Με την κουβανέζικη επανάσταση δοκιμάστηκαν όλα. Η δυνατότητα να κάνεις μία επανάσταση ξεκινώντας με μια πολύ μικρή ομάδα ατόμων, βαθιά συνειδητοποιημένων και αποφασισμένων να νικήσουν. Και, βέβαια, με σαφή προσανατολισμό για το τι θέλει να χτίσει η ομάδα εάν πετύχει να ανατρέψει το κυρίαρχο αντιδραστικό και διεφθαρμένο καθεστώς.
Επίσης, δοκιμάστηκε η δυνατότητα να δημιουργηθεί ένα καθεστώς σοσιαλιστικού προσανατολισμού σε μία μικρή χώρα μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον και, μάλιστα, κόντρα στην υπερδύναμη που επιβάλλει τη βούλησή της με τη βία. Και ειδικά για την Κούβα, όχι μόνο κόντρα, αλλά και δίπλα στην επικράτειά της, γιατί, γεωγραφικά, το νησί σε σχέση με τις ΗΠΑ είναι όπως είναι η Αίγινα σε σχέση με την Ελλάδα. Δηλαδή, μέσα στα σαγόνια της.
Η επανάσταση στην Κούβα θα μπορούσε να έχει περιοριστεί στην εθνικοαπελευθερωτική της πτυχή. Τα περισσότερα επαναστατικά κινήματα της μεταπολεμικής περιόδου στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική που κατάφεραν να κατακτήσουν την εξουσία, πολύ γρήγορα εγκατέλειψαν -στην πρακτική του εφαρμογή- το στόχο του σοσιαλισμού και επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στην εδραίωση της εθνικής τους κυριαρχίας. Οι επαναστάσεις που γίνονταν σε χώρες οικονομικά υπανάπτυκτες δεν είχαν εχθρό μόνο την εσωτερική αντίδραση και την εσωτερική καθυστέρηση στην ιδεολογία, τον αλφαβητισμό, τις υποδομές, τους θεσμούς κ.λπ.
Είχαν και έχουν βασικό και διαρκή εχθρό τους τον σκληρό παράγοντα του ιμπεριαλισμού. Επίσης, η άνιση και ανομοιογενής εξέλιξη των επαναστατικών εγχειρημάτων δεν βοήθησε στο σχηματισμό ενός δικτύου απελευθερωμένων χωρών με την αναγκαία αλληλεγγύη και αλληλοϋποστήριξη, ζωτική για την επιβίωση και μακροημέρευσή τους. Η ιδέα της εξαγωγής της επανάστασης πέρα από το θεωρητικό επίπεδο και την μεταδοτική επιρροή της, προϋποθέτει και τη συνύπαρξη βασικών υλικών όρων, χρονικού συντονισμού και πολλών άλλων απαραίτητων συνθηκών για την αίσια υλοποίησή της. Το βίωσε αυτό και το πλήρωσε με τη ζωή του ο Τσε. Ήταν χρήσιμος στην Αφρική, αλλά εντελώς ξεκρέμαστος στη Βολιβία.
Βέβαια, στη φάση που τα επαναστατικά κινήματα ήταν στο φόρτε τους, η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας ήταν καθοριστική όχι μόνο για την υλική βοήθεια που παρείχαν, αλλά και γιατί αποδείκνυαν χειροπιαστά ότι η επανάσταση είναι εφικτή, προσφέρανε το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης για την μελλοντική κοινωνία, γεγονός που λειτουργεί πάρα πολύ προωθητικά τόσο σε επίπεδο πρωτοπορίας όσο και σε επίπεδο λαϊκών μαζών και αποτελούσαν μία προστατευτική ασπίδα -σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις σε κάθε χώρα- γύρω από τα κινήματα που αγωνίζονταν για την εθνική τους ανεξαρτησία και –με ή χωρίς εισαγωγικά- το σοσιαλισμό. Αλλά και με αυτό το δεδομένο, ο πιο αποφασιστικός παράγοντας, αυτός ο οποίος είναι αδύνατο να λείπει για μια επαναστατική διαδικασία, πέρα από την ανυπόφορη ύπαρξη της εχθρικής καταπίεσης, είναι ο τοπικός ανθρώπινος παράγοντας που έχει κίνητρα, στόχους και θέληση να εξεγερθεί και να πολεμήσει για την ανατροπή και τη νίκη.
Με σύνεση, συνέπεια και τόλμη
Η Κούβα κινήθηκε μέσα σ’ αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο «τοπίο» με εντυπωσιακή μαεστρία. Με σύνεση και συνέπεια, αλλά και με τόλμη παρακινδυνευμένη. Με σύνεση, γιατί προσπάθησε να αποφύγει κάθε ενέργεια που θα προκαλούσε την τύχη της. Για παράδειγμα, δεν συγκρούστηκε με τους Αμερικάνους για το Γκουαντάναμο, ενός κομματιού της κουβανέζικης γης που οι ΗΠΑ καταπατούν με την ισχύ τους, χρησιμοποιώντας το για τον πιο απεχθή σκοπό σαν στρατόπεδο που οι φυλακισμένοι του τίθενται αυτομάτως εκτός δικαστικής προστασίας (το μοναδικό στον κόσμο). Με συνέπεια, γιατί δεν αλλαξοπίστησε και δεν προσαρμόστηκε για να βολευτεί.
Με τόλμη, γιατί όχι μόνο δεν ενέδωσε στις αφόρητες πιέσεις και τους καταστρεπτικούς αποκλεισμούς, αλλά και γιατί συνέχισε να εξάγει τις ιδέες της και να υποστηρίζει με υλικές πράξεις, αλλά και με συμβολισμούς, κάθε κίνημα που αγωνίζεται για την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη στη Λατινική Αμερική. Πίσω από τον Τσάβες, τον Μοράλες, τον Κορέα, τον Λούλα, αλλά και το FARC ή τα κινήματα των ιθαγενών στον Αμαζόνιο, υπάρχει η σκιά της Κούβας. Πράγμα εξαιρετικά ενοχλητικό και απαράδεκτο για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους που επιζητούν και επιβάλλουν δια ροπάλου την υποταγή στα κελεύσματά τους και δεν ανέχονται την παραμικρή απόκλιση όπως έδειξε και η περίπτωση της Αργεντινής ή της Ονδούρας, για να μην πάμε στη Χιλή, το Περού ή τη Νικαράγουα που υπέστησαν με φοβερό κόστος τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού δόγματος.
Συνεχεια
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2016/12/blog-post_913.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)