Αύξηση της θνησιμότητας από θερμοπληξία

Συντάκτης: Σπύρος Μανουσέλης

Aν η συγκέντρωση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα συνεχίσει να αυξάνεται σε όλη τη διάρκεια του αιώνα, τότε το 2100 θα υπάρξει σαφής αύξηση της ανθρώπινης θνησιμότητας 6,4% λόγω υπερθέρμανσης του πλανήτη!

Οι καταστροφικές συνέπειες από τη συνολική αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη δεν είναι πάντοτε ορατές ούτε και είναι εύκολο να προβλεφθούν επακριβώς, όμως επηρεάζουν ήδη τη ζωή των ανθρώπων που ζουν στις πιο θερμές και φτωχές περιοχές του πλανήτη.

Μια πρόσφατη έρευνα που ολοκληρώθηκε από τους Andy Haines και Antonio Gasparrini και τους συνεργάτες τους στο London School of Hygiene & Tropical Medicine κατέληξε σε ένα ιδιαίτερα δυσοίωνο συμπέρασμα: υπολογίζοντας τον αριθμό των νεκρών που σχετίζονται με τα κύματα καύσωνα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες σε διάφορα μέρη της Γης, διαπίστωσαν ότι δεν αντισταθμίζεται από τη μείωση του αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Πρώτη φορά, λοιπόν, μια έρευνα κατάφερε να υπολογίσει με βάση τα ήδη καταγραμμένα στοιχεία την προβλεπόμενη αύξηση της ανθρώπινης θνησιμότητας λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

«Η κλιματική αλλαγή αναγνωρίζεται πλέον ευρύτατα ως η μεγαλύτερη πλανητική απειλή για τον 21ο αιώνα: αν και προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι δυνητικά υπάρχει συσχέτιση μεταξύ θνησιμότητας και αύξησης της θερμοκρασίας, μέχρι τώρα ήταν σπανιότατες οι ακριβείς μελέτες για τη θνησιμότητα που σχετίζεται με το κρύο, η οποία θα μπορούσε να εξισορροπεί την πρώτη μορφή θνησιμότητας», όπως δήλωσε ο A. Gasparrini.

Χαρτογραφώντας την πλανητική καταστροφή
 


Με τον όρο «παγκόσμια θέρμανση» ή «πλανητική υπερθέρμανση» οι οικολόγοι και οι κλιματολόγοι περιγράφουν μια ειδική περίπτωση κλιματικής μεταβολής και ειδικότερα τη σταδιακή αλλά σταθερή αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της γήινης ατμόσφαιρας.

Ως προς τα αίτια αυτής της κλιματικής μεταβολής θεωρείται πλέον βέβαιο ότι, σε μεγάλο βαθμό, αυτά είναι ανθρωπογενή.

Με τις βιομηχανικές δραστηριότητές τους, τον τελευταίο αιώνα, οι άνθρωποι έχουν αυξήσει ανησυχητικά τις ποσότητες των λεγόμενων «αερίων του θερμοκηπίου» που εκλύονται στην ατμόσφαιρα.

Τα αέρια του θερμοκηπίου, όπως είναι το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το μεθάνιο (CH4), το υποξείδιο του αζώτου (N2O), το όζον (O3) και οι υδρατμοί, υπήρχαν ανέκαθεν στη γήινη ατμόσφαιρα -αλλά σε πολύ μικρότερες ποσότητες- και παίζουν αποφασιστικό ρόλο για τη συνολική ρύθμιση της γήινης θερμοκρασίας.

Με άλλα λόγια, αυτά τα αέρια όταν υπάρχουν σε φυσικές συγκεντρώσεις λειτουργούν ως «κουβέρτα» που εμποδίζει επιλεκτικά τη διάχυση της γήινης θερμότητας στο διάστημα.

Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα αέρια λείπουν εντελώς από την ατμόσφαιρα ή, εναλλακτικά, όταν συγκεντρώνονται περισσότερα από όσα χρειάζεται η ζωή στον πλανήτη;

Στην πρώτη περίπτωση, η μέση θερμοκρασία στη Γη πέφτει σταθερά κάτω από τους -18°C, ενώ στη δεύτερη η μέση θερμοκρασία της Γης γίνεται υπερβολικά υψηλή.

Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες οφείλονται στα αέρια του θερμοκηπίου, τα οποία παγιδεύουν στην ατμόσφαιρα τη θερμότητα που διαφορετικά θα διαχεόταν στο διάστημα, ενισχύοντας το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και άρα την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Και στις δύο περιπτώσεις, η διατήρηση της ζωής όπως τη γνωρίζουμε καθίσταται ιδιαιτέρως προβληματική ή και αδύνατη.

Επιπλέον, σύμφωνα με την επίσημη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (Intergovernmental Panel on Climate Change ή IPCC) του ΟΗΕ, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη έχει σαφώς αυξηθεί από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, αύξηση που οφείλεται κυρίως στην ανθρώπινη δραστηριότητα.

Οσο για το μέλλον, οι έρευνες της IPCC προβλέπουν επίσης ότι, εντός της χρονικής περιόδου 1990 και 2100, η μέση θερμοκρασία της Γης ενδέχεται να αυξηθεί από 1,4°C έως 5,8°C!

Αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας θεωρείται βέβαιο ότι θα επιφέρει και άλλου είδους οικολογικές καταστροφές, όπως π.χ. αύξηση της στάθμης των θαλασσών, δημιουργία ακραίων καιρικών φαινομένων (πλημμύρες, τυφώνες κ.ά.).

Διαθέτουμε λοιπόν ήδη επαρκή εμπειρικά δεδομένα που μας πείθουν για την επιτακτική ανάγκη να αλλάξουμε -όχι μόνο τοπικά αλλά πλανητικά!- την κυρίαρχη παραγωγική διαδικασία.

Αν δεν κάνουμε κάτι άμεσα για να περιορίσουμε την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου, τότε θα βρεθούμε απέναντι σε μια μη αναστρέψιμη πλανητική καταστροφή που θα θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την επιβίωση του είδους μας, αλλά και πολλών άλλων ζωικών ειδών.

http://www.efsyn.gr/arthro/ayxisi-tis-thnisimotitas-apo-thermoplixia