ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Όλοι έχουμε ακούσει για το διαβατήριο υγείας ή ανοσίας, η χρήση του οποίου πρόκειται να επιβληθεί λόγω της ανάγκης να καταπολεμηθεί ο κορωναϊός, και να διαφυλαχθεί η δημόσια υγεία και προκειμένου να πραγματοποιούνται, όπως ισχυρίζονται, με ασφάλεια οι μεταφορές τον ανθρώπων.
Μάλιστα, τις προηγούμενες μέρες υπήρξε και αντιπαράθεση ανάμεσα στον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (ΠΟΥ) και ομάδες επιστημόνων. Η διένεξη αυτή έγινε στο πεδίο της ετοιμότητας και όχι φυσικά στην χρησιμοποίηση αυτού του μέτρου.

Στην εξίσωση αυτή πρέπει να συμπεριλάβουμε και διεθνή συμφέροντα, όπως εκείνα των βιομηχανιών τουρισμού, αερομεταφορών κ.α., που ζητούν την επανεκκίνηση των δραστηριοτήτων τους το συντομότερο δυνατόν, διότι οδεύουν προς κατάρρευση. Οι ίδιοι εκφραστές αυτών των συμφερόντων, αλλά και γενικότερα, γνωρίζουν πως ακόμη και μετά την άρση των απαγορεύσεων, ο κόσμος δεν θα σπεύσει να χρησιμοποιήσει αυτές τις υπηρεσίες. Οι λόγοι είναι απλοί. Είτε λόγω της οικονομικής δυσπραγίας είτε του φόβου που προκλήθηκε το προηγούμενο διάστημα.

Το διαβατήριο υγείας θα αμβλύνει τις όποιες ανησυχίες και επιφυλάξεις του κόσμου και θα λειτουργήσει ευεργετικά για τα εν λόγω συμφέροντα, τα οποία δεν είναι αμελητέα. Σε πολλές περιπτώσεις τα έσοδα αυτών των δραστηριοτήτων αγγίζουν έως και το 30% του ΑΕΠ των κρατών.

Μέχρι στιγμής, λοιπόν, η όλη κουβέντα γίνεται όσον αναφορά τον χρόνο, που θα επιλεγεί να γίνει η χρήση των διαβατηρίων υγείας και όχι φυσικά περί του ολοκληρωτισμού που εισάγει την ασφυκτική επιτήρηση, την παρακολούθηση, το στιγματισμό και την καταστολή των ανθρώπων. Ένα τέτοιο μέτρο, μ’ άλλα λόγια, μάς εισάγει στον έλεγχο της λεγόμενης υγείας, άρα του τρόπου ζωής μας γενικότερα. Η διεύρυνση τέτοιων μέτρων οδηγεί σε αποκλεισμούς νοσούντων ή εν δυνάμει νοσούντων στους τομείς της εργασίας, της ασφάλισης, της μετακίνησης και γενικότερα στον εξοβελισμό αυτών, που θα χαρακτηρίζονται άρρωστοι ή εν δυνάμει άρρωστοι.

Αν αυτό φαίνεται σε κάποιους υπερβολικό ή σενάριο επιστημονικής φαντασίας, να σας θυμίσουμε ότι ζούμε στην περίοδο, που τα σενάρια αυτά παίρνουν σάρκα και οστά και τα ζούμε όλο και περισσότερο. Θα τονίσουμε, επίσης, ότι κάθε σχέδιο έχει και την αρχή του.

Ένα πρόβλημα, που καλούνται να λύσουν τα κέντρα εξουσίας, είναι το εξής. Το προηγούμενο διάστημα καλλιεργήθηκε ένα κλίμα τρομοκρατίας, όταν επιστήμονες και δημοσιογράφοι κατασκεύασαν ένα παγκόσμιο σκηνικό τρόμου και το προώθησαν επιμελώς και με συνέπεια. Οι δε μαριονέτες της εξουσίας στην επικοινωνιακή παραμόρφωση των γεγονότων, έκαναν λόγο για τη μεγάλη σημασία της προάσπισης της ζωής με όποιο οικονομικό κόστος και τον ιερό πόλεμο, που κήρυξαν σύσσωμοι απέναντι σε έναν αόρατο και παντοδύναμο ιό, τον φονικότερο μάλιστα όπως έλεγαν στην ιστορία του ανθρώπου.

Μάλιστα, δεν είναι πολλές μέρες πριν που δημοσιεύματα σε «εγνωσμένου κύρους» φυλλάδες έκαναν λόγο για 60% παραπάνω θανάτους από τους καταγεγραμμένους από τον κορωναϊό. Επίσης, άλλο ένα χαρακτηριστικό του ιού, σύμφωνα με την «ενημέρωση» του επιστημονικού κατεστημένου, ήταν η έλλειψη ανοσίας στον άνθρωπο ακόμα και μετά την ανάρρωσή του, λόγω χαμηλών αντισωμάτων. Όταν, λοιπόν, έχεις επενδύσει τόσο στην πνευματική κυρίως καταστολή των ανθρώπων, πως θα βγεις και θα πεις ότι είστε ασφαλείς τώρα, χωρίς να «κάψεις» τους επιστήμονες, που χρησιμοποίησες το προηγούμενο διάστημα;

Το ερώτημα, σαφώς και είναι ρητορικό, καθώς γνωρίζουμε πως για την εξουσία κάθε γρανάζι έχει πρόσκαιρη χρησιμότητα και ότι πολλές φορές η όποια υπόσταση διαθέτει το προσωπικό της μέσα από ένα αξίωμα ή ακόμα και η ίδια η ζωή του, δεν έχει καμία χρησιμότητα άπαξ και επιτελέσει το σκοπό του.

Φυσικά, όμως, επειδή είναι χρήσιμα εργαλεία πρέπει να οδηγήσουν στην μετάβαση της επόμενης μέρας. Θα δούμε να χρησιμοποιούνται τα ίδια πρόσωπα με την ίδια επιστημονική «επάρκεια και εγκυρότητα» που διαφημίστηκε ότι κατέχουν, τα οποία ενώ μας τρομοκρατούσαν το προηγούμενο διάστημα, τώρα μας καθησυχάζουν διότι, δεν ποντάρουν στην κοινωνική ανοσία των κοινωνιών, που παρεμπιπτόντως στον ελλαδικό χώρο είναι μόλις 1%, αλλά στην κοινωνική ανοησία και τη λήθη.

Με λίγα λόγια, αυτοί που σπέρνουν την αρρώστια, έρχονται ως σωτήρες να μας πουλήσουν τη θεραπεία.

Το ζήτημα αυτή τη στιγμή, αφορά το δεύτερο μέρος του σχεδίου μετά τον εγκλεισμό και αυτό είναι με ποιους όρους θα μας «ελευθερώσουν». Και στην πρώτη περίπτωση, αλλά και στην δεύτερη, η κατάσταση είναι ελεγχόμενη από την εξουσία. Το προηγούμενο διάστημα της έξαρσης της πανδημίας και με την πρόφαση για την αντιμετώπισή της ανέπτυξαν, προώθησαν και επέβαλλαν πρωτοφανείς μηχανισμούς καταστολής, που θα τους χρησιμοποιήσουν για να καταστείλουν τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις εγερθούν απέναντι τους το επόμενο διάστημα, λόγω της ισοπεδωτικής πραγματικότητας που έρχεται, η οποία θα εξαθλιώσει και θα θανατώσει παγκοσμίως πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες. Η κατασκευή πιστοποιητικών υγείας και οι ανάλογες διαπιστεύσεις, όπως ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, που αποτελεί νόμο και του ελληνικού κράτους, κινείται σε δυο επίπεδα.

Στην καταστολή όσων αντιδράσουν άμεσα, στην λαίλαπα, που επέρχεται και το διαχωρισμό τους, από τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες για να μην τύχουν οποιασδήποτε αλληλεγγύης, με το χαρακτηριστικό της υγειονομικής βόμβας ή του επικινδύνου για τη δημόσια υγεία και πάει λέγοντας.

Το δεύτερο επίπεδο, είναι εκείνο της κατασκευής μιας νέας κοινωνίας, πιο παγκοσμιοποιημένης από ποτέ, με σταδιακή εξόντωση πληθυσμού, με το τσιπάρισμα των ανθρώπων, και την τεχνητή νοημοσύνη να αντικαθιστά τους περιττούς, αλλά και να ελέγχει ολοκληρωτικά τους εναπομείναντες.

Το ζήτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι καθολικό με τις διάφορες εκδοχές του, και πάνω σ’ αυτό θα κληθούμε να πάρουμε θέση: ελευθερία ή ολοκληρωτική υποδούλωση που σημαίνει θάνατο…

Λ.

via