Οι άνθρωποι γίνονται κακοί μόνο όταν φανατίζονται

Aγαπητέ Πιτσιρίκο,
Καλή χρονιά σου εύχομαι. Με άδειες τσέπες και πολλά χαμόγελα. Πιστεύω ότι όσο λιγότερα λεφτά έχουμε, τόσα περισσότερα χαμόγελα δίνουμε. Εξού και η ευχή.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σου κάτι που έζησα πριν λίγο στο τρένο.
Απέναντί μου καθόταν μία μητέρα με το γιο της. Συζητώντας μεταξύ τους, άκουγα τι έλεγαν.

Σημείωση. Ο μικρός πρέπει να ήταν 5-6 χρονών. Ίσως και μικρότερος.

Η μητέρα του του είπε ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί, και κάποιοι είναι κακοί.

Ο μικρός είπε μία από τις πιο σοφές κουβέντες που έχω ακούσει ποτέ από άνθρωπο οποιασδήποτε ηλικίας.

«Τι εννοείς είναι κακοί; Οι άνθρωποι γίνονται κακοί μόνο όταν φανατίζονται.»

Σοκαρίστηκα από την αθώα αντιμετώπιση του μικρού απέναντι στη συμπεριφορά του ανθρώπου.

Αλλά νομίζω περιέγραψε εξαιρετικά εύστοχα την πραγματικότητα.

Το ξανασκέφτηκα. Οι άνθρωποι γίνονται πράγματι κακοί όταν φανατίζονται.

Όταν φανατίζονται για τα λεφτά, για την εξουσία, για τη δύναμη, για τη θρησκεία, για τον ίδιο τους τον εαυτό.

Τότε είναι που κάνουν τις χειρότερες επιλογές.

Όταν φανατίζονται, για οτιδήποτε δεν τους ανήκει πραγματικά αν το καλοσκεφτείς, τότε είναι που ξεχνάνε το συνάνθρωπο και το τι σημαίνει να δείχνεις συμπόνοια. Και γίνονται κακοί.

Πληγώνουν, χτυπάνε, πονάνε, τραυματίζουν, ξεφτιλίζουν τους γύρω τους. Δεν έχω δει προσωπικά άνθρωπο φανατισμένο που να είναι καλός.

Είμαστε φανατισμένοι υπερ του δέοντος πιστεύω, ο καθένας σε έναν διαφορετικό σκοπό.

Ακόμα και ο τρόπος ζωής μας, που μας έχει επιβάλλει την ανάγκη να επιβιώσουμε στη ζούγκλα που λέγεται καθημερινότητα, μας φανατίζει. Μας κάνει φενταγίν του καπιταλισμού.

Που χωρίς να το καταλαβαίνουμε, χωνόμαστε μέχρι το λαιμό σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός μας.

Μεταξύ μας, ποτέ κανένας πόλεμος δεν ήταν «δικός μας».

Ίσως μόνο η Γαλλική Επανάσταση και η Οκτωβριανή. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Μπαίνουμε λοιπόν, ντυμένοι με την πανοπλία που γράφει «βγάλε λεφτά και ζήσε» μέσα στην αρένα και τυφλωμένοι ξεχνάμε τα βασικά. Την ουσία της ύπαρξής μας. Που είναι ο άλλος, ο συνάνθρωπος, ο διπλανός.

Αν αυτός είναι καλά, τότε κι εμείς θα είμαστε καλύτερα.

Σε έναν κόσμο που καίγεται, τι αξία έχει να είσαι ο μόνος που κρατάει μάνικα;

Βέβαια, ο μικρός συνέχισε, και είπε στη μητέρα του οτι δεν καταλαβαίνει γιατί φανατίζονται οι άνθρωποι.

Τον καταλαβαίνω να σου πω την αλήθεια.

Δεν ξέρω γιατί φανατίζονται οι άνθρωποι. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω.

Για αυτό και ποτέ δεν μπορώ να δικαιολογήσω έναν κακό άνθρωπο φαντάζομαι, τώρα που άκουσα τον μικρό.

Η μητέρα του του είπε ότι μπορεί να φανατιστεί κάποιος με το ποδόσφαιρο.

Ο μικρός απάντησε πολύ αθώα.

«Μα γιατί να φανατιστεί κάποιος για το ποδόσφαιρο;»

Σε αφήνω με τη τελευταία ατάκα του μικρού.

Αντί για το ποδόσφαιρο μπορούμε να βάλουμε όποια λέξη θέλουμε.

Εξουσία. Λεφτά. Θρησκεία. Δύναμη.

Πάντα τα παιδιά βλέπουν τις σωστές απόχρώσεις του κόσμου μας.

Για τέτοια τυπάκια, που στα 5 τους χρόνια μπορούν να δουν τον κόσμο πιο καθαρά από ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι μαζί, ίσως αξίζει να πολεμήσουμε για ένα καλύτερα αύριο.

Καλή χρονιά και πάλι.

Κωνσταντίνος

(Αγαπητέ Κωνσταντίνε, από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Και από το Wikileaks. Και επειδή είμαι κι εγώ πιτσιρίκος, να παρατηρήσω πως δεν φανατίζονται οι άνθρωποι. Φανατίζονται, κυρίως, οι άνδρες. Οι γυναίκες είναι πιο γειωμένες, άρα πιο ψύχραιμες. Κοίτα γύρω σου, κοίτα στις ειδήσεις, και θα διαπιστώσεις πως ο φανατισμός «προσβάλλει», κυρίως, τους άνδρες. Οι άνθρωποι γεννιούνται καλοί και η κοινωνία τους καταστρέφει, όπως είπε ο Ρουσό. Τι ειρωνεία, εμείς την φτιάξαμε αυτήν την κοινωνία, όπως τραγούδησε ο Καζαντζίδης. Κωνσταντίνε, να μην πολεμήσουμε για ένα καλύτερο αύριο. Να αγαπήσουμε για ένα καλύτερο αύριο. Με ομορφιά και καλοσύνη. Καλή χρονιά.)


pitsirikos