Περί εξουσιολαγνείας…

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

Εκτός από το να ζητούν τρεις φορές την εβδομάδα εκλογές για να απαλλαγεί η χώρα από τη θηλιά στον λαιμό της και τη σιδερένια μπάλα στο πόδι της (αυτή είναι η περιγραφή της κατάστασης από τη Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ.), τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγορούν την κυβέρνηση ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία. Εχει προσβληθεί, λένε, από τον ιό της εξουσιομανίας.

Ωραίο το καλαμπούρι από τους… αλεξίσφαιρους. Το διακινούν δύο κόμματα που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα (μερικά προδήλως ανήθικα, κάποια στα όρια της νομιμότητας) είτε για να αποκτήσουν την εξουσία είτε για να μην τη χάσουν.

Τα πρόσωπα που στελεχώνουν τα επιτελεία της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. νομίζουν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους. Μπορούν να δείξουν μία, επαναλαμβάνω μία, περίπτωση που η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ παραιτήθηκαν επειδή τους το ζήτησε η αντιπολίτευση; Μία περίπτωση που αφουγκράστηκαν την κοινωνική δυσφορία από τις πολιτικές που εφάρμοζαν και τα σκάνδαλα στα οποία είχαν εμπλακεί και αποσύρθηκαν;

Δεν υπάρχει καμία. Αντιθέτως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου και η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ είχαν θρονιαστεί στις καρέκλες της εξουσίας και δεν κουνούσαν παρά τη γενική κατακραυγή. Με τακτικισμούς του χειρίστου είδους, ύποπτα πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι και εκμαυλιστικές πρακτικές, προσπαθούσαν να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια. Να θυμίσουμε μερικές, τις πιο σκαστές:

–Το 1989 το ΠΑΣΟΚ, βαλλόμενο πανταχόθεν για τα σκάνδαλα, επινόησε εκλογικό νόμο (το περίφημο ν+1) για να δελεάσει την Αριστερά και να εμποδίσει τη Ν.Δ. να πάρει αυτοδυναμία. Δεν τα κατάφερε. Η Αριστερά δεν τσίμπησε, αλλά δυσκόλεψε τη Δεξιά, η οποία αν και πήρε πολύ υψηλό ποσοστό (46,9%), είχε πλειοψηφία μόνο μιας έδρας στη Βουλή. Το 46,9% ήταν πίσω από το 54,3% του Καραμανλή το 1974 (ειδικές συνθήκες) και από το 48,1% του Παπανδρέου το 1981. Καραμανλής και Παπανδρέου είχαν θηριώδεις πλειοψηφίες στο Κοινοβούλιο, ενώ ο Μητσοτάκης αγκομάχησε για να σχηματίσει κυβέρνηση.

–Η Ν.Δ. κρατήθηκε στην εξουσία (1990-1993) με 151 έδρες, αλλά ήταν ένα σπαρασσόμενο κόμμα, με τις φράξιες να πολεμούν ανελέητα μεταξύ τους και να εκβιάζουν ωμά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος για να μη χάσει την εξουσία παζάρευε με τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Το ΠΑΣΟΚ μία φορά την εβδομάδα απαιτούσε προσφυγή στις κάλπες, αλλά η Ν.Δ. πάλευε με νύχια και με δόντια για να καθυστερήσει το μοιραίο.

–Από τα τέλη του 1995 μέχρι τον Γενάρη του 1996 τη χώρα κυβερνούσε ένα τσούρμο από άσχετους (χαρτορίχτρες, ρασοφόροι, καφετζούδες) με τον Ανδρέα Παπανδρέου να δίνει μάχη για τη ζωή του στην εντατική. Οι υπουργοί που ξημεροβραδιάζονταν στο «Ωνάσειο» αρνούνταν να του υποδείξουν τον δρόμο της παραίτησης. Το έκανε τελικώς ο Γιώργος Παπανδρέου. Ισως η πιο εκφυλιστική περίοδος της Μεταπολίτευσης. Αντί για κυβερνητική δράση είχαμε τα ιατρικά ανακοινωθέντα για την πορεία της υγείας τού τότε πρωθυπουργού. Με αυτά ξεκινούσαν τα δελτία των οκτώ. Η Ν.Δ. ζητούσε μετ’ επιτάσεως εκλογές, το ΠΑΣΟΚ σφύριζε αδιάφορα.

–Το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε από το 1996 μέχρι το 2004 ήταν δύο κόμματα στη συσκευασία του ενός. Οι εκσυγχρονιστές γνώριζαν τις δραστηριότητες του Ακη Τσοχατζόπουλου, αλλά δεν έκαναν τίποτε για να τις σταματήσουν γιατί ο Τσοχατζόπουλος είχε υπό τον έλεγχό του το μισό κόμμα. Αργότερα είπαν πως αν επέλεγαν τη ρήξη θα είχαμε διάσπαση, πτώση της κυβέρνησης και υπονόμευση της προσπάθειας για ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη. Δηλαδή, «για το ευρώ, ρε γαμώτο». Πολλοί πάντως το είδαν αλλιώς: «Για την εξουσία, ρε γαμώτο»!

–Οι εκλογές του 2000 κρίθηκαν κυριολεκτικά στον πόντο (περίπου 70.000 ψήφοι η διαφορά). Η ηττημένη Ν.Δ εξέφρασε ισχυρές επιφυλάξεις για το αποτέλεσμα. Τα δεξιά μέσα ενημέρωσης κατηγόρησαν το ΠΑΣΟΚ ότι χρησιμοποίησε βρόμικες μεθόδους προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.

-Μοιράζοντας επιταγές σε όποιον δήλωνε πυρόπληκτος κι ας ζούσε χιλιόμετρα μακριά από τις εστίες κέρδισε η Ν.Δ. τις εκλογές το 2007. Είχαν προηγηθεί οι φονικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και την Κρήτη. Με την υπόσχεση ότι «λεφτά υπάρχουν» θριάμβευσε στις κάλπες το ΠΑΣΟΚ το 2009.

–Αλλά δεν πρόκειται για ελληνική πατέντα. Δείτε τι γίνεται στη Γερμανία. Οι Σοσιαλδημοκράτες κατηγορούν τους Χριστιανοκοινωνιστές ότι έχουν ακροδεξιά ατζέντα στο προσφυγικό. Κυβερνούν παρέα πάντως. Ο δεξιός Ραχόι παρέμενε στην εξουσία επί δύο χρόνια αν και το κόμμα του δεν είχε την πλειοψηφία στη Βουλή. Ο σοσιαλιστής Σάντσεθ είναι πρωθυπουργός με 84 βουλευτές επί συνόλου 350. Κανένα πρόβλημα κι αυτός.

● Τα μεγάλα κόμματα θέλουν την εξουσία για να εφαρμόσουν τη στρατηγική τους και φυσικά για να επωφεληθούν. Δεν είναι εξωραϊστικοί σύλλογοι ούτε φιλοπρόοδοι όμιλοι. Οπότε, ας αφήσουν η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. τα φληναφήματα. Εχουν κακόφημο παρελθόν. Ας συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι δεν είναι πια οι μοναδικοί ιδιοκτήτες της χώρας.

http://www.efsyn.gr/arthro/peri-exoysiolagneias