Να επιστρέψουμε, αλλά πού;

"Το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να προκαλέσει θύελλα" στην... οικουμένη
του Σταμάτη Μαυροειδή

Να πού ένα μικροσκοπικό "παράσιτο" επαληθεύει το δυσοίωνο απόφθεγμα.
Μια πρωτόγονη μορφή πρωτεΐνης, ένα παθογόνο βακτήριο χωρίς ζωή αλλά με έντονο ενδιαφέρον να αναπαραχθεί, είχε την ικανότητα μέσα σε απίστευτα γρήγορο χρόνο να γονιμοποιηθεί στο σώμα μας, να αποσυντονίσει τον ανθρώπινο οργανισμό, να αμφισβητήσει επιστημονικά δεδομένα αλλά και επιτεύγματα του πολιτισμού, να ανατρέψει τις κλίμακες ιστορικών αξιών στο συλλογικό πεδίο (βιολογικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και υπαρξιακό) να διασπείρει το φόβο, να απειλήσει εντέλει δυνητικά με αφανισμό το ανθρώπινο είδος.

Θα μπορούσε όμως παράλληλα –υπό προϋποθέσεις πάντα– η εμφάνιση της «πεινασμένης» για ζωή πρωτεΐνης, να απελευθερώσει και «υπόγειες» δυναμικές διεργασίες, καθώς ο άνθρωπος όταν φοβάται αναγκάζεται να σκέφτεται, να αναθεωρεί αξίες και στάσεις, να πραγματοποιεί ρήξεις σε παγιωμένες καταστάσεις. Κάτι τέτοιο δεν είναι απίθανο να το δούμε στη συνέχεια, αν βέβαια αντιληφθούμε σταδιακά και σε βάθος, ότι η μελλοντική μας τύχη βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με τον τρόπο που κάθε φορά διαχειριζόμαστε τη θέση μας στο παρόν. Σε διαφορετική περίπτωση, ακόμη και η πολλά υποσχόμενη ανακάλυψη ενός αποτελεσματικού φαρμάκου ή εμβολίου που θα εξουδετερώνει τον ιό, δεν θα αποτελέσει κατ’ ανάγκη θετική προοπτική, εάν λειτουργήσει ενισχυτικά στο εν εξελίξει καταστροφικό μοντέλο του «νεκροφιλελεύθερου» συστήματος των μεγάλων πολυεθνικών που σήμερα κυβερνούν, και ανασχετικά προς το ανήσυχο και φοβισμένο κοινωνικό σώμα.

Τα πράγματα είναι δύσκολα και πολύπλοκα, υπό κάποιους όρους όμως ίσως να είναι και ενθαρρυντικά. Πολύπλοκα, αν συνεχίσουμε να θεωρούμε τις ελίτ ως αποκλειστικό και κυρίαρχο ιδιοκτήτη της γης, και απλούστερα αν αρνηθούμε εμπράκτως το σημερινό οικοδόμημα ως προς την οπτική, τις ορέξεις και τις πράξεις του κι αν απαιτήσουμε να τοποθετηθεί ξανά το ανθρώπινο είδος στη φυσική του κλίμακα, εκείνη δηλαδή, που αν δεν είχε διαταραχθεί βίαια, θα αναγνώριζε ισότιμη συμμετοχή και εκτόπισμα στον ιό, το σκουλήκι, την πεταλούδα, σε όλα εν γένει τα έμβια όντα που συγκροτούν, κατοικούν και συνθέτουν τον θαυμαστό μας κόσμο. Φυσικά και η προτίμηση του γράφοντος δεν είναι η επιστροφή στον πρωτόγονο κόσμο και τις συνήθειές του, ούτε σ’ εκείνον της αποκλειστικής προσήλωσης στην αξιοσύνη του παρελθόντος. 

Όχι μόνο διότι κάτι ανάλογο δεν μπορεί να συμβεί, όσο γιατί κάθε είδος εξελίσσεται ή και μεταλλάσσεται όταν οι κατάλληλες συνθήκες το ευνοούν ή όταν κάποιες ισορροπίες μεταβάλλονται. Με αυτήν την έννοια ο νέος ιός και αρκετοί απ’ όσους προηγήθηκαν (HIV – SARS – MERS και Ebola) δεν ενέσκηψαν από το πουθενά. Η εμφάνισή τους έχει ευθεία σχέση με την καταστροφική μανία εκμετάλλευσης της ήμερης και «άγριας» φύσης που μας περιβάλλουν. Δεν φταίει –εννοείται– ούτε ο ιός ούτε το κλίμα. Η άπληστη εκμετάλλευση της γης, και η ανεξέλεγκτη εμπορία των υλικών της είναι ο μοναδικός ένοχος για την παρούσα πανδημία.

Αυτή είναι η δραματική αλήθεια, αυτήν αποσιωπούν τα media, οι εντολείς τους δηλαδή, όταν μας παραμυθιάζουν με την επιστροφή στην κανονικότητα. Καμιά κανονικότητα ούτε και επιστροφή θα υπάρξει για τους πολλούς τουλάχιστον. Ο απλός κόσμος, το 99% που πασχίζει για το καθημερινό μισό (πλέον) μεροκάματο το ξέρει ήδη, καθώς βιώνει δέκα χρόνια τώρα μια φρικτή αλληλουχία αντικανονικών αποφάσεων και έργων. 

Η υγειονομική κρίση δεν επηρέασε π.χ. τον Μπέζος της Amazon αφού στον πρώτο μόλις μήνα της πανδημίας αύξησε την προσωπική του περιουσία κατά 25 δισεκατομμύρια δολάρια, ούτε τον Βill και την Belinda Gates που συνεχίζουν το φιλανθρωπικό τους έργο, χρηματοδοτώντας υποτίθεται την καμπάνια για την ανακάλυψη του εμβολίου, ενώ στα κρυφά θριαμβολογούν για τα κέρδη που θα προκύψουν τόσο από το εμβόλιο όσο –κυρίως– από την επί θύραις ολοκληρωτική ψηφιοποίηση της παγκόσμιας κοινότητας. Όσο για την ενωμένη Ευρώπη, σκύβει για πολλοστή φορά το κεφάλι στον σκοτεινό Γερμανό ιδιοκτήτη περιοριζόμενη σε εράνους για να μαζέψει φραγκοδίφραγκα. Η ελληνική κυβέρνηση και οι αξιωματικοί της «αριστερής» αντιπολίτευσης, ως υποτελείς υπάλληλοι, υμνούν την Ευρώπη του διαφωτισμού και διαγκωνίζονται για τα επιδόματα και τις αναμνηστικές πλακέτες, ευχόμενοι ταχεία επιστροφή στην «Κανονικότητα»!

via