άλλο η φθορά. Ούτε το σώμα είναι φθορά, ούτε η φθορά είναι σώμα. Και είναι βέβαια φθαρτό το σώμα, δεν είναι όμως φθορά το σώμα. Και το σώμα είναι θνητό, δεν είναι όμως θάνατος το σώμα. Αλλά το σώμα έγινε έργο του Θεού, η φθορά όμως και ο θάνατος εισήχθηκαν από την αμαρτία. Το ξένο λοιπόν θέλω ν’ απομακρύνω, … όχι το δικό μου. Και ξένο δεν είναι το σώμα, αλλά η φθορά… Το σώμα είναι ανάμεσα στη φθορά και αφθαρσία. Απομακρύνει, λοιπόν, τη φθορά και φορά την αφθαρσία. Απομακρύνει αυτό, που πήρε από την αμαρτία και φορά αυτό, που του έδωσε η χάρη του Θεού… Ο στεναγμός, λοιπόν, δεν είναι για το σώμα, αλλά για την επικείμενη φθορά. Και αληθινά το σώμα είναι βαρύ και ενοχλητικό και δυσάρεστο, όχι από τη φύση του, αλλά από τη θνητότητα που αργότερα ήρθε σ’ αυτό". Ιωάννης Χρυσόστομος
Ο τρανσουμανισμός είναι μια τάξη φιλοσοφιών της ζωής, που επιδιώκουν τη συνέχιση και την επιτάχυνση της εξέλιξης και της ευφυούς ζωής πέρα από τη σημερινή ανθρώπινη μορφή και τους ανθρώπινους περιορισμούς μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας, καθοδηγούμενη από αρχές και αξίες που προωθούν τη ζωή. Max More (1990)

Η παγκόσμια επιβολή δρακόντειων περιοριστικών της ελευθερίας μέτρων με πρόσχημα την καταπολέμηση του κορωναϊού βασίζεται, πρώτα απ’ όλα, στην εμπέδωση του τρόμου, που προκαλείται από τις απώλειες ανθρώπινων ζωών και μάλιστα, όπως τουλάχιστον μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί επιστήμονες, με ανεξέλεγκτο τρόπο. Ασκήσεις, εκτός των άλλων, υποκρισίας; Δίχως καμμία αμφιβολία.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποστηρίζει ότι «Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο. Υπάρχει στάθμιση και αλληλοπεριορισμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν υπάρχει μία απόλυτη αξία στο Σύνταγμά μας, αυτή είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή είναι απαραβίαστη. Αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι κάποτε θα πεθάνουμε…». Φυσικά το να υπερασπίζεται ο Σόιμπλε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σαν αυταξία είναι, ίσως, το καλύτερο ανέκδοτο, που έχουμε ακούσει τώρα τελευταία.

Όμως, εμείς αυτό που σημειώνουμε στην προκειμένη περίπτωση είναι η άρνηση του Σόιμπλε να δεχθεί ότι η ανθρώπινη ζωή αποτελεί αυταξία εξηγώντας, ότι «δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε την απόφαση αποκλειστικά στους επιδημιολόγους, αλλά πρέπει να σταθμίσουμε και τις σημαντικές οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές ή άλλες επιπτώσεις. Αν κλείσουμε τα πάντα για δύο χρόνια, οι συνέπειες θα ήταν τρομακτικές». Σίγουρα μια τέτοια προοπτική είναι τρομακτική για τον Σόιμπλε, γιατί γνωρίζει ότι σε μια τέτοια περίπτωση, μάλλον, είναι απίθανο να υφίσταται κυριαρχία, αφού είναι άλλο τόσο πιθανό να έχει επέλθει παγκόσμιος ξεσηκωμός.

Στον αντίποδα των «προκλητικών» απόψεων Σόιμπλε έρχονται οι διαβεβαιώσεις ενός άλλου, πλέον, παγκόσμιου ηγέτη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος σε συνέντευξή του στο CNN δήλωσε πρόσφατα, ότι η ανθρώπινη ζωή είναι το παν. Μάλιστα. Στην επέτειο, περίπου, των 200 ετών από την κοινωνική επανάσταση του ’21, που υποτίθεται ότι σημαδεύτηκε από το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος, μαθαίνουμε από τον Ηγήτορα του έθνους ότι μάλλον ήταν κορόιδα, όσοι επαναστατημένοι έχασαν την ζωή τους. Στον ίδιο κάλαθο των αχρήστων θα οφείλουν τότε, να μπουν όλες οι ηρωικές πράξεις του παρελθόντος, μηδέ μίας εξαιρούμενης. Η απάτη, η κοροϊδία και η υποκρισία σ’ όλο τους το μεγαλείο. Από πότε οι εξουσιαστές ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες ζωές όταν συνεχίζουν και θα συνεχίσουν ακόμη για όσο μπορούν να αιματοκυλούν τον πλανήτη, να τον μολύνουν και να τον καταστρέφουν με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα;

Η πραγματικότητα που μας παρουσιάζουν είναι παραμορφωμένη περισσότερο από ποτέ άλλοτε και υπάρχουν σοβαροί λόγοι γι’ αυτό. Δεν θέλουμε σ’ αυτό το σημείο να επιχειρηματολογήσουμε περισσότερο για όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, γιατί νομίζομε ότι είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος την σκοπιμότητα της απάτης. Από την σκοπιά άλλωστε είτε της φιλοσοφίας είτε της θρησκείας είτε διαφόρων πολιτικών ή κοινωνικών ρευμάτων, έχουν γραφεί ουκ ολίγες θεωρίες, απόψεις που άλλοτε επικαλύπτονται και άλλοτε διάκεινται εχθρικά η μία στην άλλη.

Ο υπαρξιστής στοχαστής, λόγου χάριν, Soren Kierkegaard (1813-1855) πατέρας του θρησκευτικού υπαρξισμού, εξετάζοντας το νόημα της ίδιας της ύπαρξης, υποστήριξε ότι η ύπαρξη απαιτεί το πάθος και την αλήθεια· και όχι οποιαδήποτε αλήθεια, αλλά μια αλήθεια για την οποία μπορεί κάποιος να ζήσει και να πεθάνει. Μ’ άλλα λόγια, πίστευε ότι οι πιο σημαντικές αλήθειες δεν ήταν εκείνες, που διατίθενται σε αντικειμενικό λόγο, αλλά εκείνες που απαιτούν την υποκειμενικότητα, δηλαδή την παθιασμένη εσωτερικότητα, το θάρρος, τη δέσμευση και την πίστη. Ο Νίτσε (1844-1900), από την πλευρά του, στο έργο Τάδε έφη Ζαρατούστρα, τονίζει ότι αυτό που απαιτείται είναι το θάρρος το οποίο «είναι ο καλύτερος φονιάς, το θάρρος που επιτίθεται: που σκοτώνει ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο». Σύμφωνα πάλι με τον Νίτσε, τη θέση του νεκρού θεού πρέπει να την πάρει ο άνθρωπος που οσφραίνεται την σήψη του νεκρού θεού, σ’ αυτήν δε την πορεία για την ανύψωση δεν υπάρχει εμπόδιο αφού, όπως υποστηρίζει, αυτό θα επιτευχθεί σε μια νέα περίοδο με προωθητική αρχή την Θέληση για δύναμη (βλ. ομότιτλο έργο του).

Αλλά ας συνεχίσουμε με κάτι εξ ίσου ενδιαφέρον.

«…ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν», (Πρὸς Κολοσσαεῖς 3/γ΄ 9, 10).

Ο Λάρι Πέιτζ (Larry Page), ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Google, έδωσε το 2010 τον ορισμό της ευτυχίας με βάση το διανθρωπιστικό όραμα και ο οποίος είναι απολύτως συμβατός με την υπόλοιπη προσέγγιση του διανθρωπισμού: ευτυχία είναι η μεγιστοποίηση των εμπειριών που έχουμε επί της Γης. Πολλοί τρανσουμανιστές (διανθρωπιστές) επιθυμούν να ακολουθήσουν μονοπάτια που αργά ή γρήγορα θεωρούν ότι θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη του Μετα-Ανθρώπου (posthuman).

Δηλαδή, τί μαθαίνουμε ότι πρέπει να επιθυμεί κάποιος που εντάσσεται στο κίνημα αυτό; Να επιθυμεί να φτάσει σε νοητικά ύψη πάνω από κάθε σημερινή ανθρώπινη μεγαλοφυία. Να είναι ανθεκτικός σε ασθένειες και αδιαπέραστος από τη γήρανση, να έχει απεριόριστη νεότητα και σφρίγος, να ελέγχει τις δικές του/της επιθυμίες, διαθέσεις και ψυχικές καταστάσεις, να είναι σε θέση να αποφύγει να αισθάνεται κουρασμένος/η, μισητός/η ή ερεθισμένος/η για μικρά πράγματα, να έχει αυξημένη ικανότητα για ευχαρίστηση, αγάπη, καλλιτεχνική εκτίμηση και γαλήνη, να βιώσει νέες καταστάσεις συνείδησης που δεν έχουν πρόσβαση οι σημερινοί ανθρώπινοι εγκέφαλοι.

Και πως θα επιτευχθεί αυτό; Μα με τον ριζικό επανασχεδιασμό του ανθρώπινου οργανισμού με την χρήση προηγμένης νανοτεχνολογίας, αλλά και με τον συνδυασμό τεχνολογιών, όπως η γενετική μηχανική, η ψυχοφαρμακολογία, οι θεραπείες κατά της γήρανσης, οι νευρικές διεπαφές, τα προηγμένα εργαλεία διαχείρισης πληροφοριών, υπολογιστές και γνωστικές τεχνικές.

Μέχρι τώρα σ’ αυτό που ονομαζόταν «φυσική εξέλιξη», η νόηση δεν είχε θέση, «λάθος» το οποίο ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος έρχεται να «διορθώσει». Οι έμβιοι οργανισμοί δεν αντιμετωπίζονται πλέον σαν ξεχωριστά όντα με μόνιμη μορφή, αλλά υπό διαμόρφωση (in formation) καθώς το «είναι» τους περιθωριοποιείται και στο κέντρο μπαίνει η διαδικασία του «γίγνεσθαι», που έχει να κάνει με την «συσσώρευση» και επεξεργασία της πληροφορίας. Η εξέλιξη, πλέον, ορίζεται ως μία βελτίωση της επεξεργασίας πληροφοριών απ’ το ανθρώπινο είδος, το οποίο θεωρείται ότι εξελίσσεται εφ’ όσον και μόνο αν επεξεργάζεται με επιτυχία τις πληροφορίες. Τα φυτά, τα ζώα και ο άνθρωπος δεν είναι πλέον συγκεκριμένα όντα, αλλά είναι ένα σύνολο πληροφοριών. Η ουσία τους εξαφανίζεται και μετατρέπονται σε «κωδικοποιημένα μηνύματα», που πρέπει να «αποκρυπτογραφηθούν».

Μετά το πρόγραμμα διεπαφής ανθρώπου-υπολογιστή της Neuralink, της εταιρείας νευροτεχνολογίας του γνωστού τεχνομεγιστάνα Elon Musk, το Facebook, χρησιμοποιώντας ως οδηγό παλαιότερες στρατιωτικές έρευνες, σύμφωνα με σχετικές ανακοινώσεις κατασκευάζει ένα είδος κάσκας, που φιλοδοξεί να διαβάζει τη σκέψη μας· την ίδια «στιγμή» εταιρείες νευροτεχνολογίας στην κυριολεξία πλέον, επιδίδονται σ’ ένα αγώνα ταχύτητας, για το ποια θα παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη επεμβατική ή μη μέθοδο, που θα συνδέει τον εγκέφαλό μας με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το μεγάλο τους όνειρο δεν είναι άλλο από την απόσπαση δεδομένων απευθείας από το μυαλό των ανθρώπων. Η Neuralink, στοχεύει στην ανάπτυξη ενός εμφυτεύματος εγκεφάλου μέσα στην επόμενη δεκαετία που, όπως δήλωσε ο Έλον Μασκ, θα επιτρέπει στους ανθρώπους να επικοινωνούν τηλεπαθητικά μεταξύ τους και να ενισχύουν τη νοημοσύνη τους με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Από κοντά και ο Μπράιαν Τζόουνς, ιδρυτής της εταιρείας ηλεκτρονικών πληρωμών Brain Tree, που επένδυσε 100 εκατομμύρια δολάρια στην εταιρεία Kernel που υπόσχεται να ενώσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, εμφανίζεται πεπεισμένος ότι η ανθρώπινη νοημοσύνη χρειάζεται οπωσδήποτε αναβάθμιση.

Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα, ότι οι τάσεις αυτές όχι μόνο θα ενισχυθούν την περίοδο που διανύουμε, αλλά ο παγκόσμιος εγκλεισμός που έχει επιβληθεί, και θα παραμείνει με τις όποιες εκδοχές του για μακρύ χρονικό διάστημα, θα επιταχύνει αυτές τις τάσεις, οι οποίες βέβαια δεν αποτελούν το προϊόν της σκέψης ή των επιθυμιών ορισμένων «ιδιόρρυθμων» επιστημόνων, αλλά τον σταθερό προσανατολισμό σημαντικών τεχνολογικών κέντρων της κυριαρχίας, άρα και της ίδιας της κυριαρχίας. Ο φόβος για τον θάνατο, την φθαρτότητα του ανθρωπίνου σώματος, η αποξένωση ιδιαίτερα των δυτικών κοινωνιών ακόμα και από εκείνες τις υποτυπώδεις πνευματικές αναζητήσεις, η προσήλωση στην ύλη και ο θαυμασμός στις νέες τεχνολογίες, είναι το πρόσφορο έδαφος για την κατασκευή του νέου ανθρώπου. Οι υπόλοιποι θα μείνουν στις «σπηλιές» τους, στιγματισμένοι ως παλαιοί άνθρωποι, ώσπου το είδος τους να εκλείψει. Απομονωμένοι και ευάλωτοι στους «νέους» και στους παλαιούς ιούς, μεταλλαγμένοι γιατί παρέμειναν άνθρωποι, θα βλέπουν ακόμη και τον ήλιο όλο και λιγότερο, κατοικώντας στις ζώνες του παλαιού πλανήτη.

Θα μοιάζουν ίσως με την ανθρώπινη κοινωνία που περιγράφεται στη δυστοπική ταινία του Andrew Niccol «In Time», στην οποία οι άνθρωποι σταματούν να γερνούν στα εικοσιπέντε τους έτη, ενώ φέρουν στο χέρι τους ένα ενσωματωμένο ρολόι, το οποίο ανταλλάσσει χρόνο και λειτουργίες που αποτελούν το απόλυτο νόμισμα. Θα ζουν, δηλαδή, με την μέρα, κοιτώντας διαρκώς το ρολόι της «ζωής» τους.

Ουδετερότητα θα υπάρχει; Αυτή μάλλον είναι και η μεγαλύτερη αυταπάτη. Και αργά ή γρήγορα θα πρέπει να σβήσει. Γιατί, όπως είχε πει ο Μένανδρος, «Ανήρ ο φεύγων και πάλι μαχήσεται», δηλαδή «Αυτός που αποφεύγει τη μάχη, στο τέλος θα τη δώσει»…

Συσπείρωση Αναρχικών 

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 204, Μάϊος 2020

via