Για να κηδέψεις ένα όνειρο,
πρέπει πρώτα να το κάνεις.
Σαν ιδέα, σαν πνοή.
Σαν σμήνος.
Μετά πρέπει να πράξεις τα απαραίτητα.
Ξέρεις μωρέ.
Ελπίδα, τόλμη και μεράκι.
Μέχρι που εκείνο αυτοκτονεί.
Μέχρι που τα αστέρια την πλάτη τους
γυρνάνε.
Και μένεις μόνος.
“Τι ξύλο θα βάλουμε;”
Ρωτάει το κοράκι.
“Βάλε ελπίδα.”
Στο τέλος όλα ταιριαστά να είναι.
Σαν σχηματισμός.
Σαν σμήνος.
Από σκόνη/ονείρου/τολμηρού.
Δεν γαμιέται.
Ξανά από την αρχή.
Sadahzinia-Δεν ειμαι κανενος
https://www.youtube.com/watch?v=Ti0sFOdFU3A
ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ
Βλέπω τριγύρω σκιές, είναι δικές μου και ξένες,
ΑπάντησηΔιαγραφήμπλέκουν στα πόδια μου διπλά μετανιωμένες.
Τις ξορκίζω, τις πατώ, στα περασμένα τις πετώ
με πορφύρα τις ξεπλένω, με νερό τις ξεδιψώ.