Είναι η ικανότητα αντίληψης, ηλίθιε!

Περίπτωσις πρώτη: Στο σουπερμάρκετ κοπέλα σε σταντ προωθεί ελληνικό μέλι και γλυκά του κουταλιού. Κυρία-μαμά με παιδάκια παίρνει το κουταλάκι που της δίνει η ευγενής κοπέλα, τρώει το γλυκό και με το ίδιο κουταλάκι από τη στοματάρα της βουτάει και παίρνει από το ανοιχτό βαζάκι, που δοκίμαζες με λαβίδα μιας χρήσης, μέλι!!
Πανικόβλητη η κοπέλα το τραβάει, κι εγώ που στεκόμουν από πίσω σκέφτομαι πως τέτοια καραβλαχιά είχα να δω καιρό.

(όπου βλαχιά=χειρονομία αστοιχείωτου και αμόρφωτου ανθρώπου, ασχέτως καταγωγής. Το διευκρινίζω, καθότι έχω και ευρυτάνικο αίμα και τυγχάνω βλάχος εκ καταγωγής υπερήφανος, πάμ’ παρακάτ’!)

Περίπτωσις δευτέρα:

Ανοίγω τον κάδο των απορριμάτων του τετραγώνου μας να ρίξω προ ημερών τη σακούλα μας και βλέπω δύο τεράστιες σκουπιδοσακούλες με σχολικά βιβλία και παλιά τετράδια. Δίπλα ακριβώς ο μπλε κάδος σχεδόν άδειος. Σκέφτομαι: κοντά είκοσι χρόνια έχουμε οργανωμένη ανακύκλωση, στο λένε στην τηλεόραση, σε όλα τα ΜΜΕ, στα σχολεία, πόσα χρόνια κλειδωμένος στο μπουντρούμι στο Κωσταλέξι είσαι ρε συνάνθρωπε, για να μην το ρίχνεις στο σωστό κάδο;

Περίπτωσις τρίτη:

Κυρία ευτραφής και μαμά κι αυτή, τρώει παραθαλασσίως ροδάκινα και πετάει τα κουκούτσια στα πόδια της στην ακροθαλασσιά. Στην ερώτησή μου γιατί το κάνει αυτό και ποιος θα τα μαζέψει, μου απαντάει ότι τα πετάει εκεί για να τα φάνε τα ψάρια!!!!!!!

(εδώ ο άτυχος υποφαινόμενος ψάχνει τριχιά και δοκάρι)

Συλλογίζομαι λοιπόν, ότι για να φτάνει κανείς σε τέτοια ογκώδη άγνοια, τέτοια απύθμενη αστοιχειοσύνη (sic) σημαίνει ότι μία σειρά θεμελιωδών κοινωνικών παραγόντων έχουν αποτύχει: γονείς, σχολείο, παρέες, κατηχητικό, συγγενείς, ξέρω γω τι άλλο, όχι δε θέλω να κατηγορήσω κανένα, αλλά υπάρχει στη χώρα υψηλό ποσοστό ανθρώπων που όπως λέγαμε και στο χωριό μου δε νογάνε, δε νιώθουνε μωρέ, κοινώς, η αντιληπτική ικανότητα έχει νεκρώσει προ πολλού.

Και ένα σωρό ακόμα παράγοντες, γνωστοί, οικογένεια, περίγυρος, συνάδελφοι, ετσετερά, δεν τους επαναφέρουν στη στοιχειώδη λογική. Σκεφτείτε λίγο, δεν έχετε “πιάσει” περίεργες συμπεριφορές στην καθημερινότητα, από ανθρώπους που αν το καλοσκεφτείς δε θέλουν πολύ να καταλήξουν σήριαλ κάτι (killers, bullies, suiciders, sex criminals και τα λοιπά);

Θα μου πει κάποιος, ρε καλλιτέχνη, αυτά σε πειράξανε; εδώ σε πολύ βασικότερα βλέπουμε αγριότητες. Κι όμως, αγαπητέ αντιρρησία, η σημειολογία της καθημερινότητας μας διδάσκει, ότι πάντα υπάρχουν μικρές “ανώδυνες” προειδοποιήσεις πριν ξεσπάσει η κόλαση. Ο διάβολος εισχωρεί από τις χαραμάδες των λεπτομερειών, που έλεγε και ένας σπουδαίος Ιάπωνας διδάσκαλο.

Είμαστε ιν βέρυ ντηπ σιτ, που έλεγε και ο παππούλης μου ο Νικολής. Και θέλει εγρήγορση από όσους ακόμα προσπαθούμε να παραμείνουμε με σώας τας φρένας.

Γρηγορείτε.

Σας φιλώ.

Υ.Γ.: άπαντες σολικισμοί οφείλονται στον αρθρογράφο και η διεύθυνσις ουδεμία ευθυνοσύνη έχει για το αστοιχείωτο της γλωσσομάθειάς του.


~ Του Νίκου Ορφανού

Πηγή: .liberal.gr

by Αντικλείδι