Πολύ περίεργος ο προφήτης Ηλίας και ξεκάθαρα μοναχικός τύπος. Κανονικά δεν τονε λέγανε Ηλία, Ηλία τον είπαμε στα Ελληνικά. Κανονικά τον λέγανε Ελιγιαχού, αλλά όπου μιλούσανε τότε Eλληνικά, έλαμπε ήλιος ζεστός, ιδίως τέτοιες μέρες. Το λιοπύρι που έφαγα σήμερα στο κοιμητήριο, παραμονή της γιορτής του, θα το θυμάμαι για καιρό.
Ο Ελιγιαχού κατέβασε, λέει η Γραφή, τρεις φορές απ' τον ουρανό φωτιά. Άλλη μια φορά έφερε βροχή κι εμείς όπου ελληνικά μιλάμε τον είπαμε Ηλία και τον βάλαμε στη κορφή του βουνού να 'ναι ο πρώτος που βλέπει κάθε πρωί τον ήλιο, ο Ελιγιαχού που γίνεται Ηλίας δε πεθαίνει ποτέ. Ορίστε στον ουρανό με άρμα πύρινο ανεβαίνει -σα τον Θεό Ήλιο των Ελλήνων ένα πράγμα. Λέει ο θρύλος ότι μια μέρα ο προφήτης πήρε ένα κουπί στο χέρι. "Θα πάω να μείνω" σκέφτηκε "σε τόπο που θάλασσα δεν είδανε ποτέ τους. Ε, σα δούνε το κουπί της βάρκας και δε ξέρουν τι σημαίνει, εκεί θα κατοικήσω".
Πήγε από 'δω, πήγε από 'κει ρωτώντας τι είν' αυτό που στα χέρια του κρατάει. Όπου ξέρανε, έφευγε. Και σαν αντάμωσε ανθρώπους που δε ξέρανε, κατάλαβε πολύ καλά ότι στ' άγρια βουνά βρήκε πια το σπιτικό του. Σα να θέλει να μην τον βλέπει κανένας αλλά εκείνος τους πάντες να θωρεί, αυτός ποτέ δεν θα πεθάνει, ανέβηκε να κατοικήσει 'κει που ο Ήλιος βγαίνει. Κι από Ηλίας λέγεται και Λιας: Ξέρανε οι παλαιοί να τα μπολιάζουν όλα.
by
trelogiannis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)