“Οχι” στην εργασιακή γαλέρα"

Συντάκτης: Απόστολος Λυκεσάς

Kαθεστώς εργασιακής γαλέρας επικρατεί σε μελετητικές εταιρείες, οι οποίες συνάπτουν συμβάσεις με τα αρμόδια υπουργεία, απασχολούν δεκάδες ή και εκατοντάδες εξειδικευμένους πτυχιούχους ανωτάτων σχολών (μηχανικούς, μηχανολόγους, δικηγόρους) αλλά τους αμείβουν με τον κατώτατο μισθό, εμφανίζοντάς τους ως... υπαλλήλους γραφείου.

Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια με ένταση μετά τις κινητοποιήσεις σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας, τη «ΓΕΩΑΝΑΛΥΣΗ Α.Ε.», η οποία μόνο στη Θεσσαλονίκη απασχολεί περισσότερους από 200 εργαζόμενους και έχει συμβάσεις με το ελληνικό Δημόσιο που αφορούν το Κτηματολόγιο.

Η ένταση οδήγησε στις αρχές του μήνα σε αλληλομηνύσεις των ιδιοκτητών με τον Νίκο Ζώκα, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας, και τον πρόεδρο του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, Δημήτρη Τσιτίνη, οι οποίοι υπερασπίστηκαν έξι εργαζόμενους που είχαν απολυθεί μερικές μέρες νωρίτερα επειδή είχαν συμμετάσχει στη... γενική απεργία της 30ής Μαΐου.

Μπορεί η εργοδοσία να προτίμησε τον «διάλογο» στο αστυνομικό τμήμα, ωστόσο η παρέμβαση του σωματείου έξω από τα γραφεία της εταιρείας στην Καλαμαριά ήταν καίρια, αφού δεν ενόχλησε απλώς την ιδιοκτησία -κυρίως γιατί αναδείχτηκαν προβλήματα για τα οποία μέχρι σήμερα κανένας δεν μιλάει, αφού η ανασφάλεια κρατάει τα στόματα κλειστά- αλλά αποτέλεσε βάση για τη δημιουργία πρώτη φορά εργασιακής επιτροπής.
Nερό με κάρτα

«Οι εργασιακές συνθήκες είναι απαράδεκτες, αμειβόμαστε με 586 ευρώ μικτά, καθαρά στο χέρι 490 ευρώ», λέει στην «Εφ.Συν.» ο μηχανικός χωροταξίας Μάριος Παλάντζας, ένας από τους τέσσερις απολυμένους.

«Οι περισσότεροι εργαζόμενοι είμαστε πτυχιούχοι πανεπιστημίων, ωστόσο προσλήφθηκα ως υπάλληλος γραφείου. Στον χώρο επικρατούν συνθήκες γαλέρας, χτυπάμε κάρτα ακόμη κι αν πρόκειται να πάμε να πιούμε νερό, αφήνουμε ακόμη και τα κινητά μας τηλέφωνα στην άκρη για να μην «καθυστερούμε»» τονίζει ο κ. Παλάντζας.

Ενδιαφέρουσα ήταν και η εξέλιξη που είχαν οι κινητοποιήσεις συμπαράστασης, στις οποίες μετείχε ενεργά το ΠΑΜΕ -με την παρουσία του Λεωνίδα Στολτίδη, που είναι και γραμματέας του ΕΚΘ- με άλλα δέκα συναφή σωματεία: η απάντηση της εργοδοσίας ήταν η «συμφιλιωτική» πρότασή της να μετατεθεί ο κ. Παλάντζας στα γραφεία της εταιρείας στην Αθήνα, αλλά με τον ίδιο μισθό και χωρίς καμιά βοήθεια ως προς το ενοίκιο, γεγονός φυσικά που καθιστούσε την πρόταση πλήρως ανεφάρμοστη και μη αποδεκτή.

«Εμείς ως σωματείο παρεμβαίνουμε σε εταιρείες ανάλογων δραστηριοτήτων τα τελευταία έξι χρόνια» σημειώνει μιλώντας στην εφημερίδα μας ο κ. Τσιτίνης.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, «έχουμε φέρει το θέμα στο ΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας και περιμένουμε την τοποθέτησή του διότι οι εργοδότες κάνουν χρήση των μνημονιακών νόμων αλλά δεν μένουν μόνο σε αυτά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι συνθήκες είναι τραγικές και απορούμε πώς και γιατί το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος που αναθέτει τις συμβάσεις δεν παρεμβαίνει. Εννοείται ότι το λιγότερο επίσης που κάνουμε είναι οι προσφυγές στην Επιθεώρηση Εργασίας».

Οπως τονίζει, «υπάρχουν κάμερες σε όλους τους χώρους, που υποτίθεται είναι απενεργοποιημένες αλλά κανένας δεν διασφαλίζει ότι δεν ενεργοποιούνται όποτε θέλουν. Οι εργαζόμενοι χτυπάνε κάρτα ακόμη κι όταν πηγαίνουν στην τουαλέτα, δεν διαθέτουν χώρο για το διάλειμμα κι είναι ένα ερώτημα αν είναι δυνατό 70 άτομα να βγαίνουν στον δρόμο για να πάρουν ανάσα».

Μιλώντας με τον κ. Παλάντζα, που αγωνίζεται κι αυτός για την επαναπρόσληψή του, αξίζει ιδιαιτέρως να τονιστεί ότι είναι φανερό πως στη νέα γενιά επιστημόνων δημιουργείται αργά αλλά σταθερά μια κοινότητα ανθρώπων οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν άλλο το καθεστώς φόβου.

Μαξιμαλισμός

Οπως χαρακτηριστικά μας είπε, άνεργος πια σήμερα, «ο αγώνας είναι σε πρωτόλεια βάση, γνωρίζω ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, ωστόσο η διαπαιδαγώγηση των νέων εργαζομένων είναι το σπουδαιότερο που ήδη πετύχαμε αφού στην κινητοποίηση που ακολούθησε συμμετείχαν πάνω από το 50% των εργαζομένων στην εταιρεία».

Στα λόγια του δεν υπάρχει κανενός είδους μαξιμαλισμός - το ίδιο ισχύει και για τα αιτήματα του σωματείου.

Τι μαξιμαλισμό αλήθεια μπορεί να βρει ο όποιος κακόπιστος στα αιτήματα «να παρθούν πίσω οι εκδικητικές απολύσεις, να υπογραφούν Συλλογικές και Επιχειρησιακές Συμβάσεις Εργασίας και κανένας εργαζόμενος να μην αμείβεται κάτω από 751 ευρώ μεικτά»;

http://www.efsyn.gr/arthro/ohi-stin-ergasiaki-galera