Ωροσκόπιο (Αρχαιοελληνικό) από τον Τζίμη Πανούση

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΜΗΔΗ (ΚΡΙΟΣ)

Ο Ηρακλής, το κλέος της Ήρας, η δόξα του πνεύματος, ούτως ειπείν στον πρώτο του άθλο, εμπιστεύεται -κακώς- τον φίλο του Άβδηρο, που τον καταβροχθίζουν τα κανιβάλογα της εξουσίας, αλλά σπεύδει να επανορθώσει και τελικά ο μυθολογικός ήρωας ξαναμαζεύει και παραδίδει τα άλογα στον βασιλιά Διομήδη.

Ο υλιστής και βουτηγμένος στα πάθη Διομήδης γίνεται κι αυτός με τη σειρά του βορά των αλόγων που συμβολίζουν το πνεύμα και την ψυχή. «Είμαι» είναι το ρήμα... του Κριού, του μωρού του ζωδιακού που δεν έχει πείρα και πέφτει σε λάθη.

Ο ΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (ΤΑΥΡΟΣ)

Εκτός από την Αφροδίτη, στον αφρό της θάλασσας, γεννήθηκε και ο πύρκαυλ⓪ς και πανέμορφος ταύρος της Κρήτης, που τον δώρισε ο Ποσειδώνας στον βασιλιά Μίνωα. Εκλήθη ο Ηρακλής να τον ξεαφρίσει και να τον βγάλει στη στεριά. Η βασιλομήτωρ όμως της Αριάδνης ερωτεύεται τον ταύρο, συνευρίσκεται μαζί του και μένει έγκυος στον Μινώταυρο! Εδώ η ύλη νικάει το πνεύμα και ο τσιγκούνης και σεξομανής ταύρος εγκλωνίζεται στο ρήμα του, το «έχω» (προβλήματα έχεις, ταύρε μου, κι έχεις μπερδέψει τον έρωτα με τις γυμναστικές επιδείξεις).

ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ (ΔΙΔΥΜΟΙ)

Μυθολογική-παρτούζα στην οποία εμπλέκονται, εκτός από τόν Ηρακλή, ο σοφός Νηρέας, ο γίγαντας Ανταίος, ο Βούσιρης και ο Προμηθέας ο Δεσμώτης του βράχου, ο τιμωρημένος από τις εξωγήινες θεότητες. Τα μήλα της γνώσης τα φυλάνε τρεις παρθένες κι ένας δράκος (σύμπτωση είναι το κλόπιραϊτ της Βίβλου με το μήλο και το σατανικό φίδι). Ο Ηρακλής δίνει ρεπό στον Άτλαντα και κρατάει αυτός το βάρος του κόσμου. Ο Άτλας φέρνει τα χρυσά μήλα στον Σάκη-η-η της αρχαιότητας. «Επικοινωνώ» το ρήμα του Διδύμου: καλός και άγιος ο αυνανισμ⓪ς αλλά με τις παρτούζ€ς κάνεις γνωριμίες.

   

ΤΟ ΧΡΥΣΟ- ΚΕΡΑΤΟ ΕΛΑΦΙ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ (ΚΑΡΚΙΝΟΣ)

Ευκολάκι για τον Ηρακλή ο συγκεκριμένος άθλος!

Με όπλο την ευαισθησία του, συμφωνεί με τη λεσβία θεά Αρτεμη να δανειστεί το ελάφι της για τις ανάγκες του άθλου και μετά της το επιστρέφει. 

Η σελινιασμένη, τζιβιτζιλού θεότητα παρασύρεται από το συναίσθημα, όπως ο Καρκίνος, που το ρήμα του είναι το "αισθάνομαι".

ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΗΣ ΝΕΜΕΑΣ (ΛΕΩΝ)

Πελοποννησιακή λούγκρα το συγκεκριμένο λιοντάρι που από φύλακας της θεάς Σελήνης κουτροβαλιάστηκε στη Γη από λάθος της αφεντικίνας του. Ξιπασμένο, σαν το Χρυσοχοΐδη το ζωντανό, νομίζει ότι γ@μ@€ι και δέρνει αλλά μόνο πόζες παίρνει και αυτοθαυμάζεται.

Το ρήμα του Λέοντα είναι το «δημιουργώ» (δημιουργεί πλαστές εικόνες για τον εαυτό του).

Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΙΠΠΟΛΥΤΗΣ (ΠΑΡΘΕΝΟΣ)

Βασίλισσα των Αμαζόνων η Ιππολύτη μισεί τους άνδρες και τους χρησιμοποιεί, όπως και οι υπόλοιπες αμαζόνες, μόνο για τεκνοποίηση. Σήμερα ο Ερμής κουμαντάρει την Παρθένο, στην αρχαιότητα όμως η Περσεφόνη από τον Κάτω Κόσμο έκανε παιχνίδι. Ενώ λοιπόν η Ιππολύτη δίνει τη ζώνη της στον Ηρακλή, η μονίμως κερατωμένη και μίζερη Ήρα παρασύρει τις Αμαζόνες σε μάχη με τον Ηρακλή, όπου σκοτώνεται η βασίλισσά τους. Το ζουμί του μύθου είναι κόκκινο! Αν δεν χυθεί αίμα, οι δουλόφρονες θα τραβούν την ανηφόρα της ζωής με σημαίες και με βούρλα που τις κρατάνε. «Ταξινομώ» είναι το ρήμα της Παρθένου (και της Μαρίας).

Ο ΕΡΥΜΑΝΘΙΟΣ ΚΑΠΡΟΣ (ΖΥΓΟΣ)

Οι Κένταυροι που μισούν, ορθώς, τους ανθρώπους κάνουν μια εξαίρεση για τον Ηρακλή. Ο Φόλος και ο Χείρωνας (δάσκαλος του ήρωα) βοηθούν τον Ηρακλή να συλλάβει το Άγριο Γουρούνι, αλλά ο μεν Φόλος πεθαίνει, ο δε Χείρωνας τραυματίζεται. Το ρήμα του Ζυγού είναι το «κρίνω». Καμία σχέση με τον παιδαρά Κρίνο που είπε στον Ιωσήφ μετά τα θεϊκά γεννητούρια: «Πες στην Παναγία ότι πέρασε ο Κρίνος».

Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ (ΣΚΟΡΠΙΟΣ)

Οι εννέα επιθυμίες, τα εννέα κεφάλια του τέρατος, κυβερνούν τον 8ο οίκο του Θανάτου. Ο δηλητηριώδης Σκόρπιός με το αθάνατο κεφάλι είναι έρμαιο των επιθυμιών του. Σ’ αυτόν τον άθλο, ο Ηρακλής παίρνει τη βοήθεια του κοινού. Ο φίλος του Ιόλαος καίει κάθε κεφάλι που κόβει ο ήρωας και στη θέση του φυτρώνουν άλλα δύο. Η Αγία Τριάδα (Σώμα-Ψυχή-Πνεύμα) συμβολίζει τον αριθμό των προσπαθειών που πρέπει να κάνουμε για να κατευνάσουμε τις επιθυμίες. «Αποφασίζω» είναι το ρήμα του Σκορπιού.

    

ΟΙ ΣΤΥΜΦΑΛΙΔΕΣ ΟΡΝΙΘΕΣ (ΤΟΞΟΤΗΣ)

Φοβερά πουλιά με σιδερένιο ράμφος, οι όρνιθες της λίμνης Στυμφαλίας, εξοντώνονται από τον Ηρακλή με τη βοήθεια της θεάς της σοφίας, της Αθηνάς. Τρία πουλιά σκοτώνει με δηλητηριώδη βέλη βουτηγμένα στο αίμα της Λερναίας Ύδρας και την ολοκλήρωση της ορνιθοκτονίας την αναθέτει στον Ιάσονα. Το ρήμα του Τοξότη είναι το «στοχεύω». Συν Αθηνά και χείρα κινεί, δηλαδή, θεά η γκόμ€να, αλλά η χούφτα αυτοϊκανοποίησης λυτρωτική αρωγός.

    

ΚΕΡΒΕΡΟΣ, Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΔΗ (ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ)

Κυβερνήτης του ζωδίου είναι ο Κρόνος που τρώει τα παιδιά του. Ο Κέρβερος έχει τρία κεφάλια και ουρά φιδιού. Φυλάει τον Κάτω Κόσμο για να μην αποδράσουν οι νεκροί. Στη θέα του Ηρακλή το τέρας τρέχει και κρύβεται κάτω από τον θρόνο του Πλούτωνα. Με παρέμβαση της ψωλανάφτρας Περσεφόνης ο Κέρβερος παραδίδεται στον Ηρακλή. «Οργανώνω» είναι το ρήμα του Αιγόκερου, αλλά άντε να οργανωθείς σ’ αυτήν τη ρημάδα τη ζωή,σ’ αυτό το τεράστιο διαπλανητικό εστιατόριο, όπου το ένα είδος τρώει το άλλο,όπως επισημαίνει ο συνάδελφος Γούντι.

ΟΙ ΣΤΑΒΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ (ΥΔΡΟΧΟΟΣ)

Εδώ κάνει το τραγικό λάθος ο Ηρακλής να ζητήσει αμοιβή από τον Αυγεία, προκειμένου να καθαρίσει τους στάβλους του από τις κοπριές. Μ’ ένα ιδιοφυές τέχνασμα ενώνει δυο παράλληλα ποτάμια (σύμβολο του Υδροχόου) και ξεπλένει του στάβλους. Ο Αυγείας αρνείται να τον ανταμείψει και ο Ηρακλής πέφτει σε κατάθλιψη. «Γνωρίζω» είναι το ρήμα του Υδροχόου, αλλά η γνώση χωρίς πίστη είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο.

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΥΟΝΗ (ΙΧΘΥΕΣ)

Ο τελευταίος άθλος, το τελευταίο ζώδιο, το πολυπληθέστερο όλων παγκοσμίως. «Πιστεύω» το ρήμα των Ιχθύων (η γνώση προηγείται της πίστεως ζωδιακά). Για να ολοκληρώσει τον Άθλο ο Ηρακλής σκοτώνει έναν δικέφαλο σκύλο-φύλακα (Παοκτζή;) και τον βοσκό. Ένα κυνήγι είναι η ζωή! Το αρσενικό κυνηγάει για να γ@μήɕ€ι και το θηλυκό κυνηγάει για να γεννήσει. Είναι κι ένα 10% π⓪υστρ@κι@ που προσπαθούν να μπούνε ανάμεσα τους. Αυτοί είναι χοντρικά οι όροι του παιχνιδιού.